Never judge a book by its cover
Tamara Bakker
De Engelsen hebben een prachtig spreekwoord dat waarschuwt voor het te gemakkelijk beoordelen van iets of iemand op basis van uiterlijke verschijning: Never judge a book by its cover. In de praktijk bepaalt echter het uiterlijk de eerste indruk en, volgens een Nederlands spreekwoord: de eerste klap is een daalder waard.
Twee jaar geleden mocht ik het spel Droomhuis recenseren. Toen mijn jongste zoon van (op dat moment) negen jaar het spel zag, was hij meteen verkocht. Hij wilde het maar al te graag met mij uitproberen want het zag er zo geweldig uit. De eerste indruk was goed, het spel zelf bleek een leuk familiespel te zijn en het komt nog regelmatig op tafel.
/pic3176771.jpg)
Onlangs mocht een recensie schrijven over het spel Carpe Diem. De eerste indruk op basis van de doos was, tja, wat zal ik zeggen? Een soort 50 tinten grauw? Dit spel heeft duidelijk qua grafische vormgeving de boot van 2018 gemist. Doodzonde, want onder deze grauwsluier blijkt een interessant lichte Feldsalat te schuilen.
/pic4308140.jpg)
Kennelijk is het uiterlijk van de doos belangrijk. En in het tijdperk waarin zelfs kickstarters van beginnende eenmansbedrijfjes er al gelikt uitzien, kun je je als speluitgever niet meer permitteren om aan te komen met een doos die er gedateerd of ronduit lelijk uitziet. Uiteraard is dat ook een kwestie van smaak, maar de omzetboot niet missen begint wel bij de doos.
Naast een professionele vormgeving is ook belangrijk dat de doos een indruk geeft voor wat voor publiek het spel bedoeld is. Een oude versie van het kaartspel Koehandel zag er als volgt uit:
Op basis van de doos zou je een kinderspel verwachten, terwijl dit spel toch echt veel meer om het lijf heeft.
Ander voorbeeldje van de plank misslaan is wat mij betreft Inhabit the earth. De doos is volgens auteur Richard Breese een eerbetoon aan Abenteuer Tierwelt van Wolfgang Kramer. Dat kan zijn, maar het zet de kopers van het spel op het verkeerde been. Hardcore spelers zullen het spel in het schap laten staan in de veronderstelling te maken te hebben met een kinderspel. Familiespelers zullen het wellicht wel kopen en zich vervolgens bekocht voelen door de complexiteit van het spel.
/pic2645523.jpg)
Omgekeerd kan het ook: de doos van The Game suggereert een duister, horrorachtig spel. Je zou op grond van de doos zeker niet verwachten dat je te maken hebt met een luchtig coöperatief kaartspel dat geschikt is voor de hele familie.
/pic3671807.png)
Het kan ook anders. De dozen van de kinderspellen van Haba zijn altijd geel, met een afbeelding die kinderen aanspreekt maar die ook weer niet te druk is. Zo zou de doos van Inhabit the earth niet misstaan bij Haba
Juist door de consequente gele kleur en de niet te drukke print, creëert Haba de uitstraling van een spelfabrikant die kwalitatief goede kinderspellen wil maken. De Masterprint serie van Quined is ook een goed voorbeeld van consequente en passende vormgeving. De dozen van de grote serie zijn allemaal even groot en kunnen als een boek rechtop in de kast worden geplaatst. OK, het idee van een spellendoos als een boek is niet helemaal origineel: 3M deed dit ook al in de jaren zeventig. Maar beter goed gejat dan slecht zelf verzonnen. Door de nummering en de chique uitstraling van de Masterprintdozen is deze serie een sieraad voor in de spellenkast.
/pic604822.jpg)
Tenslotte nog een quizvraag: wat voor soort spel verwacht je bij de volgende doos (niet spieken op Board Game Geek!):
/pic2666760.jpg)
Ik ben heel benieuwd naar jullie associaties….
