The Mind kan mij nog niet overtuigen. Leuk concept, maar denk dat dit na 3 keer spelen voor mij wel klaar is.

In het begin denk je: is dit het? 100 kaarten genummerd van 1 tot 100, wat sterren, konijntjes en levelkaarten. Maar dan begin je te 'synchroniseren' en te spelen en wat eerst een wat suf spel vreest te zijn, wordt een verslaving. Heel leuk en iedereen waarmee ik het al gespeeld heb, is meteen verslaafd. Ook op het buurtfeest hebben we anderhalf uur lang niets anders gespeeld en was iedereen gecharmeerd door dit spel.

Speelt anders dan de meeste spellen. Je gevoel volgen wanneer je je kaart moet spelen, en het gaat nog verbazend vaak goed ook.

Een coöp die de mosterd gehaald heeft bij 'The Game' en - net als 'Love Letter' - gespeeld kan worden op een bijzettafeltje.

De spanning zit 'm in 'wanneer speel ik mijn kaart(en)?' en 'moeten we wellicht een ster gebruiken?'. Klein minpuntje is wel dat er een licht storende geluksfactor in het spel zit, afhankelijk welke kaarten men krijgt (bijv. speler 1 heeft 96 en 98; speler 2 heeft 97 en 100) waardoor het spel in een deadlock kan vallen, vooral als er geen sterren meer voorhanden zijn en doordat er niet gecommuniceerd mag worden.

Vermaak en spanning zijn wel gegarandeerd en het spel kan gespeeld worden door mensen van alle leeftijdscategorieën, mits ze tot 100 kunnen tellen. Verwacht geen zware brainburner, maar ook geen partygame.

Update:
Puntje erbij. Spel is zorgwekkend verslavend en is een hit bij degenen die ik het heb aangeleerd.

Enkele keren gespeeld, maar bleef niet erg lang boeien. Vernieuwend concept wel.

Leuk spelletje, verveelt wel snel

Apart spel dat wat 'ruikt' naar The Game.
Ik kan me inbeelden dat het na veel spelen misschien begint te vervelen. Dat zal de toekomst uitwijzen.

Obv 1x spelen op de ducosimbeurs. Toen de uitleg begon met: 'tijdens het spel moet je je mond houden' riep ik flauw uit: 'dat ga ik dat met mijn vrouw spelen!". Spel waarbij je elkaar een beetje aan moet voelen om van het spel te winnen. Uiteindelijk tot level 7 kunnen spelen, dat schijnt een aardige prestatie te zijn. Grappig en origineel gedaan, eenvoudige regels, maar niet echt wat ik in een spel zoek.

Leuk spel, maar dan met de juiste groep. Ik heb ook met deze toch wel wat afgelachen. Grappig om te zien hoe iedereen te geduldig of te ongeduldig zijn kaart wil spelen.

Fantastisch! Ik heb dit al met heel veel verschillende groepen gespeeld en iedereen is enthousiast! De spanning die je samen opwerpt, gaat het goed of niet. En dan 2 mensen die tegelijk met een kaart naar het midden willen gaan en dan de ander zien... wie gaat er als eerst!

Hartkloppingen ten top!

Het kan mij niet bekoren helaas. Kaarten op juiste volgorde neerleggen? Aardig tussendoortje? Nee, na 3 keer geprobeerd te hebben haak ik zelfs dan af.

Ik snap de hype niet, vind er niets aan.

The Mind is een fantastisch spel. Het concept is briljant maar simpel. Speel met elkaar je hand met kaarten weg op volgorde van laag naar hoog zonder te overleggen. Het spel is zo anders dat de meeste mensen die het spel niet kennen na de uitleg verbaasd en verward reageren met "Maar hoe dan?" En dan ga je het spelen en dan snap je het pas.

Er wordt vaak geroepen dat dit geen spel is voor doorgewinterde "gamers". Dat klopt. Niet omdat het geen uitdaging voor ze zou kunnen zijn, maar eerder omdat de meeste gamers helaas denken dat complexe spelregels, mogelijkheden en mechanieken een spel goed maken. Dat hoeft niet altijd zo te zijn. The Mind is hier een voorbeeld van. Het spel draait om intuïtie, kansberekening en gek genoeg communicatie met je medespelers. Want ook al mag je niets zeggen, je communiceert voortdurend met elkaar met betekenisvolle blikken, je lichaamshouding en de timing van het plaatsen van je handen op tafel om te focussen.

The Mind werkt even vaak niet als wel. Dat ligt echter volgens mij niet aan het spel maar de spelers. Ik heb vele intense en ongelofelijke momenten gehad tijdens het spelen van The Mindl. Maar ik heb ook tegenover gefrustreerde medespelers gezeten die de lol er niet van in zagen, waardoor mijn ervaring ook negatief was. Het is een spel die ik iedereen in ieder geval zou aanraden om tenminste een aantal keer te spelen.

The Game speelt best aangenaam als je het speelt zoals het hoort: gewoon gokken wanneer je een kaart moet leggen en proberen aan te voelen wat het goede moment is. Tellen is uit den boze.

Leuk om eens te doen, maar de lol gaat er vrij snel af.

Variant van The Game, wat mij betreft niet beter of slechter. Maar dus wel iets minder origineel. En in tegenstelling tot The Game denk ik dat het bij dit spel nóg belangrijker is dat de spelers goed op elkaar afgestemd zijn.

De eerste spelletjes zijn wel vermakelijk, maar vervolgens blijft er weinig spel over om er een hoger cijfer voor te geven. Vooral leuk om een keer met iemand te spelen die het spel nog nooit gespeeld heeft.

Ik had weinig verwachtingen van dit spel, maar we hebben verschillende spellengroepen waarbij we dit spel standaard als afsluiter spelen. Het geeft elke keer een kik als je een level hoger kunt komen samen. Of als je getallen die super dicht bij elkaar zitten, precies goed neerlegt. Natuurlijk zit daar best wel wat geluk in. En wij zijn niet muisstil, af en toe een oeh of een schijnbeweging zorgen er misschien voor dat het makkelijker wordt, maar dan nog kan het heel makkelijk misgaan.

Wij spelen dit met Take 5 en gaan dus tot 104.