Game changerTamara BakkerNa een maandenlange writers block kreeg ik door de Corona-crisis weer inspiratie voor een column. Want, beste lezers, waar was u toen het eerste Corona-geval in Nederland bekend werd? Thuis, op uw reguliere bordspelavond, op een after-carnaval-party?
Wat half januari nog een Chinees virus werd genoemd en waarbij de “geintjes” in de Chinese afhaalrestaurants niet van de lucht waren, bleek het in februari ineens serieus te worden. Eerst met Mark Rutte die ons verbood om handen te schudden (en dat vlak na zijn praatje op de persconferentie zelf deed). Vervolgens de legendarische persconferentie waarin we werden opgeroepen om vooral niet te gaan hamsteren. Doventolk Irma Sluis werd hierbij een BN-er en heel Nederland kent nu het gebaar voor hamsteren uit de doventaal.
Sinds 15 maart geldt er in Nederland een zogenaamde intelligente lock down. Scholen zijn dicht, bijeenkomsten zijn verboden, verzorgingshuizen mogen geen bezoek meer ontvangen en overal geldt de anderhalvemeter-regel. Wie thuis kan werken, werkt thuis. De gevolgen voor de hele samenleving zijn ingrijpend, in het bijzonder voor degenen die nu ziek zijn, voor het personeel in de ziekenhuizen en voor bewoners en personeel in de verzorgingshuizen. Ineens is Pandemie meer dan een loeigoed bordspel. Deze live-variant is de bittere en dodelijke werkelijkheid geworden.
In de microkosmos van mijn spelgroep heeft de coronapandemie als direct gevolg dat we op de woensdagavonden niet meer live bij elkaar komen, maar afspreken op Boardgame Arena. Als je toch aan je wekelijkse portie spellen spelen wilt komen, dan biedt dit platform een alternatief. Maar eerlijk is eerlijk: het blijft surrogaat voor fysiek met elkaar om de tafel een bordspel spelen. En dat blijkt ook wel uit de omzet van spellenwinkels: zij blijken als één van de weinige winkels geen dramatische omzetverliezen te lijden. Steeds meer mensen ontdekken het bordspel als plezierig tijdverdrijf met het gezin tijdens deze blijf-thuis-stay-at-home-restez-a-la-maison tijd.
Hoe lang deze ellende nog gaat duren, dat weet niemand. Maar ooit zal deze narigheid voorbij zijn. Ik vraag me af: zou deze pandemie naast dood, verderf en ellende ook positieve punten kunnen brengen? Ik hoop het. Dat onze hobby een flinke boost krijgt, is mooi meegenomen. Dat thuiswerken normaler wordt en die vermaledijde kantoortuin wordt afgeschaft (niet anderhalvemeter-proof), zou ook fijn zijn. Maar bovenal hoop ik dat iedereen die in de verpleging en de verzorging werkt, het respect gaat krijgen dat deze mensen verdienen. Elke dag spannen zij zich in om hun patiënten weer gezond te krijgen. Zwaar en belangrijk werk, dat slecht wordt betaald en te weinig wordt gewaardeerd. Ik hoop van ganser harte dat deze pandemie de game changer wordt voor de sector, die elke dag levens weet te redden!
En verder voor iedereen: zorg goed voor jezelf en voor elkaar!