Ruilhandel

Ik sta in de rij aan de kassa. Voor mij staat een oud dametje te smiespelen met de kassajuffrouw. Zucht, dit kan nog wel even duren. Uit verveling en nieuwsgierigheid volg ik het toneelstukje dat zich voor mijn ogen afspeelt. De caissière is kennelijk niet blij met wat het madammeke vertelt en wordt ongeduldig. Ze haalt haar schouders op en roept keihard ‘Sonja!’ door de winkel, waarop er een andere winkelbediende komt aangesnord.

‘Kan jij mevrouw helpen?’ vraagt het kassameisje. ‘Ze wil drie onderbroekjes ruilen voor een warmwaterzak.’ Ik moet heel hard op mijn lip bijten om niet in lachen uit te barsten.

Mijn levendige fantasie plaatst het oude dametje meteen rond een spelbord samen met Sonja en de kassajuffrouw. Als spelliefhebber ben je immers wel wat ruilhandel gewoon. ‘Wie heeft er een schaap voor mij? Ik geef je een baksteen.’ Of: ‘Drie muizen voor een vet varken.’ Het zijn normale zinsneden op een gewone spelavond.

Ben ik de enige die dat best grappig vind? Bruine bonen en blauwe bonen wisselen van eigenaar, graan wordt probleemloos omgezet in goud en vissen worden zonder scrupules gewisseld met pakjes sigaretten. Ik vraag me wel eens af wat een outsider ervan zou vinden als hij ons bezig hoort. Stel je voor dat de fiscus of een goedgelovige medewerker van Gaia de conversatie opvangt. Politie en enkele mannen met dwangbuis houden zich al klaar om ons, spelertjes, op te vangen…

‘Nee,’ hoor ik Sonja zeggen en ik kom weer midden in dat spannende, vreemde spel terecht waar je met onderbroekjes mag onderhandelen.

‘Dat gaat niet, mevrouw.’ Oei. ‘Die warmwaterzak hoort bij de speciale actie-artikelen, die kan u alleen omruilen voor een volle bonuskaart. Dan moet u eerst tien actiespaarpunten verzamelen.’ Ze houdt een soort kartonnen zegeltjes omhoog.

Ik kijk en luister. Hm, interessante spelregels.

Het oude dametje heeft geen zin in ingewikkelde strategieën om punten te vergaren. Ze wordt een beetje boos en zwaait met de onderbroekjes. ‘Zeg, wat voor spelleke speelt gij hier met mij?’

Ik veins een hoestbui om de lach die nu echt in mijn keel opborrelt te smoren. En noteer ergens in mijn hoofd enkele ideeën voor een nieuw spelconcept. Iets met ruilkaarten, denk ik, en oude dametjes en, niet te vergeten, onderbroekjes.

Katrijn

Wat een goed verhaal! Ik ben nogal visueel ingesteld, dus ik zag die oude dame al met haar onderbroekjes zwaaien ter ondersteuning van haar betoog om ze te mogen ruilen..

Haha, visueel ingesteld dat had ik ook in me kop zitten. Zo'n oudere vrouw met de onderbroekjes joehoe