Ik lees vrij veel en het liefst historische romans. Toen ik een jaar of 10-11 was ontdekte ik in de bibliotheek de boeken van Thea Beckman (vooral bekend van Kruistocht in Spijkerbroek), daarvan heb ik alle boeken gelezen en later aangeschaft in de hoop dat mijn zoontje deze ook wil lezen (en anders lees ik ze zelf gewoon weer
). Vooral de trilogie over de oorlog tussen Engeland en Frankrijk in de 16e/17e eeuw en de trilogie die zich in de post-apocalyptisce toekomst afspeelt op Groenland (een idyllisch land dat door het verschuiven van de polen dan een mild klimaat heeft en wordt bestuurd door vrouwen, mannen mogen geen officiële functies omdat ze daarvoor niet geschikt zijn, gezien hoe de "oude" wereld tenonder ging) vond ik erg goed. Ook de boeken over Utrecht (Stad in de storm, Val van de Vredeborch) heb ik met veel interesse gelezen.
De boeken van Kenn Follett vind ik erg goed, vooral De Kathedraal (Pillars of the Earth) en de Century-trilogie. Die speelt zich af rond/tijdens de eerste wereldoorlog, de tweede wereldoorlog en de koude oorlog, waarbij de personages in Amerika, Rusland, Groot Brittannië en Duitsland fictief zijn, maar wel allemaal op hun manier betrokken bij alle gebeurtenissen, zodat het vaak is alsof je er zelf bij bent. Knap gedaan en soms heel indrukwekkend als je enig historisch besef hebt.
Op dit moment ben ik bezig in de boeken van Wilbur Smith. Ooit wel eens een boek van hem gelezen, maar dat was me niet echt bijgebleven, totdat een vriend me herhaaldelijk op zijn boeken wees. Daarom twee boeken van hem geleend (Vallei der Koningen en Het Koningsgraf), onderdeel van een serie over Egypte. Het eerste boek speelt zich ook in die tijd af en vond ik erg goed. Niet voor tere zieltjes, want hij beschrijft soms in gruwelijk detail wat er gebeurt, maar als je daar tegen kunt (of die passages overslaat) zeer de moeite waard. Het vervolg op dat boek speelt zich juist in het heden (!) en is een zoektocht naar het koningsgraf uit het eerste boek op basis van het eerste boek dat men heeft gevonden bij het openen van een tombe (!). Een beetje vreemd is het wel, een schrijver die naar zichzelf en zijn eigen boek verwijst, maar goed. Heb het nog niet uit, maar het is wel een boek met veel tempo en er gebeurt heel veel, en beetje zoals in de laatste twee boeken van Dan Brown (The Lost Symbol en Inferno), waardoor je het niet wilt wegleggen.
Dan Brown vind ik ook wel aardig. Zeker niet alle titels en de plot twist (waarvan je weet dat ie komt, is zo'n beetje zijn handelsmerk) is niet altijd even overtuigend en soms zelfs ongeloofwaardig, maar zijn boeken zijn wel vlot en vol interessante gebeurtenissen. Ze worden niet voor niets allemaal verfilmd. Ik moet zeggen dat er wel een stijgende lijn in zit.
De DaVinci Code was goed, Bernini Mysterie (Angels & Demons) was iets beter, Lost Symbol vergelijkbaar en Inferno maakt ook weer indruk.
Tenslotte het boek dat ik het allermooiste vond tot nu toe: De schaduw van de wind van Carlos Ruiz Zafon. Wat een GEWELDIG boek was dat. Die man kan zo mooi formuleren en kan ook echt een goed verhaal vertellen. Ik zou er Spaans voor willen leren om het origineel te kunnen lezen, zo goed vond ik deze. Ook al zijn andere boeken heb ik gelezen, zowel de boeken uit deze cyclus (Het spel van de engel, De gevangene van de hemel) als zijn "young-adults" boeken (De nevelprins, Het middernachtspaleis, Septemberlichten en Marina). Die zijn ook zeker allemaal de moeite waard, maar niets wat ik ooit heb gelezen kan tippen aan De schaduw van de wind. Ik heb dan ook altijd een paar exemplaren in huis om cadeau te geven.
