Eerste indruk: mij trokken vooral de tableau's met dobbelstenen aan. Ik had gehoopt op een Yspahan-achtig spel, waar je door het gooien van meedere dobbelstenen vervolgens voor de keus werd gezet hoe je de resultaten ging gebruiken. Dat elegante idee is slechts rudimentair in The Doge Ship verwerkt waardoor het dobbelen per saldo toch vrij 'dwingend' aanvoelt. Afgezien daarvan is het een vrij simpel spel van geld verzamelen, hetzij op korte, hetzij op lange termijn, waarna je middels een wat ondoorzichtig aanschafmechanisme met diverse gekleurde labels stukken schip 'koopt' en 'plaatst': dat wordt dan 'the Doge Ship'. Er schuilen natuurlijk nog wat gemenigheidjes in het spel om je tegenspelers het leven zuur te maken: je kunt bijvoorbeeld kijken naar de trekstapel om zo jezelf beter voor te bereiden voor plotselinge inspecties van de Doge om te zien hoe het met het schip staat; ook moet je overwegen of je niet eerst investeert in een droogdok zodat je niet bent blootgesteld aan de grillen van de zee (we zitten per slot van rekening in Venetië) die je anders waardevolle acties zal ontnemen.

Het spel doet niet veel bijzonders, maar speelt lekker weg en voelt redelijk 'af' aan. 't Is niet een titel die ik onmiddellijk in mijn verzameling wil hebben, daarvoor is de indruk die het geheel achterlaat duidelijk niet bijzonder genoeg, maar aan de andere kant is het wel een vriendelijk geheel, en dat zie je ook niet iedere dag.

Slechts éénmaal gespeeld, maar okee bevonden.