Weer eens duidelijk gemaakt hier dat meningen verschillen
. Speelde bijna de helft van je top 10 overrated games en mij bevallen ze wel.
The Game is hier iets wat met iedereen te spelen is, makkelijker (maar ook wat minder diepgang) dan Hanabi. Het ligt er hier, net als bij Hanabi overigens, ook aan hoe je het speelt; des te minder (duidelijke) communicatie over je kaarten, des te lastiger het is om te winnen.
Koehandel vond ik vroeger juist niets, recent weer eens gespeeld met de Master versie en dan zit er wel wat meer in. Nadeel blijft inderdaad dat het vrij lang duurt voor wat het is, zeker als je in een situatie terecht komt waarin je zelf uitgespeeld bent. Als het de helft van de tijd zou duren, werd dit hier zeker vaker gespeeld.
Pandemic: The Cure vind ik een zeer geslaagde herimplementatie van het bordspel. Ik zie niet in waarom het te makkelijk zou zijn, twee potjes gespeeld op het makkelijkste niveau en de eerste keer net aan verloren, tweede keer gewonnen. Gezien dat het nog veel moeilijker gemaakt kan worden, zijn jullie óf echte masters in Pandemie, óf is er alsnog iets fout gegaan
, als je met gemak het lastigste niveau wint?
Dan Saboteur, met de uitbreiding wordt dit een stuk gevarieerder en bovendien schaar ik dit ook niet onder de 'hidden role'-games. Als je het vergelijkt met The Resistance, ja dan vind ik de laatste ook een stuk leuker. Als je iets wil hebben wat voor iedereen goed te spelen is met nog een beetje spanning of je het halen gaat (geen spanning wie de saboteur is, dat ben ik met je eens), vind ik Saboteur + uitbreiding een prima spel. The Resistance is voor sommige mensen simpelweg te hoog gegrepen, want je moet best waterdicht kunnen redeneren om niet door de mand te vallen als één van de mollen of om informatie te kunnen vergaren als agent.
Waarschijnlijk al wel blijkend uit mijn mening hierboven; ik denk dat bij veel spellen geldt dat je ze met het juiste publiek moet spelen. Ik speel bijv The Resistance of Hanabi ook altijd liever dan Saboteur of The Game, maar er zijn meer mensen aan de speeltafel. Dan nog kan het dat je een spel echt niets vindt, zoals ik denk dat je Small World bent vergeten
. Om even jouw zin te quoten die mijn gevoel omtrent dit spel perfect beschrijft: 'It felt so incredibly random, attacks here, attacks there, someone counters an attack, someone dies, it drags on and on then someone is the winner.'
