Ik vrees dat ik ook in het hokje Michael Meester pas, maar als er tijd voor is, doe ik liever Ivo... En o, wat mis ik dit...

Weleens gehad dat iemand alleen bij 1 spel wilde aansluiten terwijl 6 titels beschikbaar waren. ik vroeg: keken jullie uit naar dit spel?

Antwoord: nee niet echt maar ik moet morgen zelf dit spel demonstreren.

Past goed bij bovenstaand verhaal.

Ik herinner me Willie Wannabe van de Spellenspektakels vlak voor de eeuwwisseling. Dat was iemand die vermoedelijk dolgraag spelleider had willen zijn, maar die daar niet zo geschikt voor was. Die kwam op vrijdag spelregels lezen en uitleg aanhoren. Op de weekenddagen schoof hij aan de speeltafel, deed de eerste minuten alsof hij het spel niet kende om vervolgens los te gaan met zijn eigen regeluitleg, waar de rest van de tafel niets van begreep.

Ik benaderde mijn eigen demo’s op beurzen als een sales pitch, het moest vooral een vlot en wervend verhaal zijn. Dat betekende thuis voor de spiegel hardop oefenen, onderkennen waar het stroef verliep en dit gaandeweg aanpassen.

Ik koppelde deze benadering bij complexe spellen aan – bij gebrek aan een beter woord – een concentrische methode, waarbij ik de spelers een paar keer meenam naar details en tussendoor terugkeerde naar de grote lijn. En dat ook bewust benoemde. De doorlopende verbinding met de rode draad gaf de spelers houvast.

Een heel herkenbaar stuk, waarbij ik merk dat ikzelf veranderd ben in de loop van de beurzen en dan vooral door Spiel.

In 2018 stond ik voor de eerste keer met Chartered op Spiel, vier volle dagen alleen maar Chartered uitleggen (we hadden nog geen andere titels, dit was in aanloop naar de eerste crowdfunding). Vooraf natuurlijk het nodige geoefend, en ik was vooral een Ivo Ik-doe-lekker-mee. Maar zo'n 35 uur het zelfde spel uitleggen in vier dagen, enorme drukte en (behalve het eerste en laatste uur van de beurs) een tekort aan plaatsen aan onze tafels, zorgde voor een steeds meer Michael de Meester met wat stukjes van Barack Van-de-hak-op-de-tak. De vragen van spelers zorgden er voor dat je snel door had waar deze groep aan deze tafel behoefte aan had, en in hoeveel detail je er in moest doorgaan.

Na veel beurzen in het binnen- en buitenland sindsdien, is bij ons het doel vooral Ivo Ik-doe-lekker-mee figuren op de stand te hebben. Die aanvoelen of ze mee moeten spelen, of NPC kunnen zijn. Belangrijk punt is wel dat als ze mee spelen, het doel is dat ze alle interessante situaties in het spel voor laten komen. Ook als dat niet helemaal in hun voordeel is (en ze leggen dit dan ook er bij uit). Doel is de nieuwe spelers het spel te laten begrijpen en dat ze met een goed gevoel de tafel weer verlaten.

_________________

Het ligt ook aardig aan de uitgever. Sommige uitgevers handteren bijna een 1 op 1 beleid, dus per tafel 1 demo-er. Dan kun je (of moet je als demo-er) wel meespelen anders ben je toch maar aan het duimen draaien bij wijze van spreken.

2 of 3 tafeltjes demoën (ligt aan de soort spellen) is het fijnst vind ik zelf en het fijnste is als je daarmee ook overlap hebt met andere dem-ers die het spel ook kennen. Zo kijk ik zelf altijd naar de indeling van de stand en zorg ik zelfs dat ik de direct omliggende spellen om het spel(len) die ik moet uitleggen ook ken zodat ik daarbij kan inspringen indien dat nodig is (tevens zorgt dat ook voor wat afwisseling).

_________________