Op zoek naar schatten in een moeras vol met spoken.

Hebben jullie dat ook? Zo na een geslaagde spelavond met vrienden, waar je alweder niet met de overwinning ging lopen. Dat je dan niet in slaap geraakt, en je je steeds maar weer aan het afvragen bent, waar het verkeerd liep? En als je dan uiteindelijk toch de slaap vat, dat je dan de ene speldroom na de andere hebt, waar je alle gemaakte fouten rechtzet en nu wel glorierijk de lauwerkrans op jouw hoofd mag zetten? Wel speel dan niet Ghosts of the Moor, anders zouden jouw dromen wel eens nachtmerries kunnen worden.



Het spel heeft een klein, lang en smal spelbord. Het spelbord stelt een moeras voor met 30 vakjes. Daarnaast bevat het spel 38 tegels. De tegels stellen een brugje voor, een been, een bijl, een muntstuk, een masker, een urne of een spook. Iedere speler krijgt een tegel met een brugje. De overgebleven tegels worden geschud en daarna op het spelbord gelegd. Op de eerste veertien vakjes komen er op ieder vakje twee tegels te liggen. Op de volgende vijf vakjes wordt er één tegel gelegd. De resterende elf vakjes blijven tegelloos. Ieder vakje op het spelbord heeft wel een watermerk staan van een van de vijf schatten (been, bijl, muntstuk, masker of urne).

Eens het spelbord klaar is, krijgt iedere speler een aantal pionnen (vijf met twee spelers, twee met vijf spelers).

De opzet van Ghosts of the Moor is vrij simpel. Je rolt een dobbelsteen en je verplaatst een van jouw pionnen het aantal ogen dat je gegooid hebt. Roll and move dus ipv het populaire roll and write van de voorbije jaren. Onderweg probeer je tegels te verzamelen die op het einde van het spel hopelijk positieve punten opleveren.

Je mag echter niet zomaar een tegel oppikken. Staat er op die tegel een andere pion (dat kan zelfs een van jouw eigen pionnen zijn) dan ga je gewoon verder. Om een tegel op te nemen, moet je dus als enige op die tegel staan als je de tegel verlaat (dus niet als je op een tegel aankomt). Als jouw pion op een leeg vakje terechtkomt, dan mag je daar jouw tegel met het brugje opleggen. Dit is handig om te vermijden dat je straks van een lege tegel zou moeten vertrekken. Vertrek je namelijk vanaf een leeg vakje (er ligt dus geen tegel meer op dat vakje) dan moet je een verworven tegel afleggen. Pech dus. Welke tegel je moet afleggen wordt bepaald door het watermerk dat op het vakje staat. Je legt de tegel af op het eerste lege vakje gezien vanaf de finish. Heb je geen tegel met het corresponderende symbool moet je ofwel een geesttegel of twee willekeurige tegels afleggen. Geesttegels zal je met plezier afleggen want eigenlijk zijn dit negatieve punten op het einde van het spel.

Beurt klaar, dobbelsteen naar de volgende speler. Het spel gaat door tot alle pionnen op het laatste vakje zijn aanbeland. Och ja, de eersten die op dat laatste vakje aankomen, krijgen een beloning. Zijnde een doeltegel met extra punten. Zes punten voor de eerste, twee punten voor nummer vijf. Dus enkel de eerste vijf krijgen extra punten.

U ziet, kinderlijk eenvoudig. Wie wint er hoor ik u vragen? Wel diegene die het meeste punten verzamelde. Je telt de punten van mogelijks verzamelde doeltegels op bij de punten van de verzamelde schatten. De schatten brengen punten op al naar hoelang hoeveel identieke tegels je in jouw bezit hebt. Vijftien punten als je alle vijf tegels van een schat hebt, tien punten voor vier tegels, zes punten voor drie tegels, drie punten voor twee tegels, één punt voor één tegel. Van de som van de doeltegels en de verzamelde schatten trek je de punten van de geesttegels af. Wie dan nog de meeste punten overhoudt, wint.



Wolfgang Kramer en Michael Kiesling zijn niet zomaar spelauteurs, beste mensen. Het zijn iconen. Kramer is sinds El Grande mijn held. Waar hij toen nog Richard Ulrich aan zijn zijde had, scoorde hij opnieuw nu met Michael Kiesling aan zijn zijde met de triologie Tikal, Java en Mexica. Vier spellen waarmee ik met plezier mijn slaap voor laat. Kortom, je mag me altijd opbellen om die te komen spelen.

In 2005 maakten zij voor Ravensburger That’s Life (Verflixxt in het Duits). That’s life is een eenvoudig roll en movespelletje. Geniaal in zijn eenvoud. Legt snel uit, speelt snel en is venijniger dan het op het eerst zicht lijkt. Misschien te simpel voor een expertspeler maar o zo leuk in het juiste gezelschap.

Ghosts of the Moor is een aanpassing van het spelsysteem van That’s Life. Maar waar That’s life uitblinkt in zijn eenvoud (je verzamelt negatieve of positieve tegels, dat is het zowat), voegden ze voor Ghosts of the Moor wat complexiteit toe aan het spel. En ik vraag me af of dit het spel beter maakt? Je verzamelt nu niet zomaar negatieve tegels (zit er nog altijd in met de geesttegels) maar je hebt setjes nodig van dezelfde tegels om aan positieve punten te geraken. Om aan die setjes te geraken ben je echter volledig aan geluk (gooien met de dobbelsteen) en willekeur (waar liggen diezelfde verdomde tegels) overgeleverd. Vaak is het handiger om gewoon zo snel mogelijk aan de overkant te geraken en doeltegels te verzamelen. Die brengen tenminste meteen punten op.

Daarnaast is alles nogal klein gemaakt, behalve de pionnen. Die zijn voor dit spel gigantisch waardoor je nooit met meer dan twee pionnen op een vakje kan staan. Waar je dan die derde of zelfs vierde pion moet achterlaten is niet meteen duidelijk.

Geef mij maar That’s Life. Snel, vlot en degelijk. Ghosts of the Moor is iets minder soepel. Spelers die That’s Life niet gespeeld hadden, vonden dit wel geinig. Tot je hen daarna het echte ding liet spelen. Meteen verdwijnt Ghosts of the Moor in de kast, om er waarschijnlijk nooit meer uit te komen.

Heel eigenaardig is dat er op de website van Tasty Minstrel Games (TMG) geen enkele vermelding is naar dit spel. Geloven ze er niet in of is het ding al volledig uitverkocht en komt er geen herdruk? Waarschijnlijk is het ongetwijfeld dit laatste want Amigo bracht in 2020 een nieuwe versie van Verflixxt uit. Ook zij pasten de regels aan maar heel minimaal waardoor hun versie veel nauwer aansluit bij het originele.

• Ghosts of the Moor (Tasty Minstrel Games, 2018)
• Auteur: Wolfgang Kramer en Michael Kiesling
• Artwork: Nate Call
• 2 tot 5 spelers vanaf 8 jaar
• 30 minuten
• http://playtmg.com/
• Adviesprijs: 20,95 euro