Een snel en wild onderhandel spel! Of niet? Dealmaker wordt door uitgever Helvetiq omschreven als een snel en wild onderhandel spel. U zult dra merken dat ik het daar niet helemaal mee eens ben./pic4297631.jpg)
Foto: W Eric Martin
Bij de start van dit knotsgekke, wilde spel worden 20 deal tegels open op tafel gelegd. De spelers proberen deze te bemachtigen door een juiste combinatie aan handelswaar kaarten op tafel te leggen. Elke speler er daarvan 3 op handen waarna het spel start.
Er wordt simultaan gespeeld, spelers mogen met elkaar en door elkaar – ik vermoed dat dit zowel snelle als het wilde aspect is – handelswaar kaarten naar hartenlust ruilen. Zodra een speler een deal tegel kan kopen, graait hij het houten mannetje, ook bekend als de DealMaker, van tafel. De spelers kunnen nu even tot rust komen. De 'DealMakergraaier' legt de passende handelswaar kaarten op tafel en neemt de overeenkomstige deal tegel. Vervolgens krijgt hij drie nieuwe handelswaren en zet hij het houten mannetje terug op tafel waarop het wilde en snelle onderhandelen opnieuw kan beginnen.
Er wordt gehandeld met diamant, goud, tapijt, bloemen, azijn en pinda’s. 3 dezelfde handelswaren gelden als joker. Bij het betalen, mag je een goedkoop handelswaar altijd vervangen door een handelswaar met een hogere waarde.
Als de trekstapel met handelswaren leeg is, begint de eindfase. Daarin kunnen de spelers elk nog 1 deal kopen door één handelswaar minder te betalen. Elke gewonnen deal levert punten op.
/pic4472966.png)
Foto: Cateusk
Wel, ik doe ook eens wild en start met een citaat uit het spelregelboek:
‘Ze kunnen drie identieke handelswaren gebruiken of lagere waarde om één goed met hogere waarde vervangen (een referentiekaart geeft de waarde volgorde aan).’
Dit zegt naar mijn mening al heel veel over hoe je dit spel moet inschatten. Het geeft geen professionele indruk. Zwak geschreven spelregels hoeven wat mij betreft niet altijd een struikelblok te zijn, tenminste als er een leuk spelletje op tafel ligt. Helaas werkt de spelervaring niet zalvend, integendeel! De vragende, soms verwarrende blikken van testspelers spraken boekdelen. Spelen we dit spel correct? Ben je zeker dat je de spelregels goed gelezen hebt? Dit is toch niet logisch? Spelen we door of stoppen we meteen? Een spervuur aan vragen waar weinig enthousiasme uit blijkt.
DealMaker etaleert een gebrek aan inspiratie. De spelregel dat degene die een deal sluit als enige 3 nieuwe kaarten trekt, tart de wetten van de logica. Wie een deal sluit wordt niet alleen beloond met punten, hij krijgt er direct ook nieuwe handelswaren bij wat resulteert in een ongelijke strijd. De geluksfactor is torenhoog en stoort enorm. Starten met 3 pindanoten betekent eindigen met zo goed als geen punten.
Het moet de ontwerper van DealMaker ook opgevallen zijn. Dat vermoed ik omdat een spelregel toelaat dat de spelers gezamenlijk mogen beslissen om nog een extra kaart te trekken. Een actie die je een aantal keer moet uitvoeren aangezien de meeste deals 4 of 5 handelswaren vereisen. Het voelt onlogisch en kunstmatig aan en een streling voor het oog durf ik DealMaker ook niet noemen.
DealMaker verbaast me wel op één manier. Ik kan moeilijk begrijpen dat een spel van dit niveau uitgegeven wordt. Ik ben er in elk geval niet ‘wild’ van en voorspel het een kort anoniem leven.
Houd je van snel en wild onderhandelen, haal dan maar PIT in huis.
