Na enkele edities jammer genoeg te hebben moeten overslaan, kon ik dit jaar terug de grootste spellenbeurs ter wereld bijwonen. En niet zomaar voor een dag zoals vroeger, maar voor twee dagen. Ik verheugde me enorm op Spiel want ik had het wel gemist de voorbije jaren. Ik keek vooral uit om Piet te ontmoeten. Met zijn klare kijk op de spellenwereld en zijn voorliefde voor kleine leuke spelletjes had hij mij in het verleden al gewezen op enkele pareltjes (2de Mayo, Lucheador,..) toen ik hem in voorbije edities in de wandelgangen ontmoette.

Ik boekte zelfs een hotel met drie overnachtingen voor mezelf en mijn vrouw. Ik kreeg het verkocht als een verrassingsweekend in Duitsland. En ik had niet gelogen want geloof me, ze was verrast toen bleek dat ons weekendje in Essen was toevallig op het moment dat Spiel doorging. Neen, het leverde me geen blauw oog op noch ben ik na dit weekend gescheiden.
Op vrijdagavond doorrijden naar Essen bleek wel niet zo’n goed idee. We stonden liefst twee uur in file in Antwerpen waardoor we pas om 21.45 uur aankwamen ivp om 19.30 uur. Gelukkig was er in de omgeving van het hotel nog een Chinees open waar we heel goedkoop aten en dronken (1,50 euro voor een halve liter bier).

Op zaterdagmorgen kregen we van de receptioniste gratis tickets voor de U-bahn, een stadsplannetje en de mededeling dat we als we uit het hotel kwamen we links moesten afslaan en dan tien minuten moesten stappen naar de Berliner Platz om de U-bahn te nemen. Meteen kregen we een unieke combinatie van de drie populairste spelgenres van de laatste tijd: Escape, Coöperatief en Legacy. Na ongeveer twintig minuten en geen enkele straatnaam te zijn tegengekomen die op het meegegeven stadsplan stond, wisten we dat er iets aan de hand was. Een toevallige voorbijgangster wist te melden dat de Berliner Platz totaal de andere kant op was. Geen paniek ze zou ons begeleiden. Zette ze ons ergens af aan de RathausPlatz. Na de hulp van nog vijf andere voorbijgangers (waarvan een zei wat de anderen eigenlijk ook hadden moeten zeggen, namelijk dat ze de Berliner Platz niet wisten liggen) en een uur na vertrek uit ons hotel, bereikten we de Berliner Platz waar we de U-bahn naar de Messe namen. We kwamen aan om 09.45 uur en schoven aan aan de kassa aan de ingang van zaal 1. We geraakten vlot aan onze kaarten en mochten meteen binnen. Door de grote toestroom van publiek besliste men om de deuren vroeger te openen.
Amper binnen ontmoetten we meteen Stijn en Henk van spellenclub Incognito. Ze wachtten op Peter en diens vrouw, die kort erna arriveerden. Ze wisten te melden dat Piet, volgens hen toch, ergens in Essen was. We vervolgden onze weg en liepen tegen een oude bekende, Frederic Moyersoen, aan. Een van zijn spellen werd in Essen voorgesteld, maar we hebben het jammer genoeg niet gevonden.

Vooraleer we aan spelen toekwamen, ging ik eerst de spellen ophalen die ik preorderde. Loot Island bij What’s Your Game en Flamme Rouge met uitbreiding (voor een vriend) en de uitbreiding voor mezelf bij Lautapellit. De Finnen waren zo vriendelijk om ons nog een viertal promokaartjes mee te geven. Op weg naar Quined waar ik Agra, Halloween en een aantal promo’s diende af te halen, passeerden we de grote stand van White Goblin Games. Het was toen al een drukte van jewelste en Jos was volop aan het demo’s geven. Robèr bevolkte de Quined stand. De dozen van Agra en Halloween zagen er nogal zwaar uit en we beslisten om die later te komen oppikken. Hoewel we dus eigenlijk al aan zijn natuurlijk biotoop passeerden, hadden we nog geen Piet gezien. Waar was Piet? (wordt vervolgd)

We verlieten snel de hallen 1, 2 en 3 die tien minuten na opening afgeladen vol zaten met spelende bezoekers en trokken naar de hallen 6, 7 en 8 waar de kleinere vooral buitenlandse uitgeverijen zaten en waar we hoopten vrije speeltafels te vinden.

Bin Giochi bleek dat het geval te zijn. We speelden er Midnight Brunch, een kaartspelletje en een variant op eenentwintigen oftewel Black Jack. Een Italiaanse schone deed haar uiterste best om ons in haar beste Engels te woord te staan. De regels waren eenvoudig. Het doel was niet om 21 te benaderen maar Fifty (had ik toch zo gehoord). Ze trok echter grote ogen toen ik al 28 had liggen en maar kaarten bleef bijvragen. Bleek dat ze Fifteen bedoelde. Hoe dan ook Midnight Brunch was zeker niet de verborgen parel waar ik naar op zoek was.

We bleven oude bekende tegenkomen. Tony bijvoorbeeld die wild enthousiast was over een nieuw spel van de auteur van Dixit zijnde Feelinks. Hij raadde ons aan om het uit te proberen maar jammer genoeg is dit niet gelukt. Voor onderwijsmensen, zoals wij toch allen zijn, ook Piet, was het een must buy. Maar goed, we hebben het gemist.

Want we niet gemist hebben was Rise to Nobility van Final Frontier Games. Ik heb van hen Cavern Tavern in mijn bezit, best een leuk spel. Dus schoven we met plezier aan bij Rise To Nobility. De Macedonische uitlegger van dienst deed uitstekend zijn werk en hij begeleidde ons met enthousiasme door een aantal ronden. Zelfs mijn vrouw die geen spelfanaat is, zoals wij, begreep meteen hoe het spel in elkaar zit. Een aanrader, maar nog niet te koop, want pas vanaf januari 2018 op de markt.

De volgende speluitgever met een vrije tafel was Chaosium (bekend van Cthulhu tales, rollenspelen). We speelden er met een van de eigenaars van Chaosium, een sympathieke Amerikaan die nog in Eindhoven gewoond had en nog een aardig mondje Nederlands sprak, Khan of Khans, een geinig kaartspelletje van Reiner Knizia. Geen heruitgave van een van zijn spellen, maar een nieuwe titel enkel vroeger ergens in het Pools op de markt gebracht. Kort, vlot en leuk, zoals Piet het graag heeft. De Amerikaan demonstreerde hoe belangrijk enthousiaste speluitleg is. Want mede daardoor namen we een exemplaar van Khan of Khans mee naar huis.

Bij Djeco Games speelden we Niwa, een variant op schaken met drie Japanse poppetjes. Bijzonder leuk, en voor maar 19 euro hadden we hem zeker meegenomen, maar ze verkochten geen exemplaren in Essen, jammer.

Op weg naar een volgende hal liepen we de broers Claude en Fabrice tegen het lijf. Ze waren vooral nieuwsgierig naar de reactie van mijn vrouw op haar verrassingsweekendje. Ze waren aangenaam verrast door haar reactie dat ze uit pure liefde (en dat na 28 jaar huwelijk) meekwam. Claude zei dat hij dat gevoel kende want dat hij ook met Fabrice meekwam uit liefde. Fabrice gaf toe dat hij vooral naar Essen kwam om ’s avonds in het hotel met Piet spellen te kunnen spelen. Wat ons weer bij de vraag deed belanden, waar was Piet? (wordt vervolgd)

Bij Azao Games speelden we een prototype, Dragon’s Ranch. Azao games is een jonge Waalse speluitgever. Een Franstalige landgenoot legde ons in zijn beste Engels de regels uit en bleef bij ons gedurende ons volledige spel. Dat hij daarbij vooral mijn vrouw hielp, nam ik erbij. Dragon’s Ranch kon ons bekoren. Speelt vlot, zit goed in elkaar en zou vanaf februari te krijgen zijn. We kijken er alvast naar uit.

Een van de kaartspelletjes waar ik naar uitkeek was Tybor Der Baumeister van Österreichisches Spiele Museum. Jammer genoeg was het spel uitverkocht op zaterdag. We konden op de stand wel Potions Brew spelen. Man, man, man, wat een slecht kaartspel was dat en wat jammer van onze tijd. Maar goed. Misschien vindt iemand, Piet bijvoorbeeld, dit wel leuk.

Bij Mighty Boards was een tafeltje vrij voor Petrichor. Een uitlegger zat klaar maar toen we aanschoven, kregen we meteen te horen dat we het spel niet konden spelen maar dat hij het wel wilde uitleggen. Een derde persoon schoof aan en luisterde samen met ons naar een warrige uitleg die ons totaal niet duidelijk maakte waarover het spel ging. Veel meer dan wolkjes en regenen konden we er niet van maken. Marketinggewijs geen goede zet want Petrichor zal bij ons niet op tafel komen.

Bij Iello speelden we Rotkäppchen, een typisch voorbeeld van een kinderspelletje. De uitlegster van dienst, die uitstekend werk deed, had bijna medelijden met ons toen we het spel volledig uitspeelden en vaststelden dat dit wel een heel eenvoudig iets was. Maar goed, wat is er leuker dan samen met je vrouw ervoor zorgen dat Roodkapje niet door de boze wolf wordt opgegeten.

Bij Rebel, een Poolse uitgeverij speelden we DreamHouse, een Nederlands spel. Een derde persoon vroeg of hij mocht meespelen en na een kundige uitleg in het Engels speelden we het spel volledig uit. Halfweg het spel, dat we in het Engels speelden, was het wel grappig toen bleek dat onze medespeler Sander heette, uit Amsterdam kwam en perfect Nederlands sprak. We konden dus ons Engels achterwege laten. DreamHouse was leuk maar net niet leuk genoeg om een exemplaar te kopen.

Als afsluiter speelden wij bij een andere Poolse firma, Foxgames, Nefarious, een spel van de maker van Dominion. Leuk maar waarschijnlijk leuker met meer dan twee spelers.

Op weg naar de uitgang zagen we plotseling een bekende breedgeschouderde rug. Het zou toch niet? Neen, bleek het om Erwin te gaan die heel geconcentreerd bezig was een spel te spelen met twee Chinese eetstokjes. Hij ging zo in het spel op dat we hem niet wilden storen. Dus Erwin, ik heb u in gedachten een goeiedag gewenst. Bij deze. Het was mooi geweest voor ons. De beurs sloot bijna, tijd om terug naar het hotel te gaan. Een bijzonder leuke dag, zelf mijn vrouw vond het zeer leuk. Het enige minpuntje was dat we dus nog altijd Piet niet hadden gezien. Waar was Piet? (wordt vervolgd).

Dank voor je ontzettend leuke terugblik op de beurs en de vriendelijke stilzwijgende groet.

P.S. Ik heb Piet twee keer kort gezien. Maar hij was zich de rest van de dag natuurlijk weer aan het uitleven op de springkussens en andere speeltoestellen in de Galeria.

Haha, echt geweldig dit verslag! Graag meer hiervan.

We hebben trouwens op zaterdagavond ontdekt dat de Berlinerplatz in Essen bijzonder dicht bij ons hotel lag. Toen we namelijk de U-bahn verlieten, keken we recht op ons hotel. Bleek dat we des morgens niet links hadden moeten afslaan maar rechts. Goed, op zondagmorgen, met in gedachten dat ze zaterdags de deuren vroeger openden, kwamen we al om 09.15 aan aan de ingang van zaal 1. We hadden afgesproken met Bart uit Roeselare. We spraken af in zaal 2 bij de stand van Clans of Caledonia. Op zaterdag heb ik namelijk de grootste fout van mijn Essenweekend gemaakt. ’s Morgens toen we daar passeerden en zagen dat er 50 euro gevraagd werd voor een toch wel kleine doos, had ik het spel van mijn radar geschrapt. Ondanks het feit dat mijn vrouw bijzonder gecharmeerd was, door de mannen in Schotse rokken, en vond dat ik wel 50 euro mocht uitgegeven, stapten we gewoon door. Toen we zaterdagnamiddag zagen dat Clans of Caledonia eerste stond op de fairplay en we behalve Khan of Khans niets gekocht hadden, besloten we toch een exemplaar mee te nemen. Helaas het spel bleek uitverkocht, maar niet getreurd, er zou zondagmorgen een nieuwe lading aankomen. Dus vandaar dat we op zondagmorgen klaarstonden om naar Clans of Caledonia te sprinten.

In de hal ontmoetten we Bart D. van Incognito. Bart had zijn app bij waar hij de gespeelde spellen bijhield. Ook ik beschikte over diezelfde app, zijnde een notaboekje en een goeie potlood. Bart zei iets vaags over Piet. Hij zou zichzelf al binnen gesmokkeld hebben. Dus onze hoop om hem alsnog te ontmoeten steeg. De deuren gingen opnieuw effectief vroeger open en om 09.40 uur waren we binnen.

Bij de stand van Clans of Caledonia bleek de beloofde nieuwe stapel spellen ergens vermist te zijn in Essen, net zoals Piet dus. Hopelijk had het ene niets met het andere te maken. Aangezien ze elk moment zouden kunnen aankomen, besloten we in de buurt te blijven. Er was rechtover hun stand een tafeltje vrij bij Ediciones Masque Oca. We schoven aan om Lancelot te spelen, een doos met Spaanse en Portugese spelregels, twee talen die we vanzelfsprekend vloeiend beheersen. Geen paniek volgens de uitlegger staan er Engelse regels op Boardgamegeek. Intussen werden we vervoegd door Bart en speelden we een aantal ronden Lancelot. Het spel bekoorde ons en toen bleek dat Clans of Caledonia niet meer zou geleverd worden op zondag, kwam er budget vrij en kochten we een exemplaar voor 30 euro. Later die dag zagen we bij Wizkids een Engelse versie van Lancelot gedemonstreerd worden voor 45 euro. 15 euro goedkoper bij de Spanjaarden en intussen keurig de Engelse spelregels van Boardgamegeek uitgeprint. Woehoe, goed van ons!

Samen met Bart vertrokken we opnieuw naar de zalen 6, 7, 8 op zoek naar die verborgen parel bij de kleinere uitgeverijen en wie weet om Piet te ontmoeten. Het viel me op dat het op zondag rustiger was dan op zaterdag. Er was dan ook overal plaats. We schoven aan bij 4Hogs d.o.o., een Kroatische uitgeverij. De uitlegger van dienst wilde de uitleg in het Italiaans doen, maar sprak gelukkig ook Engels. Hij startte zijn uitleg, maar stopte halfweg toen de Kroatische auteur in de stand aankwam. Hij nam de uitleg over en speelde zijn eigen spel met ons mee. Wel beste mensen, Skull Port is het pareltje dat we zochten. Het is een yahtzeevariant die je zelf kan sturen door kaartjes te kopen en bevat ook een leuke manier om je tegenstanders dwars te zitten. Kortom ons soort van spelletje. We werden wel vakkundig ingemaakt door de auteur. Het hielp ook niet toen hij vertelde dat hij al honderden potjes gespeeld had, maar eigenlijk nooit won. Hoe dan ook, ik eindigde vakkundig tweede en ben overtuigd dat ik met 52 punten een nieuw Belgisch record Skull Port vestigde. Voor 20 euro konden we dat spel onmogelijk laten liggen. Een gesigneerde versie ging mee huiswaarts. Dit moest ik melden aan Piet. Maar waar was Piet? (wordt vervolgd)

Naast de Kroaten stond een Hongaarse uitgever, Vagabond. Beide heren spraken uitstekend Engels en legden ons bijzonder enthousiast hun kaartspelletje Mexican Standoff uit. De sombrero’s mochten niet ontbreken en jammer genoeg vond collega Bart dat er een foto moest van genomen worden. Mexican Standoff is een slagenspelletje waar je best slagen haalt (want heel veel negatieve punten als je dit niet doet) maar ook moet oppassen welke kaarten in de slag zitten. Bepaalde kaarten leveren namelijk negatieve punten op. De laatste slag binnenhalen is belangrijk, want die levert de meeste punten op. Dankzij het aanstekelijk enthousiasme van de uitlegger en de auteur/eigenaar van Vagabond, namen we het spelletje voor 9 euro mee naar huis.

Intussen vonden we dat het tijd werd dat we ook eens in de grote zalen 1, 2 en 3 een kijkje namen. In tegenstelling tot zaterdag bleken er op zondagnamiddag links en rechts wel tafels vrij te staan. Eerst schoven we aan bij Dragongates College van NSKN games. Dragongates College is het tweede spel van Vlamingen Wolf Plancke en Thomas Vandeghinste. Wolf kende ik nog van de spellendagen bij Luk Delombaerde waar hij zijn prototype van Edo voorstelde. Edo werd Yedo en uitgegeven door Eggert Spiele. Nu is er dus hun tweede worp. Het spijt me voor Wolf, maar de uitlegster van NSKN Games was heel onduidelijk in haar uitleg en kon ons niet enthousiast maken voor het spel. Ik kan het niet genoeg herhalen. Goeie demonstrateurs zijn bijzonder belangrijk om een spel tot zijn recht te laten komen. Ik was wel bijzonder verrast door de grote stand die NSKN had alsook door de grote promotie die ze voor het spel maakten. Wel jammer dat een slechte uitlegster het dan verkakt. Ik geef dit spel zeker een tweede kans en hoop het nog eens te kunnen spelen op een van de komende spelbeurzen.

Iets verder was er een tafel vrij bij Red Glove. De uitlegger van dienst wilde ons Warstones laten spelen. Maar hij liep constant weg om andere dingen te doen. We kregen dus een heel verhakkelde uitleg en hij kon ons ook niet boeien. Toen hij opnieuw om een of andere reden zijn hielen lichtte, muisden we er ook vanonder. We zagen een vrij tafeltje bij Cranio Creations waar een duidelijk vermoeide uitlegger ons A Tale of Pirates, een coöperatief piratenspel, uitlegde. Een Duitse vrouw sloot bij ons groepje aan en met grote ogen luisterden we naar de warrige uitleg. Bleek dat het spel gestuurd werd door een App, een echte deze keer. Mijn enthousiasme voor het mooi ogende spel smolt als sneeuw voor de zon. Noem me ouderwets maar een bordspel is voor mij een bordspel. Al die digitale toestanden bekoren mij niet. Ook onze Duitse tafelgenote werd niet bekoord. Opnieuw een spel dat door een slechte uitlegger de mist inging.

Tot onze grote verbazing was er een tafel vrij bij Queen Games. We konden zowaar Pioneers spelen. Een primeur voor mij, in alle voorgaande jaren had ik nog nooit een vrije tafel bij Queen gevonden en nu dus wel. Een enthousiaste en vakkundige uitlegster (dank u Queen) hielp ons op weg en we speelden een paar rondjes. Mensen, Pioneers is goed! Blij dat ik die samen met Merlin al vooraf bij Queen bestelde. Ik had die dus al in mijn bezit. Kon ik Piet maar dit goede nieuws melden, maar na anderhalve dag Essen nog altijd geen Piet gezien. Waar was Piet? (wordt vervolgd)

Intussen had ik zowat alle aanwezige leden van spellenclub Incognito, Freddy, Florian, de andere Bart D. ontmoet. Her en der verspreid zaten er nog een paar te spelen. Een hele groep was zich aan het vermaken met Cover Me bij MAD&BIG, een stand bestaande uit kleinere Belgische en Nederlandse uitgeverijen. Jos was hun het spel vakkundig aan het uitleggen. Een druk man die Jos, op zaterdag actief bij White Goblin, op zondag dus bij MAD&BIG. Ook Dominique van de Tafel plakt zag ik daar. Op zaterdag liep ik Raymond van Zuiderspel tegen het lijf, vergezeld van spelvrienden van Roll the Dice. Ook Arno, van Quined, Johan en Jeroen van White Goblin had ik intussen gesproken. Slechts één iemand ontbrak nog, Piet dus. Geen paniek, de beurs sloot pas om zes uur, dus er was nog hoop.

Na een aangename sessie Pioneers, hadden we geluk bij Huch waar een tafel vrijkwam om Feuville te spelen. Een Duitse uitlegger deed zijn uiterste best om ons de spelregels in het Engels uit te leggen. Hij bleef ook aanwezig tijdens het spel om ons links en rechts bij te sturen. Feuville speelt snel weg, want we konden het hele spel uitspelen. Ook hier zijn de dobbelstenen belangrijk maar je kunt je geluk wel voor een stuk sturen. Leuk spel, volgens de uitlegger was de richtprijs 29 euro. Toen we het in een standje voor 25 euro zagen liggen, even getwijfeld maar toch niet meegenomen. Ach Spel komt er nog aan en we moeten Adriaensen toch ook een plezier doen.

Na Feuville passeerden we een tweede stand van Queen en opnieuw was er een tafeltje vrij. Een na vier dagen dodelijk vermoeide uitlegger deed toch zijn uiterste best om ons zo goed mogelijk High Tide van Dirk Henn uit te leggen. Een dobbelspel waar je probeert om je strandstoel zo dicht mogelijk bij de zee te plaatsen zonder overstroomd te worden. Vermakelijk ja, nog eens opnieuw spelen neen. Enige positieve was dat na twee dagen Essen mijn vrouw eindelijk eens een spel kon winnen.

Intussen was het vijf uur en al heel wat standhouders waren bezig met hun stand af te breken. Er waren al bepaalde stands gesloten. Tijd om terug naar ons hotel te gaan. Net aan de uitgang van hal 3 nog snel de twee dobbelspelletjes (Vegas en Burgundy) van Alea gekocht. Een Guilds of London voor 25 euro konden we ook niet laten liggen.

Bij het verlaten van de Messehallen keek ik nog even achterom. Wie weet zou ik toch nog alsnog een glimp opvangen van Piet. Maar helaas, het mocht niet zijn. Ondanks een geslaagde tweedaagse met mijn vrouw aan mijn zijde, keerde ik toch met een onvoldaan gevoel terug naar ons hotel. Vandaar mijn vraag Was Piet wel in Essen?

Zal Piet in Eindhoven (spellenspektakel) zijn? Of erger nog zal Piet wel in Antwerpen (Spel) zijn? De toekomst zal het uitwijzen!

Spannend! Een georganiseerde groepszoektocht op de eerstvolgende spellenbeurs dringt zich op!

_________________
Instagram: SigiScsi Plays Games

Quote" Een hele groep was zich aan het vermaken met Cover Me bij MAD&BIG, een stand bestaande uit kleinere Belgische en Nederlandse uitgeverijen. Jos was hun het spel vakkundig aan het uitleggen. Een druk man die Jos, op zaterdag actief bij White Goblin, op zondag dus bij MAD&BIG. "unquote

Was dat voor jou dan al druk? Woensdag de stand mee opzette( wat de kalmste dag want bijna alles was al gedaan), donderdag bij MAD&BIG, vrijdag onverwacht inspringen bij WGG, zaterdag dan WGG en zondag weer naar Mad&BIG.

Ik ws blij dat ik muntjes mee had om af en toe mijn stem eens te smeren haha! In een ander draadje lees ik dat mensen het hatelijk vinden dat iemand hele potjes speelt op een beurs. En dat is op zich ook zo. Zo liet ik de mensen meestal 1 jaar van Cover Me spelen. Maar op de WGG stand waren we met z'n drietjes (!!!!!) maar al te blij dat Bali of Montana door de tafels werd uitgespeeld. Dan konden we tenminste eens naar het toilet of een banaan eten!

Ik ben alleszins blij dat ik thuis ben en de kinderen moeten nog steeds lachen met mijn stem...

_________________
derodehazen.be

O ja, en als we het over dezelfde Piet hebben, dan was hij er inderdaad.
Ik stond ermee te praten op de WGG stand en toen ik me omdraaide om iets te nemen of iemand te antwoorden dan was hij verdwenen. Net Casper het vriendelijke spookje!!

_________________
derodehazen.be

Hilarisch

Vorig jaar ben ik Piet drie keer tegen gekomen op één dag. Maar deze keer heb ik hem op 2 dagen geen enkele keer gezien - wel 2 andere Incognito-leden. Misschien dat hij zich deze keer verkleed had ?

_________________

Ik heb Piet ook niet gezien op de beurs. Wel in de spiegel in de badkamer van het hotel.
Eén grote geruststelling, Filip: Piet zag er weer geweldig uit.


Bedankt voor jouw kooptips. Ik heb ze meteen op het wensenlijstje van onze club gezet.

_________________

Kleine correctie, Droomhuis heet eigenlijk Domek van Klemens Kalicki, een Pool dus. Als eerste uitgegeven door Rebel onder de Poolse naam Domek en daarna opgepikt door Chronicle Games die het in NL uitgaf als Droomhuis, en alle andere landen volgden ook al snel...

Jammer dat je Petrichor niet hebt gekocht. Leek me een leuk spel, maar gesneuveld door de uitlegger dus? Ik had tijd te kort om me naar deze stand te begeven op Spiel.
Bij mij is Mafiozoo gesneuveld door de uitlegger en slechts 1 tafel die continue bezet is.
Daarentegen is Topiary meegenomen mede dankzij het enthousiasme van de uitlegger voor dit niet al te moeilijke spelletje!
Mexican Standoff 9 euro? Dan had ik die op zondag moeten halen want hij viel bij ons af, maar voor slechts 9 misschien toch meegenomen (psychologische prijs hè, onder de 10 euro).
Viel bij op dat iedereen behoorlijk Engels sprak, Aziaten, Rusland, Scandinavië en zelfs Spanje. Maar bij de Fransen en Italianen haakte ik af en was ik al snel de draad kwijt.

_________________
Everybody has the right to play...

Awel directeurke, ik heb nogal een scheet leut gehad met je verslag...
Zeker omdat we ons gedurende het weekend ook meermaals diezelfde vraag stelden: "Waar is Piet?"

Het heeft ons toch ook tot zondagnamiddag gekost om Piet te vinden, maar het is gelukt.

_________________