Voor als je al eens een buitengewon kasteel wil bezoeken

In de Japanse stad Himeji staat een bijzonder kasteel. De oudste plannen van het kasteel gaan terug tot de 14e. Het kasteel kreeg zijn huidige uitzicht in het begin van de 17e. Nu wil het toeval dat precies daar is dat we moeten zijn om invloed te winnen als leider van een kleine stam in 1761. Allen naar het Witte Kasteel, dus.




Het Witte Kasteel is een plaatsingsspel dat gestuurd wordt door dobbelstenen.
In drie rondes kiezen de spelers telkens drie dobbelstenen. Die dobbelstenen worden geplaatst op een bijzondere plaats op het spelbord. De bijhorende actie wordt uitgevoerd. Je hebt dus 9 speelbeurten. Daarmee moet je het doen.
Elke ronde worden alle dobbelstenen gerold. Per kleur worden ze van laag naar hoog gelegd op de brug van dezelfde kleur. De speler aan beurt mag één dobbelsteen kiezen op een brug. Dat kan de hoogste of de laagste dobbelsteen zijn. Als je kiest voor de laagste dobbelsteen van een brug, krijg je de lantaarnbeloning, een extra actie die je direct kan uitvoeren.
De gekozen dobbelsteen moet op één van de vier gebieden van het spelbord geplaatst worden: in het kasteel, buiten de muren, aan de bron of in het persoonlijk domein. Als je dobbelsteen inzet, doe je dat altijd op een voorgedrukte dobbelwaarde of bovenop een eerder gelegde dobbelsteen. Als de dobbelsteen die je plaatst een lagere waarde heeft, moet je betalen. Als die een hogere waarde heeft, ontvang je geld.
Er zijn acties die ervoor zorgen dat je middelen ontvangt: goederen, geld, daimyo-zegels, vooruitgang,… De andere acties zorgen dat je mensen kan sturen naar drie regio’s: tuinmannen naar de tuinen, hovelingen naar het kasteel en krijgers naar de trainingsgebieden. Met dit personeel scoor je punten bij het einde van het spel.
Wanneer alle spelers negen speelbeurten hebben gehad, eindigt het spel. Wie het meeste punten scoort, wint het spel.




Het Witte Kasteel van Himeji springt bij mij in het oog. Niet zozeer door het grafisch werk, maar veeleer door de kleine doos waarin zeer veel materiaal zit. De doos is knap getekend, maar het spelbord vind ik niet bijzonder. Misschien zijn we teveel gewend geraakt aan de oogstrelende spelborden. Wat natuurlijk wel geldt: het spelbord is efficiënt en het geheel wordt prachtig opgefleurd door de mooie brugjes waar de dobbelstenen gelegd worden.
De kwaliteit van het spelmateriaal is fantastisch, zeker als je bedenkt dat het spel voor minder dan €30 te koop is. Net zoals de voorganger Red Cathedral (Devir zorgde voor de originele versie van Het Witte Kasteel) krijg je veel spel in een klein doosje.
De spelregels zijn wel uitgebreid maar helemaal niet zo moeilijk. Na een verkennend potje zal je geen spelregels meer over het hoofd zien.
Maar toch is het spel behoorlijk stevig. Je hebt maar 9 dobbelstenen die je kan gebruiken. Eén foute keuze kan dodelijk zijn. Bovendien moet je het doen met het aanbod van dobbelstenen. Hoge dobbelstenen zijn gunstig want je kan er wat geld mee verdienen. De lage dobbelstenen kiezen kost geld, maar de lantaarnbeloning kan soms heel interessant zijn.
Het komt er ook op aan om in de loop van het spel verder te bouwen op keuzes die je eerder maakte, zodat je bonussen kan krijgen. Allemaal elementen die zeer behoorlijk werken.
Die factoren zorgen er echter ook voor dat het spel behoorlijk vertraagt als spelers rond de tafel elke zet helemaal gaan doorrekenen. De speeltijd kan op die manier wel eens wat uitlopen.
Al bij al brengt 999 Games met Het Witte Kasteel van Himeji een behoorlijk strategisch spel dat veel spelers die wat diepgang zoeken zal kunnen bekoren. Ik vind het wat minder dan The Red Cathedral, maar ik raad je aan om het spel zeker te testen.

• Het Witte Kasteel van Himeji (999 Games, 2023)
• Isra C., Shei S.
• 1 – 4 spelers vanaf 12 jaar
• 80 minuten
• https://www.999games.nl/
• Adviesprijs: €29,99

_________________

Ik speelde het toch reeds een paar keer en wat je schrijft, klopt wel. Een nieuwe speler zal het ook moeilijker halen van iemand die reeds wat ervaring heeft. Een ronde waarin je alleen maar grondstoffen verzamelt lijkt voor die laatste vaak een verloren ronde. Kunst is dus steeds combinaties te zoeken van én grondstoffen verzamelen maar ook één van de drie hoofdacties erbij te kunnen uitvoeren.
Hoe meer je het speelt, hoe langer het kan duren omdat je alles wil optimaliseren - iets wat je na een eerste sessie niet echt doorhebt. En dat kan dan misschien het grootste nadeel zijn van dit dan toch wel zeer goede spel (minder luchtig dan het ook wel fijne The Red Cathedral), waarin je in toch wel relatief korte spelduur toch iets stevig achter de kiezen hebt.