WeckoJ schreef:
Traquan schreef:
Ik zou zelf zeker Agricola aanraden, ik vind dat nog steeds het beste spel. En het voldoet in hoge mate aan jouw eis. Elk spel krijg je weer nieuwe beroepen (karakters)
Huh, welke beroepen (karakters)? Je krijgt ambachten maar dat vind ik nou niet echt karakters. Karakters doet denken aan iets anders in mijn ogen.
Ik heb het over de ambachten inderdaad. Misschien niet geheel hetzelfde als wat je onder karakters zou verstaan, maar daarom staat dat ook tussen haakjes. Heel erg verschillend is het ook niet in mijn ogen. Wat is het verschil tussen een ambacht waarmee je vanaf dat moment voordelen geniet, of een karakterkaart in een ander spel waarmee je bepaalde voordelen geniet? Je speelt ambachten uit en neemt daarmee bijvoorbeeld een rol van houthakker aan, neem je daarmee niet eigenlijk een 'karakter' aan?
Los van de definitie, ging het mij erom dat je in Agricola verschillende strategieën gaat bedenken aan de hand van de specifieke voordelen die je ambachten en investeringen bieden. En omdat deze elk spel anders zijn, zijn er elk spel andere combinaties en strategieën mogelijk, en is dus elk spel anders.
Citaat:
Met droog bedoel ik dat het vooral een hersenkraker is met niet heel veel fun elementen. Marco Polo heeft overpowerde karakters en dobbelstenen wat het fun gehalte verhoogd. Kolonisten heeft veel interactie etc. Agricola is naar mijn idee vooral puur denkwerk. Ik hou er van als er daarnaast ook nog een beetje lol in het spel zit.
Tja, 'fun' is natuurlijk een erg subjectief begrip. Ik vind zelf het zien ontwikkelen van een boerderij vol mooie dieren- en groentemeepels best wel fun, en ik beleef zelf ook veel fun aan een hersenkraker en de voldoening die het geeft als je een efficiënte voedselvoorziening hebt opgebouwd. Maar ik begrijp het als dat niet geheel is waarnaar je zoekt.
Als je zoekt naar het op verschillende manieren inzetten van dobbelstenen, dan kun je naast Castles of Burgundy ook eens naar Bora Bora kijken. Dit spel is ook altijd anders, doordat de verschillende mannelijke en vrouwelijke stamleden random in het spel komen, en doordat je altijd persoonlijke opdrachten najaagt die ook tijdens het spel random in het spel komen. Net als in Castles of Burgundy heb je uiteindelijk te weinig acties om in élk onderdeel van het spel maximaal te scoren, dus je zult verschillende strategieën moeten kiezen om je opdrachten te halen, en tegelijkertijd zoveel mogelijk punten te scoren. Je dobbelstenen zet je in voor acties, waarbij hogere ogen goed zijn voor sterkere acties. Echter, als een actie al eenmaal is gespeeld door jou of een tegenspeler, dan moet de dobbelsteen die je inzet als je die actie nogmaals wil uitvoeren altijd lager zijn dan de dobbelsteen die er al ligt. Hoge ogen zijn dus niet altijd gunstig, en lage ogen kunnen heel tactisch ingezet worden. Daarnaast zijn er ook nog mogelijkheden om deze standaardregels te omzeilen door het inzetten van godkaarten. Beperking van de geluksfactor dus. Een zeer kleurrijk spel waarin genoeg verschillende dingen te doen zijn, en het heeft wat mij betreft ook een 'fun' factor.
Als je kijkt naar jouw vereiste van spelmateriaal dat in de doos blijft liggen (en randomness), dan denk ik dat bij Bora Bora de random in het spel komende tegels méér van invloed zijn op de strategie die je volgt, dan bij Castles of Burgundy.
