Mama heeft gewonnen! (Oftewel: wat kinderen kunnen)Bartjes!“En als je deze nu hier neer legt, mama?”
“Dan… Dan…”
Een diepe zucht.
“Dan heeft mama gewonnen…”
Het is wat, als een 7-jarige snotneus zich met een potje
Pünct buiten op de terrastafel gaat bemoeien en doodleuk met de eerste de beste zet de winst voor de tegenpartij binnen sleept. Tja, had ik maar beter op moeten letten. En die kleine draak moest natuurlijk ook al mee spellen spelen vanaf het moment dat ze ook maar überhaupt een dobbelsteen vast kon houden. Overigens, gratis advies: roep nooit “gooien maar!” als zo’n dreumes die gigantische houten dobbelsteen uit
Knappe koppen in haar friemelvuistje geklemd houdt. Het kostte ons bijna onze TV (sindsdien worden dobbelstenen in ons huishouden altijd
GEROLD, in plaats van
GEGOOID)… Maar goed, als ze al vanaf de leeftijd van één of anderhalf jaar oud met spellen wordt geconfronteerd – ik geef het toe; onder lichte dwang van papa - dan is het best logisch dat ze nu in staat is om mee te kijken én te denken bij die prachtige GIPF-serie.
Sowieso kunnen kinderen vaak veel meer dan je als ouder denkt. Een wijsheid die ik overigens niet zelf bedacht, maar simpelweg jatte van mijn vrouw, die als pedagogisch medewerkster in de kinderopvang werkzaam is. Tel maar eens hoe vaak je het ouders wel niet hoort zeggen tegen hun nageslacht: “Dat kun jij nog niet. Kom maar hier!”
Als ik een euro in een pot had gedaan voor elke keer dat ik die uitspraak voorbij heb horen komen, had ik bij elke Kickstarter van Cool Mini Or Not zonder moeite telkens voor de allerhoogste pledge en met alle add-ons mee kunnen doen en had ik de bodem van mijn portemonnee nog steeds veel minder vaak hoeven aanschouwen dan nu het geval is…
Maar goed, terug naar kinderen en hun kunnen. Kijk je naar de uitgeverswereld, dan zijn uitgevers vaak vrij voorzichtig met de leeftijdsindicatie op speldozen. Helemaal in de Verenigde Staten natuurlijk, waar je niet eens verbaasd zou reageren als je op een doos met een paar kilo brandhout (
Agricola, anyone?) de tekst “Brandgevaar: niet geschikt voor de magnetron” aan zou treffen. Voor je het weet, heb je in het land van Covfefe als uitgever zomaar een ridicule miljardenclaim aan je broek hangen… Of zou die voorzichtigheid qua leeftijdsindicatie eerder iets zeggen over het IQ aldaar?
Ach, laten we dat maar in het midden houden. Ik vind het op zich goed hoor, dat men voorzichtig is. Je kunt het immers niet maken dat een gezin zijn zuurverdiende bitcoins heeft uitgegeven aan een duur familiespel voor de leeftijd vanaf 8 jaar, wat in de praktijk zelfs voor een 10-jarige al een uitdaging blijkt.
Maar draai het als ouder thuis gerust eens om en bekijk het eens van de andere kant: wat kan mijn kind al wél? En wat kan ie leren, door het simpelweg te dóen? Ik heb makkelijk praten, hoor; dat een vriendinnetje van 4 nog nooit een smeermes vast had gehad, terwijl mijn dochter van 2 al zelf haar brood smeerde – en uiteraard smeerde ze in het begin niet alleen haar brood, maar ook haar stoel, tafel, bord, wangen, neus, kin, haar en zelfs papa’s haar, maar geloof me; dat is van korte duur en gaat echt voorbij - is puur te danken aan de opvoeding door mijn vrouw. Voor mij al snel het bewijs: ze kunnen echt wel meer dan je denkt.
Dus hierbij een oproep aan alle ouders: ga er eens vanuit wat je kind wél kan in plaats van wat het níet kan. En houd ze niet dom. Je zult er geen spijt van krijgen. Sterker nog, je gaat er nóg langer plezier van hebben. Tenzij je heel slecht tegen je verlies kunt natuurlijk en niet afgetroefd wenst te worden door je veel jongere nageslacht… Pünct ligt hier weer snel op tafel. Tijd voor revanche.