Altijd hetzelfde gedonder met die Warhammertypes (c.q. 'klinkt als'). Die trekken een goede euro met innovatieve actiesystemen niet helemaal.

Afgezien van deze flauwekul, hoop je weer even te ontmoeten op Spiel.

Auw, die is gemeen en doet pijn!




Eensgelijks

Zo, kijk eens wat ik onder een meer dan 4 jaar oud laagje stof gevonden heb!

Hoewel ik nu al een tijd bordspellen speel mis ik soms titels waarvan ik me afvraag hoe ik die ooit over het hoofd heb kunnen zien(ok, misschien dat, "dat ene spel" voor wat tunnelvisie zorgt . Wallenstein lijkt er één van te zijn. "

Ik ben druk bezig mezelf te oriënteren op het spel(de tweede editie) en zijn Japanse tegenhanger shogun, voordat ik één van beide aanschaf.
Hierdoor snap ik ondertussen dat beide spellen vrijwel hetzelfde spelen qua regels, maar dat vooral de kaart/map waarop je speelt het spel anders maakt.

Shogun schijnt door de langgerekte kaart er voor te zorgen dat er mensen wat meer in een hoekje kunnen zitten (en de mensen in het midden de dupe zijn)
Bij wallenstein is het door de compactere vorm wat makkelijker overal te komen zodat er wat meer conflicten zijn. Wat is jullie mening hier over?

_________________
organisator van Memoir'44 speldagen bij M44Brigade

Spel is aangeschaft en één keer gespeeld. Uiteindelijk toch voor Wallenstein gegaan omdat:

- Deze kaart mij inderdaad beter leek doordat spelers dichter bij elkaar zitten
- Ik reeds Shogun van MB (gamemaster serie) in mijn bezit heb waardoor thema en kaart elkaar al overlappen
- Bij Wallenstein er meteen twee uitbreidingen zitten die bij Shogun lost gekocht moeten worden (en het spel daarmee even duurt maakt)

Met vier spelers kwam het spel mooi uit de verf. Een aantal spelmechanismen werken wat mij betreft prima samen in Wallenstein. Het plansysteem waarbij acties elke ronde veranderen zorgt dat je steeds moet nadenken wat je wil gaan doen. Korte termijnplannen is daarbij van belang en soms moet je een gokje durven wagen en hopen dat het lukt. Daarnaast moet je constant in de gaten houden dat het om punten te doen is, niet om landjes te veroveren. En dan die "cube" tower.......... Helemaal geweldig wat mij betreft. het is leuk om de blokjes er in te gooien en elke keer weer spannend om te zien wat er uit komt rollen. Soms zit het dan mee, andere keren tegen. Daarnaast heeft de toren een mooi "geheugen"effect in tegenstelling tot dobbelstenen. Alle blokjes die er nu niet uit komen, zullen er een volgende keer wel weer uitkomen (waarschijnlijk ). Hier kan je rekening mee houden.
Ohja, ook de opstanden, inkomsten verzamelen in graan en geld en de gebeurtenissen geven het spel een leuke twist.

Beste koop van het jaar(tot nu toe)

_________________
organisator van Memoir'44 speldagen bij M44Brigade

Topspel wat wat mij betreft te weinig op tafel komt. Het wordt idd vaak gezien als een wargame wat het dus niet is. Meer een area control game. Waar je je grenzen toch goed moet bewaken