Gebruikersnaam:   Wachtwoord:  
Zomerspel 2024



De BSM-recensenten geven hier hun persoonlijke visie op gespeelde spellen.

Ben je het met hen wel of niet eens? We horen graag jouw reactie, zolang deze rekening houdt met de nettiquette.



2 berichten | Pagina 1 van 1 |
Auteur Bericht
BerichtGeplaatst: do 01 apr 2021, 13:32 
Professor Pimpel
Avatar gebruiker

Berichten: 215
Woonplaats: Zulte
de Dwergen van Nidavellir: Een kroegenzoektocht naar het meest waardevolle leger

Wanneer de koning van het dwergenrijk Nidavellir jou de kans biedt om een zo sterk mogelijk team samen te stellen dat zal moeten vechten tegen Fafnir, een fikse draak die het koninkrijk dreigt aan te vallen, dan geldt dat zeker en vast als een essentiële verplaatsing. Zeker wanneer je om te rekruteren vlotjes gebruik mag maken van zijn schatkist.
Het is aan jou om een aantal keer op kroegentocht te gaan en daar met klinkende munt te bieden op dwergen van verschillende kunne en kunde. Het zal er niet alleen op aankomen een gebalanceerd leger samen te stellen, de juiste leiders aanwerven zal minstens even belangrijk zijn om aan het einde van het spel met de grootste legermacht voor de dag te komen.




Iedere speler start met hetzelfde setje van vier munten die de waardes 2 tot en met 5 hebben. Een extra munt in je bezit, die heeft geen waarde, maar helpt je wel om op een heel eenvoudige manier je kapitaal te laten groeien.
Daarnaast ontvang je nog een grote diamant die zal bepalen wie wint bij een gelijk bod.

Elke ronde verloopt op dezelfde manier. Er worden telkens net zoveel dwergen in de drie tavernes geplaatst als aantal deelnemers aan het spel.
Nadat iedereen stiekem één van zijn munten heeft ingezet op elk van die kroegen, worden die één na één volgens biedhoogte afgehandeld.
De speler met het hoogste bod kiest eerst een dwerg, daarna de tweede hoogste enzovoort…
Wanneer je in één van de kroegen je waardeloze munt aanbood, dan mag je de twee munten die je niet inzette samentellen en de hoogste van die twee inruilen voor een munt uit de koninklijke schatkist ter waarde van die som. In het echt is het allemaal veel eenvoudiger dan op papier want het komt simpelweg hierop neer: Je leger groeit elke ronde aan met drie dwergen terwijl je je kapitaal kunt laten groeien.
De dwergen die je in je leger kunt onderbrengen, komen in vijf divisies (krijgers, jagers, mijnwerkers, smeden en ontdekkers). Ze hebben elk hun eigen kleur en ze scoren op hun eigenste manier punten. Na het rekruteren leg je ze mooi per soort naast je fraaie spelbordje. Halverwege het spel wordt het bieden even stilgelegd om te zien wie per soort de meeste rijen heeft verzameld. Dat levert een mooie bonus op waar je tijdens de tweede helft van het spel mee verder kan. Het leukste onderdeel van het spel heb ik nog niet vermeld... de Helden. Telkens je een nieuwe rij van vijf verschillende dwergen vormt, mag je een held kiezen. Er zijn er 21 van en ze hebben niet enkel een invloed op jouw manier van spelen maar ook op de eindscore.

Dit proces van bieden, rekruteren, aanleggen, munten wisselen en bij momenten de juiste en levensbelangrijke held uitkiezen, herhaalt zich tot alle kaarten uit de stapel zijn verdeeld en de punten kunnen worden samengeteld op een bijgevoegd scoreblaadje. Je puntentotaal is de som van de machtpunten van de verzamelde divisies, de verzamelde neutrale helden en de waarde van de vijf munten waarmee je het spel hebt afgerond.




Die witte afbeelding op de cover, met de eenzame dwerg die het in z’n eentje lijkt op te nemen tegen een imposante draak die boven de bergketen zweeft, trok me geweldig aan. Mijn gedachten dwaalden af naar Smaug, de draak uit de Hobbit en naar Mjølnir, de hamer van Thor, die volgens de Noordse overlevering en in het Marvel filmuniversum in Nidavellir door de plaatselijke dwergen werd gesmeed. Ik ben fan van beide dus ik kon niet snel genoeg al het spelmateriaal uitpakken.

Veel kaarten met grijze figuren… intrigerend.
Een bordkartonnen schatkist om in elkaar te timmeren… een makkie, zelfs voor een kluns zoals ik.
Elk zijn spelbord en drie kleinere die de kroegen voorstellen… stevig, groot, mooi, sfeervol.
Plastic kaartenhouders… mooie geste van de uitgever, jammer dat de uitvoering wat vloekt met de rest van de grafiek en spijtig dat ze met mijn lompe vingers vaak omvallen.
Een mooi maar lijvig spelregelboek met heel veel illustraties… daar weet ik wel raad mee.

Een eerste tegenvaller… blind bieden, daar ben ik niet zo’n grote liefhebber van,
maar als recensent mag je niet altijd de weg van de minste moeite kiezen, dus spelen maar.
Een tweede tegenvaller… hoe zit dat nou met die krijgers. De spelregels veroorzaken wat twijfel, maar dat is na wat googelen snel uitgeklaard:
“Wie op het einde van het spel de meeste krijgerrijen bezit, mag zijn munt met de hoogste waarde aan zijn puntentotaal toevoegen.”
Einde discussie.

Ik zal er geen doekjes om winden: Het Noordse Mythologische Nidavellir doet weinig ter zake. Alles had zich even goed in een wereld vol boswezens kunnen afspelen of wat mij betreft op een vrachtschip. Maar het is een grafiek en een thema dat me aanspreekt. Na het eerste rondje trok mijn weerzin tegen het biedsysteem trouwens weg als sneeuw voor de zon. Ik speelde het spel met verschillende types (de familiespeler, de doorwinterde speler, de occasionele speler, degene die het lastig heeft met spelregels aanhoren) die het – net als ik – allemaal geweldig leuk vonden.
Daar zijn een aantal redenen voor: het is heel eenvoudig om uit te leggen, omdat iedereen simultaan biedt gaat er zo goed als niks van tijd verloren, al ben je wat teleurgesteld omdat je niet die ene dwerg binnenhaalde waar je op hoopte toch krijgt er altijd ééntje bij, het is leuk om zonder veel moeite je kapitaal te laten aangroeien, de variatie in manieren waarop de divisies scoren zorgt ervoor dat het spel nog niet meteen een winnende strategie blootgeeft… alle elementen vloeien ook heel soepel in elkaar over en wij zijn er nooit langer dan een half uurtje mee bezig geweest (klaarleggen, scoren en opruimen buiten beschouwing gelaten).

Terwijl het spel op zich niet veel meer inhoudt dan setjes van kaarten verzamelen, zijn het de helden die van een leuk spel een heerlijk spel maken. Er zijn er een pak, dus de keuze is behoorlijk ruim en voorlopig heb ik het spel nog te weinig gespeeld om al een duidelijk zicht te krijgen over wie de duidelijk sterkere en zwakkere zijn van het stel zijn. Dat zal vermoedelijk allemaal van het moment, je speelstijl en het aantal spelers afhangen.
Neem nou Astrid de Fortuinlijke bijvoorbeeld, die levert je aan het einde van het spel zoveel extra punten op als je hoogste munt. Combineer die met de hoogste krijgermacht en je hoogste munt telt zomaar liefst eventjes drie keer mee.
Of de Vijf Broers, die tijdens het spel niks bijzonders doen maar op het einde een pak punten kunnen opleveren wanneer ze elkaar terugvinden binnen hetzelfde leger.
En dan zwijg ik nog over Dagda de Explosieve en Bonfur de Tiran, die er voor zorgen dat je één of meerdere van je eigen dwergen moet opgeven. Dat is pijnlijk maar in de juiste omstandigheden misschien absoluut noodzakelijk om de overwinning naar jou toe te trekken.
Zo heeft elke held zijn of haar eigen verhaal en rol binnen het geheel. Omdat het spelregelboek daar ook uitgebreid bij stil staat, is meteen verklaard waarom het zoveel pagina’s telt.

De interactie tussen spelers is eerder indirect. Meer dan vanuit onze ooghoeken in de gaten houden of je kan verhinderen dat iemand al te gemakkelijk een rij kan maken die hem/haar een held kan opleveren, zat er voorlopig nog niet in. Het loont nog altijd meer om voor jezelf te spelen dan tegen iemand anders, want het blijft tot en met het laatste cafébezoek razend spannend.

Laat je dus niet intimideren door het dikke spelregelboek en al helemaal niet door de groezelige tronies van de personages.
De Dwergen van Nidavellir is een elegant uitgevoerde combinatie tussen twee spelmechanismen: blind bieden en kaartensets verzamelen.
Op zich niets wereldschokkends, ware het niet dat er een heel eenvoudige manier bestaat om je kapitaal te laten aangroeien en je de beschikking hebt over een hele batterij helden die je mits correct gekozen een welverdiende overwinning kunnen opleveren.
Ik ben fan en hou - ook al ben ik er nog lang niet aan toe - vanop afstand in de gaten of White Goblin Games van plan is om ook de Thingvallir-uitbreiding op de markt te brengen.



De dwergen van Nidavellir (White Goblin Games, 2020)
  • auteur: Serge Laget
  • grafiek: Jean-Marie Minguez
  • 2 tot 5 spelers
  • vanaf 10 jaar
  • 60 minuten
  • adviesprijs: 39,95€


Laatst bijgewerkt door cherksken op wo 19 mei 2021, 22:56, in totaal 1 keer bewerkt.

Omhoog
Offline Profiel  BoardGameGeek    
 
BerichtGeplaatst: do 08 apr 2021, 11:45 
Avatar gebruiker

Berichten: 406
Woonplaats: Kortrijk
Knap verwoord en inderdaad, prima spel!


Omhoog
Offline Profiel  BoardGameGeek    
 
Geef de vorige berichten weer:  Sorteer op  
2 berichten | Pagina 1 van 1 |


Opties

  Toon onbeantwoorde berichten 
  Toon ongelezen berichten 
 Afdrukweergave Toon nieuwe berichten 
  Toon actieve onderwerpen 
   
 Feed - Bordspelmania  
 Feed - Nieuwe onderwerpen  
 Feed - Forum - Recensenten van de Lage Landen  
 Feed - Onderwerp - de Dwergen van Nidavellir  

Gebruikers die deze topic waarderen

Pura Vida

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 15 gasten


Tags

+10, 2020, De Dwergen van Nidavellir, Jean-Marie Minguez, Serge Laget, White Goblin Games, recensies



[ Gebruikersvoorwaarden | Privacybeleid | Cookiebeleid ]



Ondersteund door:
phpBB®