Als ik het spel heel negatief omschrijf zou ik zeggen: "Risk met nog een extra d6 randomizer eroverheen die bepaalt wat je in je beurt mag doen, en willekeur van getrokken kaarten". Natuurlijk is er wel beter over het spel nagedacht dan dat en kun je best wel wat invloed uitoefenen. Maar een probleem blijft dan dat de free peoples speler eigenlijk niet voor een militaire overwinning kan gaan in normale omstandigheden*, dus van verschillende overwinningsroutes is toch niet echt sprake. Dat betekent dat je de free peoples het beste op kunt sluiten in de vestingen en hopen dat je elke beurt de - ene toegestane - ronde siege combat overleeft, die in principe in jouw voordeel is. Ondertussen probeer je de ring zo snel mogelijk naar mordor te brengen en maar te hopen dat de tegenstander slecht gooit in de jacht en/of niet de ergste tegeltjes trekt. In ons spel was ik na uren d6 gooien eindelijk bij Mount Doom en moest ik nog 1 tegeltje trekken: het bleek de goede en ik won; achteraf zagen we dat dat een 4/11 kans was, maar ik kon niets meer doen om dat nog te veranderen, dus het had niets uitgemaakt of ik gewacht had of niet. Ik had het gevoel dat ik die 4/11 dan liever meteen had getrokken en we de rest van het spel niet hadden hoeven doen; ik had totaal geen gevoel iets "episch" bereikt te hebben.
Dit spel is voor mij het grootste mysterie in termen van verschil tussen mijn beoordeling en het gemiddelde. Bij mijn lage beoordelingen snap ik over het algemeen wel waarom anderen het wel leuk vinden; idem bij mijn hoge beoordelingen snap ik de bezwaren die het voor anderen een onvoldoende maken. Maar bij dit spel snap ik oprecht niet waarom het in het algemeen zò hoog scoort (zie ook bgg). Ik zie een spel waarbij de condities zodanig zijn dat beide spelers 1 - weliswaar asymetrische - mogelijke overwinningsroute ingeduwd worden en waarbij ze maar moeten hopen dat de diverse dobbelsteenworpen, getrokken kaarten en omgedraaide tegeltjes in het voordeel uitpakken. Daarbij is het dan te complex om een familiespel te zijn, te willekeurig voor een expertspel en duurt het (veel) te lang als filler waarna je kunt zeggen: oh, weinig geluk gehad, laten we nog een potje doen.
O ja, het spel (eerste editie in elk geval - tweede weet ik niet) heeft ook de nodige vormgevingsproblemen. Gebiedsgrenzen zijn slecht zichtbaar, belangrijke gebieden zijn te klein** (zelfs met de fiches voor meer troepen van hetzelfde type), bepaalde typen steden/vestingen zijn nauwelijks van elkaar te onderscheiden, de tekst op de kaarten is in zeer klein lettertype op een donkere ondergrond, bijna alle free peoples miniatuurtjes zien er hetzelfde uit***, en de nazgul vallen om.
* Ja, natuurlijk kun je het proberen en ja, het zal wel eens lukken. Maar gegeven de sterkere startlegers, grotere aantal startdobbelstenen en de oneindige versterkingen voor Sauron en de moeite om alle free peoples op 'war' status te krijgen dwingt het spel de free peoples speler toch echt een andere kant op. De Sauron speler kan actief alleen voor een militaire overwinning gaan en passief alleen dobbelstenen toewijzen aan de jacht, daar zit weinig keuze in. ** In essentie is dit natuurlijk een probleem wat zich gauw kan voordoen bij LotR spellen: de kaart van middle-earth bevat een hoop gebied wat in het boek nauwelijks een rol speelt, dus heeft het in een spel ook vaak geen rol qua overwinnings condities. Echter dit spel doet wel heel weinig moeite om je te stimuleren al dat loze oppervlak op het bord te gebruiken anders dan als dobbelveld, terwijl je al je troepen in de kleine gebiedjes rond Gondor aan het persen bent. *** Nee, schilderen of desnoods alleen voetjes schilderen is hier wat mij betreft geen antwoord op - ik beoordeel een spel zoals het in de doos zit, tenzij expliciet duidelijk is (Warhammer) dat schilderen de bedoeling is.
2
|