Wegmijmeren bij een opkomende zonIn ieder mens zit een creatieve geest verscholen. Daar ben ik rotsvast van overtuigd. Soms is het natuurlijk diep en lang zoeken om dat unieke talent te ontdekken. Maar toch, ergens en ooit … weet je wel. Dit gezegd zijnde, voel ik bij mezelf weinig of nooit de behoefte om de schildersezel boven te halen als ik af en toe een wandeling in bossen, langs het strand of in de bergen onderneem. Alleen al het idee dat je dat klereding zou meesleuren als je ergens in de Oostenrijkse bergen aan het afzien bent om, als je een wondermooi landschap ziet aan het schilderen te kunnen slaan, lijkt me zo van de pot gerukt. En toch voelde ik het kriebelen toen ik Sunset over Water speelde. Sindsdien lijkt het idee me minder onzinnig en wie weet neem ik bij een volgende wandeling in de natuur toch al een potlood en kladblok mee. /pic3750065.png)
Sunset over Water bestaat uit 60 landschapskaarten. Met die landschapskaarten maak je een rooster van 5 op 5. De overgebleven kaarten leg je als stapel naast het rooster. De landschappen hebben één, twee of drie landschapskenmerken. Landschapskenmerken stellen bergen, watervallen, heide, bos, zon of water voor.
Iedere speler is een wandelaar (een trekker) die er in de vrije natuur met zijn schildersmateriaal op uit trekt op zoek naar inspiratie en vooral dat unieke landschap dat hij voor eeuwig met zijn penseel wil vastleggen. Dit doet hij gedurende zes dagen. Iedere dag stelt een spelronde voor. Na zes dagen is het spel afgelopen. Bij het begin van het spel plaatst de speler zijn meeple in het midden van het rooster. Dit is de plaats van waaruit de speler straks zijn wandeltocht begint.
Wil een schilder overleven, dan moet hij natuurlijk zijn schilderijen kunnen verkopen. Daarom kijkt hij goed naar de commissiekaarten die iedere dag opengelegd worden. Die commissiekaarten stellen landschapskenmerken voor (een, twee, soms drie) die op dat moment door het publiek gesmaakt worden. Kan een schilder een juiste landschapskaart aanbieden, dan krijgt hij de bijhorende commissiekaart. Commissiekaarten zijn punten. Wie na zes dagen de meeste punten verzameld heeft, wint.
Iedere dag is er ook een speciale dagkaart. De laatste speler die die dag iets gedaan heeft (bijvoorbeeld, horizontaal bewogen of een landschap geschilderd dat precies twee landschapskenmerken heeft) krijgt die kaart. Die kaart is meestal twee punten waard en dient vaak als een doekje voor het bloeden voor schilders die een beetje te lang geslapen hebben en te laat zijn opgestaan om op trektocht te vertrekken. De vroege vogels zijn vaak al met de beste commissiekaarten aan de haal gegaan.
Iedere speler krijgt acht plankaarten. Een speler schudt bij het begin van het spel die acht plankaarten. Bij het begin van iedere dag neemt hij de drie bovenste plankaarten in zijn hand. Hij kiest er een uit en legt de overgebleven twee onderaan de stapel plankaarten terug.
Een plankaart bestaat uit drie delen. Deel 1 is het tijdstip waarop de speler aan zijn trektocht begint. Wie het vroegst op is, start die dag de spelronde.
Deel 2 toont hoeveel stappen een speler mag zetten en vooral ook in welke richting (horizontaal, verticaal en diagonaal). Bewegen mag je over een landschapskaart waar een ander speler staat maar je mag je beurt niet eindigen op zo’n kaart. Je kan ook niet over gaten in het rooster bewegen. Gaten ontstaan als een andere speler voor jouw neus een landschapskaart heeft weggenomen.
Deel 3 geeft aan hoeveel landschappen je geschilderd hebt die dag (lees hoeveel landschapskaarten je mag opnemen). Je mag enkel kaarten opnemen die je onderweg bent tegengekomen (lees de weg die je meeple heeft afgelegd). De kaart van waar je vertrokken bent en de kaart waar je bent geëindigd maken deel uit van jouw weg. Je mag wel geen kaart wegnemen waar een meeple van een andere speler op staat.
Tot slot probeer je de verworven landschapskaarten te verkopen en commissie op te strijken (lees punten te verzamelen).
Na het einde van een dag wordt het landschapsrooster terug aangevuld, komt er een nieuwe dagkaart en worden ook de commissiekaarten aangevuld.
Wie op het einde van de dag de meeste punten heeft, wint Sunset over Water. Och ja, niet verkochte landschapskaarten brengen op het einde van het spel nog een half punt op per landschapskenmerk die de kaarten hebben, afgerond naar beneden.
Bij het spel zitten ook nog aangepaste regels voor een soloversie.
/pic4231758.jpg)
Wat moet ik zeggen? Ik ben bijzonder gecharmeerd door Sunset over Water. Het is niet alleen bloedmooi uitgegeven, maar vooral het is een verdomd leuk ding. De spelregels zijn klaar en duidelijk en vlot uit te leggen. Vanzelfsprekend wil je iedere dag commissiekaarten scoren. Maar dit willen de andere spelers ook. Daarom is het belangrijk om de juiste plankaarten op het juiste moment in te zetten. Bevind je je op een plaats in het landschapsrooster waarop je niet meteen kan scoren, blijf dan iets langer slapen en ga voor de dagkaart, maar zorg er dan minstens voor dat je op een goeie plaats eindigt om de volgende dag voor de commissiekaarten te kunnen gaan.
Kortom iedere dag opnieuw sta je voor een leuke uitdaging en dit maakt Sunset over Water zo interessant.
Ik speelde dit een eerste keer met twee nichtjes, die een hekel hebben aan lange speluitleg. Ze waren meteen mee, hadden ook door hoe ze het spelletje konden winnen en wilden meteen opnieuw toen we klaar waren.
Intussen speelde ik Sunset over Water al in diverse spelbezettingen en iedereen was super enthousiast. Twee, drie of vier spelers evenveel spelplezier. De soloversie heb ik nog niet gespeeld. Ik ben nu eenmaal een gezelschapsspeler en solospellen zijn niet mijn ding.
De spelregels en de tekst op de dagkaarten zijn enkel in het Engels. Niet onoverkomelijk, maar misschien is het toch geen slecht idee om een Nederlandse versie op de markt te brengen. Wie weet inspireert deze recensie wel een Nederlandse speluitgever. Sunset over Water, een absolute aanrader van mijnentwege. Spelen dit ding!
