Willy en de bordspellenfabriekAls beginnend bordspelliefhebber kijk je aan het begin je ogen uit wat er allemaal te krijgen is. Je word overweldigd door het aanbod dat je kan krijgen in de speciaalzaken en de informatie op Boardgamegeek is ‘never ending goodness’. Je voelt je als Sjakie die zojuist de magische poorten van de chocoladefabriek heeft zien opengaan.
Dit is inmiddels een jaar of vijf geleden en de tijd heeft niet stil gestaan in de tussentijd. Ik ben op reis gegaan door de chocoladefabriek en heb alle bijzondere dingen over mij heen laten komen. Kom inmiddels regelmatig bij spellendagen en clubjes. Ben lid geworden van de Nederlandse spellenvereniging en ben al een paar keer op bedevaart geweest in Essen. Net als Sjakie ben ik nu op een punt aanbeland waarop alles wat voorheen nog zo bijzonder leek allemaal doodnormaal is. Bloggers die een paar jaar terug nog 'ongrijpbare mensen' waren, zijn gewoon doodgewone mensen. Wat heet, ik ben er zelf één van geworden.
Maar net als Sjakie ben ik ook op dat punt dat je je begint af te vragen wat nu daadwerkelijk belangrijk is en begin ik mij af te vragen of het leven in die chocoladefabriek nu zo ideaal is. Je zet zo je vraagtekens bij bepaalde dingen.
Waar ik mij het laatst over verbaasde was de storm die ontstond na de
bekendmaking van de winnaar van Nederlandse Spellenprijs (vanaf nu NSP). De twee hoofdpunten die naar voren kwamen waren of de winnaar wel voldeed aan de doelstelling van de NSP en het tot stand komen van de keuze.
Laat ik beginnen bij het tweede, want daar kan ik bondig over zijn. Voor mij is de situatie redelijk vergelijkbaar met het Nederlands elftal van het afgelopen EK. Iedereen heeft er zijn mening over, maar enkel de organisator (lees KNVB of Ducosim) en de directe betrokkenen (lees technische staf + spelers of juryleden) hebben hier zeggenschap over. Als Ducosim tevreden is over het tot stand komen van de prijs en ook de juryleden onderling geen opmerkingen hebben, dan is voor mij de kous af. Als je er invloed op wil hebben, moet je zorgen dat je tot één van deze partijen gaat behoren.
Over het eerste moet ik ook bondig zijn, anders wordt dit stuk te lang. De vraag of Lancaster het grote publiek kan veroveren? Zoiets is nog altijd afhankelijk van de ondernemer die het product verkoopt. Als een spel niet aangeprijsd wordt als zijnde het beste spel van het afgelopen jaar, dan zal de consument dit ook niet opmerken. Het logo van de NSP is immer nog een vlekje op een meestal toch al vrij drukke doos. En volgens mij stapt de mainstream echt niet van de monopoly af als ze dit soort spellen zien staan. Ik heb spellen als Agricola en Het Verboden Eiland zien verschijnen en weer net zo snel zien verdwijnen uit de schappen van een grote speelgoedketen. Ze lagen immers op het onderste plankje tussen 'My Little Pony UNO' en 'Bob de Bouwer – kan jij het maken?' (Beide hersenspinsels van mijn verrotte brein).
Een prijs als de NSP heeft, in mijn ogen, dan ook weinig betekenis voor het grote publiek. Als je wilt dat meer mensen van 'het betere spel' gaan houden, dan zul je ze hoogstpersoonlijk zelf moeten overtuigen. Probeer bekenden van je over te halen spelletjes met je te spelen. Mensen die voorheen er eigenlijk niet echt aan deden. Het is een lang en vermoeiend proces, maar volgens mij echt de enige manier om onze gemeenschap te laten groeien.
Heeft de NSP dan geen enkel nut. Ja, tuurlijk wel. Wij liefhebbers zijn ook niet alwetend. Zo heb ik zelf Lancaster nog nooit gespeeld. Maar door deze classificatie staat hij toch erg hoog op mijn to-do lijstje. Daardoor is de jury denk ik uitstekend geslaagd in de doelstelling die vooraf gesteld was, namelijk: 'Het onder de aandacht brengen van het betere spel'.
Ga er dus op uit en speel spellen met vrienden en kennissen, want dat is waar het allemaal om draait. Tot deze zelfde conclusie kwam Sjakie ook, toen hij eenmaal de fabriek door was.
Willy the Kid
