Bartjes! schreef:
Ligt het aan mij, of gaat sinds Kolonisten zeker 50% van de spellen over iets ontwikkelen (een land, een kolonie, specerijenhandel, uitvindingen, etc.), en dat met schaarse middelen en een keur aan keuzemogelijkheden?
Het ligt aan jou. Zeker op de internationale markt is er echt nog wel meer te vinden dat op een andere thema's dan 'ontwikkelen' is gebaseerd. Desondanks is 'ontwikkelen' een zeer dankbaar thema omdat het de spelers een gevoel van betrokkenheid bij het gespeelde geeft. Je 'bouwt' echt aan iets. Dat oogt en voelt beter dan, ik noem maar wat, een steriel abstract spel waar het gaat om schijfjes op een rij te zetten (Yinsh) of zoveel mogelijk gebied te veroveren (Go).
Dat gezegd hebbende: de combinatie 'schaarse middelen met een keur aan keuzemogelijkheden' is niet altijd een kenmerk van ontwikkelspellen. De bedoeling van een spel is uiteindelijk nog steeds dat iemand wint, of in ieder geval probeert beter en slimmer te zijn dan zijn tegenstanders---wat dan tot uitdrukking wordt gebracht in de winst. Met schaarse middelen wordt je als speler gedwongen een keuze te maken: is een bepaald object echt wel zoveel waard? En is het misschien niet handiger om er nu voor te kiezen je tegenstander te hinderen in plaats van jezelf te bevoordelen? Ditto voor keuzemogelijkheden: als je telkens maar uit één of twee mogelijkheden moet kiezen, wordt een spel heel snel saai en vervelend. (Sommige mensen vinden dat echter weer prettig omdat een keuze dan 'gemakkelijk' is.)
Citaat:
Ik heb gisteren voor het eerst Goa gespeeld en voorop staat dat ik het een fantastisch spel vind. Als ik de omschrijving van Leonardo Da Vinci op de site van Erwin (
www.bordspel.com) lees, spreekt me dat spel ook enorm aan, moet ik toegeven. Toch vraag ik me af of het allemaal niet te veel van hetzelfde aan het worden is; het ontwikkelen met schaarse middelen begint me nu al een beetje de keel uit te hangen en dan ben ik nog niet eens een echte spellengek (ik zie mezelf met 115 spellen en voornamelijk gericht op de Nederlandse markt meer als een bovengemiddelde liefhebber).
Goa is een grensgeval, omdat er ook nog een ontstellend belangrijke veiling in het spel steekt. Tussen spelers die Goa al een paar keer hebben gespeeld ligt het accent toch echt daar en is het ook beslist geen zuiver ontwikkelingsspel meer. En misschien wordt het gewoon eens tijd dat je je vleugels uitspreidt en eens wat beter gaat kijken naar wat er op de internationale markt te verkrijgen is. Je voelt je in eerste instantie een beetje ongemakkelijk met een doos in een vreemde taal, maar dat went eigenlijk razendsnel.
Citaat:
Of misschien moet ik het anders formuleren; het is lang geleden dat ik een spel gespeeld heb waarvan ik zo onder de indruk was van het spelsysteem als destijds toen ik spellen als Medina, Elfenland/-koning, El Grande, Clans, Bruggen van Shangrila, etc voor het eerst speelde. Of ben ik een verwende en geconditioneerde zeikerd aan het worden?
Op een gegeven moment heb je de meest voorkomende spelmechanismen wel gehad, ja, en reduceert de rest---in een wat cynische bui---tot variatie op een thema. Je raakt inderdaad je initiële verbazing over wat je allemaal nog niet kent kwijt tenzij je overstapt naar andere spelsoorten. Tsaar noemde de wargames al, maar je hebt ook nog miniatuurspellen, CCGs, RPGs en allerlei crossovervarianten daartussen.
En op het moment dat je denkt dat je alles hebt gehad, komt er iemand met een geinige en originele twist op de proppen die het spel in kwestie een geheel eigen karakter geeft. Je bent pas een verwende en geconditioneerde zeikerd als je niet meer wilt
proberen 
.
