Verzamelen!
Han Heidema
Er is ooit een tijd geweest dat ik geen spellen verzamelde. Wat deed ik dan wel?
In ons gezin vroeger werd weinig gespeeld. Mijn moeder deed wel eens een woordspelletje mee met potlood en papier, mijn vader had geen tijd. Wat ik wel deed was schaken. Eerst in Dordrecht. Later, in mijn studententijd, in Utrecht, bij Stukken en Schijven. Daar hadden we in de loop der jaren een aardig team opgebouwd: derde klas onderbond toen ik aankwam, tweede klas landelijk toen ik in 1968 afzwaaide.
Halverwege de zeventiger jaren kreeg ik genoeg van schaken, en toen pas kwamen bordspellen serieus in zicht. In Londen had ik het Games Centre ontdekt, met een fantastische collectie Engelse en Amerikaanse spellen (Diplomacy!), en in Nederland ontdekte ik de Ravensburger Casino-serie, met klassiekers als Het Beursspel en Jockey. En ik werd lid van Ducosim, anderhalf jaar na de oprichting.
Allengs had ik al wel een kleine spellenverzameling opgebouwd, maar veel naam mocht het nog niet hebben. Daar kwam verandering in toen Ducosimlid Robert Zielschot op last van zijn vrouw (‘de spellen eruit of ik’) zijn – in ons aller ogen – immense verzameling van ruim 1500 spellen liquideerde. Sjef van de List kocht een deel ervan, kreeg daar meteen spijt van en schoof ze door naar mij. Er waren best spellen bij die me niet interesseerden, maar die heb ik tegen afbraakprijzen doorverkocht.
Inmiddels had ik een abonnement op spellenblad ‘Der Pöppel Revue’, met een interessante vraag- en aanbodrubriek. Opvallend daarin was de grote vraag naar en het kleine aanbod van spellen van 3M. Deze plakbandfabrikant was in de jaren-60 begonnen met het uitgeven van een inmiddels legendarische serie bordspellen op de wijze waarop ook Avalon Hill zijn eerste bookcases heeft uitgegeven: met doos èn overdoos – heel fraai allemaal. En met een aantal toptitels van auteurs als Sid Sackson en Alex Randolph. De Duitse 3M had een aantal spellen in een Duitse uitvoering op de markt gebracht die hier en daar ook in Nederland te koop waren, maar die Amerikaanse uitvoeringen waren in Europa niet te krijgen – bij gebrek aan internet en eBay.
Toevallig had ik in Brussel (waar mijn zuster toen woonde) de spellenwinkel CODACO ontdekt die ook als dependance van Avalon Hill fungeerde. Zij bleken ook nog een voorraadje Amerikaanse 3M-spellen te hebben. Die kon ik voor inkoopprijzen overnemen, want de winkel kon ze niet kwijt… Toen ben ik twee keer op en neer gereden van Barendrecht naar Brussel en heb beide keren mijn auto volgeladen.
Vervolgens schreef ik alle abonnees van de Pöppel Revue aan die wel eens 3M-spellen hadden aangeboden of gevraagd. De spellen, gekocht voor gemiddeld nog geen tientje per stuk, ruilde ik voor andere spellen die mijn interesse hadden of ik verkocht ze voor prijzen rond de 80-90 DMark, ruim onder de tweedehandsprijzen die men in die tijd betaalde. Mijn investering had ik er binnen de kortste keren uit, en daarnaast kreeg mijn verzameling ook nog eens een flinke impuls.
De laatste grote impuls kreeg mijn verzameling in de laatste jaren van de vorige eeuw. Mijn kinderen waren inmiddels het huis uit, waardoor er meer geld beschikbaar was voor andere zaken. Ik ontdekte internet en eBay en zag dat er op de Amerikaanse eBay-site veel interessante spellen werden aangeboden. Ik kocht nogal wat spoorwegspellen en oude kaartspelletjes van (vooral) Parker Bros. – later ‘de makers van Monopoly’ – uit het begin van de twintigste eeuw. Regelmatig werden pakjes afgeleverd, al moest je soms wel wat geduld hebben omdat ik uit kostenoverweging de pakjes per zeepost liet versturen. Tegenwoordig is dat niet meer te doen, omdat de internationale posttarieven zijn geëxplodeerd.
Heden ten dage koop ik nog steeds spellen. Maar ik ben wel iets voorzichtiger geworden: mijn toch niet zo kleine zolder slibt langzamerhand dicht. En ik wil niet voor hetzelfde dilemma als Robert Zielschot komen te staan!
|