Kerstkaarten (tweede deel)

Han Heidema

In de eerste helft van de jaren-90 voerden Alan Moon en Peter Gehrmann de spellenuitgeverij White Wind, met als doel spellen van Alan in de markt te zetten. Ze gaven spellen uit in grote dozen, met een oplage van 1200, en ook een paar in kleinere dozen in een ongelimiteerd aantal. Op de grote dozen moest je intekenen, en kon je, mits nog vrij, een persoonlijk nummer kiezen. Ik tekende in met nummer 43, mijn geboortejaar. Mede om de verkoop van zijn spellen te stimuleren kwam Alan, ondanks zijn vliegangst, elk jaar over naar SPIEL, en ik raakte goed bevriend met hem. In 1996, ka het stoppen van White Wind, kreeg ik een tweepersoons spel van hem voor een Christmas Card: ‘Chestnuts Roasting on an Open Fire’, op dat moment alleen nog een regelset. Ik ging ermee aan de slag en merkte al spoedig dat er nog veel aan het spel moest gebeuren voordat het publicabel was. Dus gingen mijn vrouw en ik ermee aan de slag en deden Alan voorstellen ter verbetering. Dat ging in die tijd nog per post, dus kostte de discussie enige tijd… Uiteindelijk waren we alle drie tevreden, ruim op tijd om Han Heidema’s Christmas Card #7 gereed te hebben. De illustratie van het speelbord werd gemaakt door Peter Mulder. De Deense spellenrecensent Mik Svellov heeft het met toestemming van de betrokkenen op zijn website geplaatst; zie http://www.brettboard.dk/games/acces.htm.

Ook het jaar daarop kreeg ik weer een spel door Alan aangeboden: ‘Santa Claus is Comin’ to Town’, waarin Santa pakjes moet brengen naar huizen waar kinderen wonen, en de kinderen moeten proberen Santa te spotten. Ook hier moest nog wel het een en ander aan ontwikkeld worden, bemoeilijkt werd door de asymmetrische rollen. Het bleek zelfs zo lastig dat ik voorzag het spel niet op tijd klaar te hebben, en ik meldde Alan dan ook dat ik het project moest doorschuiven naar 1998 – wat hij geen probleem vond. Wat nu? Gelukkig had ik een spelidee in mijn hoofd, dat ik verder ben gaan uitwerken. Ik vond het kaartspelletje ‘Hol’s der Geier destijds een heel leuk spel en dacht dat het om te werken moest zijn naar een bordspel, waarin de muizen vervangen werden door spoorlijnen. Dat werd uiteindelijk ‘Santa Claus takes the Intercity’, verschenen als Christmas Card #8. (Dit spel is de basis geweest voor ‘Dutch Intercity’, dat in 1999 bij Winsome Games verscheen.) In 2011 werd het onder de naam Zoutkaartje uitgegeven als Ducosim Spel!enkaart #0005 (zie http://www.hongs.nl/index.asp?z=Ducosim ... rten&vi=li).

In 1998 lukte het me eindelijk om de problemen met ‘Santa Claus is Comin’ to Town’ op redelijke wijze op te lossen, al ben ik er nog steeds niet zeker van dat het spel nu geheel in balans is. Wel zeker is dat #9 het mijn mooiste Christmas Card is geworden. Omdat Doris Matthäus voor diverse White Wind-spellen het artwork had verzorgd wist Alan haar te overreden omdat ook voor deze spellenkaart te doen. En nog een aardigheidje van Alan: omdat ik zoveel tijd in de redactie had gestopt, vond hij dat ik maar co-auteur van het spel moest worden! Ook dit spel is door Mik Svellov op internet geplaatst; zie weer http://www.brettboard.dk/games/acces.htm.



Het jaar daarop besloot ik dat de kaart van dat jaar de laatste in de serie zou worden. Niet alleen zou het de tiende zijn – een mooi rond getal –, maar ook kreeg ik steeds meer signalen dat mijn wens tot vervroegde uittreding wel eens spoedig gehonoreerd zou kunnen worden. En zou dat inderdaad gebeuren, dan wilde ik ook zo snel mogelijk uit de Randstad weg en verhuizen naar een bosrijkere omgeving. Maar welk spel zou het worden? Dat probleem werd opgelost toen ik, op een zakenreisje, lunchte in de stationsrestauratie van station Ede-Wageningen. Het eten werd nl. geserveerd op een papieren placemat met daarop een laat-negentiende-eeuws Spoorwegspel uit de collectie van het Spoorwegmuseum. Die placemat nam ik uiteraard mee, en verwerkte ik in de kaart, waarvan ik een veertigtal kleurenkopieën liet maken: Christmas Card #10, de enige full-colour kaart uit de serie.

Inderdaad mocht ik eind 2000 vervroegd uittreden. In afwachting daarvan kocht ik begin 2000 een huis in Wolfheze en verhuisde halverwege dat jaar, om vervolgens de rest van het jaar op en neer te reizen naar Vlaardingen. Toen begon een heel ander spoorwegspel: met hoeveel vertraging zou ik die dag thuiskomen?


lees ook: Kerstkaarten (deel 1)