Slechts 1 keer gespeeld op de wekelijkse bordspel clubavond.
Dit is een spel dat ik zeker meer wil spelen.
Je hebt drie soorten kaarten, ridderkaarten om je eigen ridder een aantal plaatsen te verzetten, kaarten om gouden of zilveren ridders/de koning te verzetten en kaarten om punten te verdienen. (bijvoorbeeld drie ridders tellen in de rode zone. De rode zone zijn minpunten die gaan van -15 tot -1 als je dus een beetje pech hebt, heb je zo -42 punten aan je broek. Uiteraard doe je dit als je een redelijke minscore te pakken hebt.
Of tel twee ridders op het tapijt. (zijn zes plaatsen op het bord aan weerzijde van de ronde tafel.
Als je een puntenkaart niet kan spelen, krijg je zowieso strafpunten. (bij deze met drie ridders in de rode zone is dat 50 punten, dus dat is best wat.)
Een leuke kaart die je speelt als je bij hoge minpunten staat is de kaart waarbij alles omdraait, wat minpunten zijn, worden pluspunten en wat pluspunten zijn, worden minpunten.
(ik kwam gisteren met deze kaart aan een score van 48 pluspunten. :-) )
Je speelt per beurt twee kaarten en je vult je hand dan nadien met twee extra kaarten, als al je kaarten zijn opgebruikt, is het spel voorbij. De koning verplaatsen, betekent ook dat de ronde tafel mee draait naar de nieuwe koning, zodat je eigen ridders weer in een heel andere situatie staan. Dit zorgt er wel voor dat je planning wel eens flink in duigen kan vallen door toedoen van anderen en dat je niet veel op voorhand kan bepalen wat je best doet. Het hangt helemaal af van de positie van je ridders aan het begin van je beurt.
Een leuk spelletje in elk geval.

Een lastig spelletje om goed te leren spelen—als dit al mogelijk is. Het spel zelf is in feite een uitgebreide stoelendans waarbij je probeert je eigen pionnen telkens op hoog-scorende plekken te krijgen. Probleem is echter dat je door anderen van je plek kunt worden verjaagd (vanzelfsprekend naar minder goed scorende plekken) of dat de positie weliswaar gelijk blijft, maar de waarderingstabel wordt verschoven. En alsof dat nog niet genoeg is, zitten er kaarten in je trekstapel die je instrueren minpunten te incasseren (die je dan wel zelf mag kiezen), of anders een gruwelijke (en zwaardere) penalty toekennen. Ik heb de indruk dat het spel, toch al niet zo makkelijk, door die opdrachtkaarten zichzelf helemaal in ongecontroleerde chaos verliest... Maar toch: ik kan niet precies uitleggen waar het aan ligt, maar het geheel lijkt ook een indruk te wekken dat er wel degelijk een bepaalde vorm van controle mogelijk is. Er zit immers een bepaalde regelmaat in de weliswaar roterende maar verder constante waarderingstabel; de acties die de spelers kunnen uitvoeren hebben gemiddeld een beperkte actieradius; en iedereen heeft dezelfde kaarten die over de loop van het spel allemaal dienen te worden uitgespeeld. Een raar spel, maar niet zonder charme of interactie... als ik kan ontdekken hoe het werkt. Ik ben wat optimistisch met de waardering in de zin dat ik denk dat ik het op een gegeven moment wel door zal krijgen.

Deze kon mij voorlopig niet bekoren. Speel in elk geval de expertvariant, anders is er weinig aan. Heel moeilijk om een vorm van tactische controle op het spel te krijgen. Een tof element is wel dat je je scorerondes zelf kan plannen.

Leuk bedacht met die ronde tafel!

Door de grilligheid en onvoorspelbaarheid is dit het beste met twee spelers. Met dat aantal is het best leuk om te doen, maar valt het helaas te weinig op in het enorme aanbod aan tweepersoonsspellen.