Ik heb dit veredelde reclameproduct één keer gespeeld. Tijdens dit proefpotje konden wij geen wezenlijke beïnvloedingsmogelijkheden of interactie ontdekken.

Ik heb het één keer op een beurs gespeeld. Het artwork vond ik heel erg mooi. Het spel zelf kon mij helaas niet zo erg bekoren. Een race naar de top.

Een hype ten tijde van de film, maar nu nog steeds vind ik dit een topspel.
Zou ik veel meer willen spelen, spelregels zijn niet moeilijk en toch zit er de nodige diepgang in.

Voorlopig met een cijfer gewaardeerd, m'n mening komt eventueel later nog...

Zoals de meeste spellen die gebaseerd zijn op een film is dit ook maar een flauw afkooksel. Ik vond de film trouwens ook maar niets.

Hmm, als familiespel nog wel een soort van OK. Maar het boek is beter.

Ik werd door het spel geattendeerd op de boeken, heb die gelezen, en hoofdschuddend terzijde gelegd. Houten karakters waar je als lezer geen greintje sympathie voor voelt, fantasie met teveel onbesproken achtergronden, en bij tijd en wijle horror van de bovenste plank die niet in dit verhaal voor jonge pubers thuishoort. Het spel is niet veel beter: het is een veredeld Ganzenbord... met één opmerkelijke draai die navolging had moeten krijgen in het later uitgekomen Tokaido. De auteurs zijn er namelijk in geslaagd een soort time track in elkaar te zetten met een natuurlijk-aanvoelende balans tussen snel vooruit lopen en met kleine stapjes achter de kudde aansukkelen: ze doen dit door de kleuren van de kaarten die je mag spelen te beperken alnaargelang je positie op het spoor. Dit onderdeel van het spel werkt verrassend goed, en is het dan ook zo jammer dat er verder nauwelijks iets mee is gedaan behalve grondstoffen verzamelen en omwisselen voor ‘vrienden’. Tokaido daarentegen heeft een rijke schare actiemogelijkheden, maar een pruttig aandrijfmechanisme.

Misschien dat er ooit nog eens een hybride spel komt dat de goede eigenschappen van beide verenigt.