Vroeger toen ik jong was vond ik dit nog wel interessant. Fantasie figuren (twee verschillende soorten kampen) waarmee je elkaar ging aanvallen. Maar nu zou ik er slechts met veel moeite voor te porren zijn. Wargames zijn niet mijn ding, geef mij maar een bordspel waarbij mijn hersens gekraakt worden.

Een prima, zeer vereenvoudigde versie van Warhammer. Ooit in mijn basisschool jaren gekocht (lang voor gespaard) en veel gespeeld. Voor de volwassen speler wel echt te eenvoudig.

Prima spel om kennis te maken met wargaming. Als je met dit type spel echter al bekend bent is het geen aanrader. Waarbij het bij andere spellen, zoals Warhammer, voor een groot deel gaat om tactiek, speelt hier toeval een grote rol, aangezien de beurten worden bepaald, door het trekken van kaarten. In het meest ongunstige geval, betekent dit, dat je al units verliest, die nog niets hebben gedaan. Ook heb ik al meerdere keren meegemaakt, dat een van de spelers een "flawless victory" had.
Kortom: aardig om mee te beginnen. Echt te simpel voor de volwassen of doorgewinterde wargamer.

Ik sluit mij grotendeels aan bij de eerdere commentaren. Vroeger (leeftijd 8-14 denk ik) speelde ik dit spel vaak met een vriend (hij had het, dus ik was jaloers...) en dat heeft toch bijgedragen aan mijn enthousiasme voor bordspellen.

Ridderstrijd ziet er echt indrukwekkend uit, alleen al met de mat als bord die bijna op geen enkele tafel past, en het is een vrolijke chaos met dobbelsteen worpen, kaarten die bepalen wanneer wat aan de beurt is, spanning om te kijken waar het kanonsschot inslaat, en nagenoeg geen controle...

Dus ja: zonder de nostalgische roze bril zou dit spel een flink stuk lager scoren. Al zou ik er onmiddelijk de voorkeur aan geven boven vergelijkbare "willekeur & strijd" spellen zoals Risk - of *beef* War of the Ring.