Heerlijk spel dat ik vroeger thuis heel wat avonden gespeeld heb, lekker mooie combinaties verzamelen voor een zo hoog mogelijke score. Beetje in de gaten houden wat je medespelers doen maar verder komt er niet veel denkwerk bij kijken, wel keuzes maken en geluk hebben met stenen trekken natuurlijk. Ook met z'n 3-en te spelen overigens.

Heb dit spel niet zo heel vaak gespeeld, maar heb het toch met redelijk wat plezier gespeeld. Heb toch het gevoel dat het iets teveel van geluk afhankelijk is, daarom een 5.

Ik heb afgelopen jaar Mahjong geleerd, Er zijn van dit spel natuurlijk een hoop verschillende varianten.

De westerse of Nederlandse variant heb ik een aantal keer gespeeld maar vond ik niet heel spannend. Iedereen scoort, dus zelf Mahjong gaan heeft geen echt grote meerwaarde. Je speelt vooral om zoveel mogelijk verdubbelingen te krijgen (zo snel mogelijk schone hand krijgen, geluk van goede bloem pakken). Wel vermakelijk, maar niet geweldig.

De variant die ik daarna geleerd heb is MCR (Mahjong Competitie Regels). In deze variant scoort alleen degene die Mahjong gaat. En om dat was lastiger te maken moet je ook nog een minimum aantal punten halen voordat dat legaal kan. De puntentelling is ook totaal anders, er zijn geen verdubbelingen meer. Wel zijn er talloze manieren/combinaties om punten te halen, variërend van 1 tot 88 punten. Ook bij deze variant speelt geluk uiteraard een rol, maar je moet echt de mogelijke combinaties goed kennen om het beste van je hand te maken, en niet iets weg te gooien wat je eigenlijk toch nodig blijkt te hebben als een andere combo toch niet gaat werken (dus zoveel mogelijk opties open houden). En tegelijk moet je goed in de gaten houden wat je tegenstanders doen, want als een tegenstander mahjong gaat met jou steen, krijg jij extra minpunten.

Mah-Jongg is met afstand het spel dat ik het meest gespeeld heb in mijn leven. De teller is ergens tussen de 1250 en 1500 potjes blijven steken. Fysieke potjes dus, he, niet op de PC tegen AI-spelers. Ik denk dat ik wel mag zeggen dat ik van de hoed en de rand weet; in ieder geval van de klassieke 'Chinese' regels, en de variant die was bedacht voor het NK (en hedentendage vrijwel nergens meer wordt gespeeld want internationaal teveel buitenbeentje). Riichi en Hong Kong Mah-Jongg heb ik nooit gedaan.

Voor ons Westerlingen is het gedoe met die klikklakkende stenen en vreemde karakters nogal aantrekkelijk. Het spel zelf is ook niet erg lastig: steen trekken, steen wegleggen, combineren tot een hand van bepaalde regelmatige combinaties ontstaat (en dat sneller dan de competitie), klaar. De truc zit 'm in het continu waarderen en inschatten van de te verwachten opbrengst gegeven een nieuwe steen en de kennis van wat anderen wegleggen en zelf aan combinaties openleggen. Ondanks de nogal toevalsrijke omgeving is er beslist sprake van het kunnen onderscheiden van goede en slechte spelers: ikzelf was ondanks mijn ogenschijnlijk indrukwekkende play count op z'n hoogst een middelmatige speler. Dat heb ik toen ik speelde nooit erg gevonden, maar ik zou liegen als ik zei dat ik niet wilde weten hoe de sterke spelers hun hand beoordeelden. Ik zou het alleen niet op deze manier hebben kunnen formuleren toen ik nog actief Mah-Jonggde, daarvoor was een 'omweg' via onze vertrouwde bordspellen noodzakelijk.

Waarom dan toch maar een 5: ik ben er gewoon op uitgekeken. De spelpatronen zijn niet superinteressant dan wel afwisselend, en door de lange speelduur en grote hoeveelheid combinaties is het moeilijk je eigen 'evaluatiealgoritme' snel te herzien en te laten evolueren zodat je in speelsterkte toeneemt en het spel dus uitdagend blijft. Een spel als Poker (waar het ook draait om combineren van toevallig getrokken kaarten) heeft dan als voordeel dat het snel voorbij is, en je dus ook vlug feedback krijgt. Niet dat ik Poker nu zo leuk vind overigens, het ging me alleen om het voorbeeld. Maar het is en blijft een feit dat wat mij aanspreekt ik niet meer in Mah-Jongg aantref, en wel in vele andere bordspellen, en dan gaat de waardering onherroepelijk naar beneden.

Dan nog iets: als je alleen de soloversie van Mah-Jongg hebt gespeeld waarbij je paren stenen moest wegschuiven, heb je geen flauw idee van het echte Mah-Jongg. Ze verhouden zich als het neerzetten van een kaartenkasteel tot Pokeren of Klaverjassen.

Vroeger zot gespeeld als alternatief voor patience. Altijd op de computer gespeeld. Verslavend indertijd. Nu steek ik mijn tijd liever in een ander bordspel.

Ik denk dat ik het maar bij de soloversie hou.

Een interessant spel dat wat weg heeft van Rummikub, maar dan beter en diepgaander.

Absoluut niet te vergelijken met het solo spel waarbij je een stapel stenen probeert op te ruimen.

Vroeger veel gespeeld met mijn familie, helaas gebeurt dat nu te weinig. Ik ken zelf slechts maar een paar regels en volgens mij wordt het nog veel interessanter als je meer regels kent. Maar zelfs zo vind ik het al leuk.

Doet me toch erg denken aan jokeren, maar dan met blokjes. Bijna Rummikub. Waarom Mahjong dan toch zoveel populairder is moet ik nog achter komen... me verdiepen in de regels en variaties en zo...

Solovariant is op de pc ook erg leuk, maar heeeel anders.

Net als de meeste traditionele kaartspellen, ik ben er wel op uitgekeken. 't Is niet slecht, maar van mij hoeft het gewoon niet.

Leuk spel voor als je alleen een spel wilt spelen. Het is vooral een puzzelspel maar heeft als nadeel dat het spel soms door toeval gewoon niet op te lossen is.

Eindeloos gespeeld. Inmiddels nauwelijks nog. Mooi spel.

Ondanks de geluksfactor die duidelijk aanwezig is, is dit een leuk en uitdagend spel. Er bestaan vele manieren om het spel te spelen, maar ik baseer deze waardering op de Nederlandse regels. Het leuke is dat je naast de standaard pungs en chows ook kan kiezen om bepaalde speciale spellen te spelen, het nadeel hieraan is alleen dat je deze spellen wel moet kennen, zoals het Jade spel of de 13 wezen.

Naast dit kun je ook ongelooflijk irritant spelen en razend snel mahjong halen. Soms zijn die geïrriteerde gezichten van familieleden goud waard.

MahJong kennen we in twee smaken: het solo-computerspel waarbij men twee gelijke stenen moet verwijderen en trachten het 'bord' leeg te spelen. Goed om verveling te verdrijven.
Het échte in-real-life spel echter valt het beste te omschrijven als een afgeleide van (kaart)spellen als Rummikub, jokeren of canasta, maar dan met heel veel meer Chinese toeters en bellen.

Het spel vraagt om van de stenen een vierkant met vier muren van stenen te maken en dan volgens een omslachtig principe de (vier) spelers te voorzien van hun starthand. Het geeft een zeker zen-gevoel, maar ik kan me voorstellen dat ongeduldige spelers dit maar vage s**t vinden.
Het doel van het spel is om 'uit' te raken d.m.v. het verzamelen van setjes. Op zich niet veel bijzonders; het wordt pas leuk/een uitdaging om speciale 'uit'-combinaties trachten te creëren (terminologie: hoge enkelingen, windenslag, 9 poorten etc.).

De waardering dan: het spel op zich is niet supermoeilijk, de puntentelling daarentegen vereist grondige studie; het spel is eigenlijk alleen geschikt voor vier spelers (elke windrichting één speler), maar kan evt. met dummyspelers gespeeld worden; er zit een dikke scheut geluk in en het spelregelboekje dat ik bezit, is door een sinofiel geschreven (wollig en vaag) en het is niet altijd evident dat een spel 'uit'-gaat.
Maar al met al is het best een aardig spel om te doen: het behalen van Mahjong (uit gaan) is voor mij bijna gelijk aan een spirituele ervaring, vooral als een 'speciale' Mahjong lukt. Nadeel is wel dat een volledig spel Mahjong pas afgelopen is als er 16 (ja, ZESTIEN) keer Mahjong is behaald.