Homas Tour (um reifenbreite) was het eerste spel dat ik kreeg, te herkennen aan het feit dat de doos de jaren niet overleefd heeft. Sindsdien ben ik fel tegen het zetten van de doos in het deksel, om vervolgens de deksel uit te scheuren tijdens het eruit halen.
Mijn eerste gekochte spel had meer voeten in de aarde. Het voetbalblad Voetbal International bood een bordspel aan genaamd
transfer voor 60 gulden. Deze ging dus aan mij neus voorbij, teveel geld voor een bordspel volgens mijn ouders. Jammer maar helaas. Twee jaar later waren we op vakantie in zeeland, en in een van-alles-wat winkel stonden twee exemplaren van transfer, ik kon het nauwelijks geloven. De prijs was echter nog steeds boven budget, dus wederom pech gehad. Het volgende jaar wederom een vakantie in zeeland, inmiddels een krantenwijk, en wederom de bewuste winkel opgezocht. In spanning de winkel in, de bocht om en ... gelukkig ze lagen er nog. Mijn eerste spelaankoop.
Er zouden er nog vele volgen, maar dat liet lang op zich wachten. Pas eind jaren '90 kwam er een spel op de Nederlandse markt genaamd
el Grande en toen was het hek van de dam.