Schattenjagers aller landen, hou u klaar, er is 210.000 euro te verdienen.

Hoeveel echte schatten zouden er in de wereld nog te vinden zijn? Die piraten waren toch met veel? En hoeveel eilanden liggen er daar niet in de Stille en andere Zuidzeeën waar je als piraat schatten kon verbergen? Die kunnen toch onmogelijk allemaal gevonden zijn? Maar hoe weten we waar we moeten zoeken? Hier en daar moeten er toch stille hints te vinden zijn? Want geef toe, wie stopt er nu een schat weg als het niet de bedoeling is om die ooit terug te vinden? Veel vragen, wie weet geeft Guardians of Legends er wel een antwoord op.



In Guardians of Legends heeft iedere speler twee rollen. Enerzijds kent hij een aantal mythische geheimen (lees verborgen schatten op vergeten eilanden ergens in een onbekende archipel). Geheimen die hij door het geven van hints op postkaarten (ja, je leest het goed postkaarten) wil laten ontdekken door zijn medespelers. Want vindt die medespeler de schat dan krijg je ook punten omdat de schat gevonden is en hoe meer spelers de locatie van de schat vinden, hoe meer punten je krijgt.

Anderzijds ga je zelf op zoek naar de schatten van de medespelers door hun hints correct te interpreteren. Wie als eerste 12 gouden munten verzamelt, beëindigt het spel. Hij is niet noodzakelijk de winnaar, want naast gouden munten bevatten bepaalde schatten ook nog legendepunten. De speler met de meeste punten (gouden munten + legendepunten) is de winnaar van het spel.

Eenvoudig toch? Goed, bij het begin van het spel wordt er een archipel gemaakt met de 24 eilandtegels. De vorm doet er niet toe. Iedere speler krijgt vier verkennersschepen, vier hintpijlen en drie vuurpositiepenningen in zijn kleur. Daarnaast krijgt elke speler twee schatkaarten (met twee gouden munten) en een legendekaart (twee gouden munten en één legendepunt). Hij ontvangt ook drie locatiekaarten. De speler wijst de schatkaarten en de legendekaart aan een locatie toe. Hij doet dit zonder naar de kaarten te bekijken. Daarna neemt hij een stapeltje in zijn hand. Hij kijkt dus nu naar de locatiekaart en de bijhorende schat/legende.

Daarna start het spel. Er worden twee postkaarten die vol staan met voorwerpen omgedraaid. Op die postkaarten duiden alle spelers met hun hintpijlen een hint aan die verwijst naar het eiland waar hun schat/legende verborgen is.

Eens een speler een hint heeft gegeven, mag hij beginnen zoeken naar de eilanden van de andere spelers. Wanneer hij denkt zo’n eiland gevonden te hebben, plaatst hij één van zijn verkenningsschepen met op de achterzijde de kleur van de betreffende medespeler op het eiland. Als alle spelers hun schepen geplaatst hebben, stopt de huidige ronde.

Daarna worden de schepen omgedraaid (op de zijde gelegd van de kleur van de medespeler). Er wordt gecontroleerd of de correcte eilanden werden ontdekt. Is dit zo dan ontvangt zowel de tipgever als de ontdekker van het eiland 2 gouden munten en een legendepunt als het om een legende ging. Zijn er meerdere spelers die het eiland vonden, dan krijgt de tipgever een extra gouden munt, de tweede speler ontvangt slechts 1 gouden munt (+ het legendepunt als het om een legende ging).

Heeft niemand jouw eiland gevonden, dan krijg je een extra kans door aan te duiden of de schepen op een eiland naast het correcte eiland lagen door een vuurpositiepenning (geen flauw idee waarom die dingen zo noemen) op dat eiland te leggen. Dit maakt een volgende keer raden makkelijker, want je weet dat het correcte eiland aanpalend moet zijn.
Op het einde van een ronde worden de gevonden eilanden omgedraaid.

Goed, daarna start een tweede ronde. Er komt een derde postkaart met mogelijke aanwijzingen erbij. (Bij volgende ronden komt er opnieuw een postkaart bij, maar dan wordt een andere postkaart weggenomen. Er liggen dus maximaal drie postkaarten). Spelers wiens eiland gevonden is, nemen een nieuwe stapeltje in hun hand. De andere spelers behouden hun locatiekaart. Spelers geven opnieuw tips en de leute begint opnieuw. Als een speler 12 gouden munten heeft, wordt de ronde nog uitgespeeld en dan eindigt het spel. Wie de meeste punten heeft.

Dit is de basisversie. Er zitten in de doos ook nog een aantal uitbreidingsmodules. In een eerste module draai je geen eiland meer om als die gevonden zijn en plaats je ook geen vuurpositiepenningen meer. Dit maakt het spel uitdagender, lees moeilijker om eilanden te vinden.
In een tweede module maak je gebruik van de machten die op bepaalde legendekaarten staan. Voorbeelden van machten zijn dat je extra geld krijgt of dat je verkenningsschepen meer of minder krijgt, enz.

In een laatste module krijgen de spelers exact nog een minuut nadat de eerste speler zijn hintpijl op een van de postkaarten gelegd heeft, om hetzelfde te doen.



Laat ik met het positieve beginnen. Guardians of Legends is mooi uitgegeven. Een spelregelboekje in tien talen verraadt de ambitie van deze nagelnieuwe Waalse uitgeverij. De uitgever, Lubee Edition wist trouwens te scoren door een echte zoekwedstrijd aan het spel te verbinden. Een juweel ter waarde van 210.000 euro (waarde bepaald door de uitgever zelf) zit ergens in de wereld verstopt. Je kan het vinden door op hun website in te loggen met een code die in de spellendoos zit.
Op de website vind je dan hints op de postkaarten die ook in het spel zitten. Wie alle hints correct interpreteert zou het juweel moeten kunnen vinden. De Vlaamse en Waalse pers pikte dit verhaal gretig op. Meteen een geslaagde promostunt om Guardians of Legends onder de aandacht te brengen.

Over het spel zelf ben ik minder enthousiast. Het spel is vrij chaotisch en onoverzichtelijk. De postkaarten en de eilandtegels staan vol met details. Ondanks de vele details op de eilanden is het niet altijd vanzelfsprekend om hints te geven op de postkaarten. Soms kunnen die hints niets anders dan vergezocht zijn. De geluksfactor speelt dan ook een belangrijke rol in dit spel. Je zult inderdaad maar geluk hebben als op de postkaarten een duidelijk voorwerp staat dat verwijst naar jouw eiland. Wie dit geluk niet heeft, wordt nogal snel wanhopig.

De paar keren dat we dit spel speelden, viel er nog enig enthousiasme te bespeuren tijdens de eerste ronde. Dit enthousiasme smolt echter als sneeuw voor de zon en niet zelden was iedereen blij dat iemand 12 munten had, waardoor we konden stoppen met zoeken.
De modules voegen weinig toe. Enkel de eerste module waar je de gevonden eilanden niet omdraait, maakt het spel uitdagender. De machten op de legendekaarten voegen volgens mij geen spelplezier toe. Ze verhogen alleen nog maar meer de geluksfactor in het spel.

Guardians of Legends is zoals u kunt vermoeden, niet mijn ding. Kinderen die graag Wally zoeken, zullen dit echter zeer leuk vinden. Ook liefhebbers van Dixit, Mysterium, … zullen dit spel misschien met plezier spelen. Hoewel Dixit en Mysterium mijns inzien veel meer spelplezier bieden.

Ik kijk met belangstelling uit of iemand ook effectief dat juweel ter waarde van 210.000 euro zal vinden.

• Guardians of Legends (Lubee Edition, 2019)
• Auteur: Edward Preston en Vicenzo Bianca
• Artwork: Martin Maigret en Nicolas Hubert
• 3 tot 5 spelers vanaf 8 jaar
• 30 minuten
• http://www.ludee-edition.com
• Adviesprijs: 36 euro