Erg diep economisch spel, wel met een pittige speelduur (reken 4-5u voor je eerste spel).

18xx zonder treinen met daarbij worker placement. Zeer fascinerend, maar wel lang. Als het lukt dit sneller te spelen, zal mijn waardering zeker stijgen!

Leuk, diep spel over productiebedrijven en kopen en verkopen van aandelen. koop aandelen van je concurrenten om aan kop te geraken. schat in welke workers, managers, productie managers belangrijk zijn. voer je productie op. start nieuwe bedrijven. investeer in je eigen firma. en dan cashen of ten onder gaan.

toppertje. wel lange speelduur en lichtjes abstract

Als liefhebber van 18xx en van worker placement vermoedde ik al dat deze goed zou vallen, en dat deed het ook. De combinatie van deze twee thema's voelt niet geforceerd aan en dwingt tot lastige keuzes, zeker als je later in het spel directeur bent van meerdere bedrijven en je maar een beperkt aantal "partners" (=workers) hebt om de bedrijven van acties te voorzien. Het is ook leuk dat je in feite zelf uit 3 opties de beschikbare actievelden kiest, zodat je jouw keuze af kunt stemmen op wat jouw bedrijven nodig hebben. Vervolgens kun je wel de door anderen gekozen velden gebruiken. Soms kan het daardoor juist interessant zijn om een veld te kiezen waarvan je denkt dat anderen het veel willen gebruiken, dat levert jou (als speler) dan weer geld op. De velden lijken ook redelijk gebalanceerd, afhankelijk van welke bedrijven de spelers kiezen. Alleen de "2x automatisering" is wel erg sterk denk ik.
Door het beperkte aantal rondes heb ik het gevoel dat de aandelenmarkt relatief tam is vergeleken bij wat in 18xx titels gebruikelijk is. Ook heeft het spel niet het 18xx equivalent van een "bedrijf zonder trein" wat je bij een medespeler probeert te lozen. Een bedrijf is eigenlijk nooit slecht, behalve misschien een bedrijf wat veel grondstoffen nodig heeft en bijna geen mogelijkheid om eraan te komen.
Minpuntje wat mij betreft: de doelen (bonus van 200 aan het eind van het spel voor bepaalde condities) hadden voor mij niet gehoeven. Het komt vaak neer op nog meer geld voor degenen die toch al winnen, of het forceert een soort sub-efficiënte keuzes ("ik heb eigenlijk niets aan een manager in dit bedrijf maar ik koop 'm toch maar om dat doel binnen te slepen") . Ik denk dat ik ze voortaan ga weglaten.
En, als je met de uitbreiding speelt, pas dan in elk geval de huisregel toe dat twee bedrijven daaruit (AF en OM) geen startbedrijven mogen zijn. Het gemak waarmee je op deze manier de extra partner vroeg in het spel in de wacht sleept is totaal niet gebalanceerd.

Begrijp me echter niet verkeerd. Chicago 1875 bevat heel wat leuke spelmechanismen. Het belangrijkste daarbij is dat u wat u in een maatschappij investeert er ook zoveel mogelijk terug uithaalt. Het is niet de bedoeling dat een maatschappij met $600 het spel beëindigt. Aandelen verkopen kan een strategie zijn om bedrijven van andere spelers een hak te zetten. Het hoeft geen betoog dat dit soort spellen een wiskundige grondslag hebben.

Chicago 1875 is niet voor elke speler weggelegd. Ook mijn versie zal weinig daglicht zien. De spelduur/spelplezier verhouding is daarvoor in mijn groep niet hoog genoeg. Ik kan me echter wel inbeelden dat liefhebbers van dit genre, gelijkgezinden die evenwaardig spelen, hier maar al te graag hun tanden inzetten.