Kwartetten, hoe lang is dat niet geleden?
Wie af en toe mijn recensies leest, weet dat ik een nostalgicus pur sang ben. Af en toe durf ik met mijn gedachten in het verleden te vertoeven. Ik ben opgegroeid in de zeventiger jaren van de vorige eeuw en ik ging naar een heel klein wijkschooltje waar we niet veel mogelijkheden hadden om ons tijdens de speeltijd bezig te houden. Een van de dingen die we wel regelmatig deden was kwartetten. Vooral de kwartetten met rallywagens of blitse racewagens waren bijzonder populair. Goed, maar eens de twaalf voorbij groei je uit het kwartetten en is het tijd voor andere dingen. Tot je plotseling een nagelnieuw kwartetspel in je handen gepropt krijgt met de vraag om er een recensie over te schrijven. Here we go!
Commotie in het Museum is een fraai uitgegeven kwartetspel met 72 kunstkaarten verdeeld over 9 categorieën (bomen, dieren, gebouwen, landschap, portret, religie, schepen, stilleven, zelfportretten). De kunstkaarten stellen allemaal een schilderij behorende tot één van die categorieën voor. Uitleg over de verschillende schilders en schilderijen staan in het spelregelboekje. Daarnaast zitten er ook nog 12 commotiekaarten in het doosje. De commotiekaarten (dief, erfgenaam, kunsthandelaar, museumdirecteur, vervalser en conservator, iedere commotiekaart komt tweemaal voor) zorgen voor, hoe kan het ook anders, commotie in het museum.
Bedoeling is om als eerste speler drie kwartetten te verzamelen. Iedere speler krijgt aan het begin van het spel 4 kunstkaarten. De rest en de commotiekaarten worden gedekt in het midden van de tafel gelegd.
Daarna trekt iedere speler om beurt een kunstkaart van de stapel en legt die open op tafel. Wie de kaart wilt, legt zijn hand op de kunstkaart. Als meerdere spelers de kunstkaart willen, zal de snelste de kunstkaart krijgen. Reageert niemand, dan trekt de volgende speler een nieuwe kunstkaart. Wie deze kaart wil, moet ook de onderliggende kaart van de vorige beurt in zijn hand nemen. Als na de derde speler niemand de kunstkaarten wil, dan moet die derde speler alle drie de kaarten op zijn hand nemen. Heb je een kwartet dan leg je dit kwartet voor je af.
Er is een handlimiet van 7 kaarten. Heb je meer dan 7 kaarten, dan moet je handkaarten afleggen tot je er maar 5 meer overhoudt. Omdat je kaarten hebt moeten afleggen, ben je verplicht een commotiekaart te nemen. Je voert uit wat op de kaart staat en daarna gaat het spel verder. Commotiekaarten zorgen ervoor dat je één kaart uit de hand van een andere speler mag nemen (dief), je de kaarten van een bepaalde schilder mag opeisen aan alle spelers (erfgenaam), een kaart mag ruilen met een andere speler (kunsthandelaar), je al jouw kaarten mag wisselen met een andere speler (museumdirecteur), je een kaart aan iedere andere speler moet geven (vervalser) of jouw volledige hand kaarten moet afleggen, waarna je vier nieuwe kaarten van de stapel mag trekken (conservator).
Wie als eerste drie kwartetten heeft, wint.
Toen ik dus gevraagd werd om een recensie over Commotie in het Museum, een kwartetspel, te schrijven, dacht ik, menen ze dat nou echt? Maar ik moet toegeven Commotie in het Museum heeft me verrast in de positieve zin.
Vooreerst is het spel mooi uitgegeven en bevat het spelregelboekje interessante informatie over de schilders en schilderijen. Zeker voor kinderen een aangename kennismaking met de kunstgeschiedenis. Alleen jammer van de storende spelfout in het begin. Het is namelijk categorieën en niet categoriën. Van een uitgever die vooral op de boekenmarkt actief is, verwacht je dit niet.
Daarnaast is het niet zomaar kwartetten zoals wij het vroeger deden. Er wordt een leuke twist aan het kwartetspel gegeven (verwerven van de kaarten, de commotiekaarten, …) waardoor het meer op een spel lijkt.
Toch zullen vele bordspelers dit geen echt spel vinden. Waarschijnlijk is dit ook de reden dat de grootste spellendatabank (boardgamegeek) Commotie in het Museum nog niet heeft opgenomen. Eigenaardiger is wel dat ook op de website van de uitgever, Kosmos, geen spoor van dit spel terug te vinden is. Kosmos is zoals gezegd, eigenlijk eerder een boekenuitgever. Maar toch.
Commotie in het Museum zullen kinderen leuk en leerzaam vinden. Maar dit spel zal de spellentafels van vele spellenclubs niet halen.
- Commotie in het Museum (Kosmos Uitgevers , 2019)
- Auteur: Sybo de Geus
- Artwork: Sybo de Geus
- 3 en meer spelers vanaf 7 jaar
- 15 minuten
- http://www.kosmosuitgevers.nl
- Adviesprijs: 15 euro