Pandemie met verhaallijnLegacy games zijn hot. Tijdens dit soort spellen veranderen de mogelijkheden en de verhaallijn afhankelijk van wat de spelers bereiken en van welke keuzes ze maken. Pandemic Legacy loodst de spelers doorheen 12 maanden virus bestrijden. Foto: Roland DelfosPandemic Legacy is een coöperatief spel waarin de spelers, afhankelijk van hun succes 12 tot 24 sessies doorlopen. De eerste sessie is vrijwel identiek aan Pandemie. Je bent lid van een team onderzoekers die verantwoordelijk is voor het vinden van een geneesmiddel voor 4 verschillende ziektes. Ondertussen moeten de verschillende broeihaarden van die ziektes onder controle gehouden worden.
In je beurt spendeer je 4 actiepunten waarmee je kan reizen (op verschillende manieren), een onderzoekscentrum bouwen, kaarten ruilen, ziektestenen verwijderen of een ziekte genezen. Elke speler is een specialist met zijn eigen unieke vaardigheden. De dokter kan sneller ziektestenen verwijderen terwijl de logistiek manager beter is in het ruilen van kaarten bijvoorbeeld.
Vervolgens trek je twee speelkaarten van de gedekte stapel. Deze kaarten komen overeen met een locatie op het spelbord. Je kan deze kaarten gebruiken om te reizen of onderzoekscentra te bouwen. 5 kaarten van dezelfde kleur (er zijn 4 kleuren in totaal) kan je afleggen om een medicijn te ontdekken. De trekstapel bevat echter ook pandemiekaarten. Als je zo’n kaart trekt, moet je extra steden infecteren. De eerste keer valt zo’n pandemie al bij al mee. Maar naarmate het spel vordert, worden steeds meer steden geïnfecteerd en wordt het steeds moeilijker om alles onder controle te houden. Een typische eigenschap van pandemieën.
Elke sessie stelt een maand voor. Als het team de sessie succesvol afsluit, start een volgende sessie in de volgende maand. Als de missie faalt, moet je die opnieuw spelen maar dan met meer voordelen.
Na elke succesvolle missie worden nieuwe regels geïntroduceerd. Dit kunnen nieuwe actiemogelijkheden, nieuwe doelen, nieuw karakters en/of nieuwe verhaallijnen zijn. Karakters leren nieuwe vaardigheden, kunnen zich verwonden of zelfs sterven. Als je twaalf missies succesvol afsluit, eindigt dit avontuur. Je berekent je score aan de hand van bereikte doelen. Het maximum is 1000 punten.
Pandemic Legacy scoort op BGG een ongewoon hoge score van 8.7/10. Logisch dat ik al een tijdje stond te popelen om dit avontuur te beginnen. Op 30 januari startten we met een valse noot door in sessie 1 meteen te verliezen. We herpakten ons en werkten niet alleen januari maar ook februari en maart af. Op 6 februari speelden we de missies van april, mei, juni en juli. Juni kostte ons een extra poging. De week erna rondden we zonder falen augustus tot en met december af. Een score van 851 zorgt er voor dat ons team voortaan legendarisch genoemd mag worden.
Ik heb enorm veel bewondering voor het idee en de opbouw van dit spel. Nieuwe regels worden aan de hand van stickers in het spelregelboek, op de kaarten of het spelbord gekleefd. Een aantal doosjes worden pas tijdens het spel geopend om nieuw spelmateriaal te introduceren. Wat niet meer nodig is, wordt vernietigd. De missie in Januari is vrijwel identiek aan het gewone pandemie. (Die hebben we, door een echt wel onverstandige karakterkeuze verloren.) Daarna evolueert het spel maar de kern blijft wel op het originele pandemie geënt.
Een succesvolle sessie levert het team twee opwaarderingen op. Er is heel wat keuze en die is definitief, wat bijdraagt aan de spelbeleving. Als een missie faalt, word je wat extra geholpen. Steden die overrompeld worden door ziektes, worden gemarkeerd en beperken de actiemogelijkheden ter plaatse. Het doet wat denken aan een computerspel waarbij je met ervaringspunten je karakters kunt upgraden. De mogelijkheden om dit soort verhalen digitaal uit te werken zijn enorm. Unplugged versies kunnen niet van diezelfde mogelijkheden genieten. En hoewel met die beperktheid toch bewonderenswaardig creatief wordt omgesprongen, kies ik zonder twijfel voor de digitale variant als ik avonturen wil beleven.
Pandemic Legacy voelde na een tijdje (vanaf sessie 5) meer als een verplichting dan als ontspanning en plezier aan. Je speelt kleine varianten van steeds hetzelfde spel, met dezelfde spelers en dat liefst in een vrij korte periode zodat de spelregels en gebeurtenissen nog fris in het geheugen zitten. De uitdaging is niet groot genoeg om te blijven boeien, vind ik. Wij faalden één keer omdat we de karakters niet kozen in functie van de doelen en één keer omdat we echt wel pech hadden bij het trekken van kaarten. Verder overwonnen we moeiteloos alle obstakels. Na een tijdje speelden we vrijwel op automatische piloot. Een sessie voorbereiden kostte ons op het eind meer tijd dan de sessie spelen. Ondanks de pogingen om te variëren, blijft Pandemic Legacy een herhaling van actie-kaartjes trekken-infecteren. Na een tijdje wat van het goede te veel.
Pandemic Legacy zouden wij zonder de nieuwsgierigheid naar de verhaallijn nooit volledig doorlopen hebben. De nieuwsgierigheid was bij de start groot maar werd gaandeweg vervangen door voorspelbaarheid. Op dezelfde manier werd enthousiasme vervangen door gelatenheid. Het doet me wat denken aan T.I.M.E. Stories. Bewondering voor het ontwerp, nieuwsgierig naar wat komen gaat maar ondertussen slaat ook de verveling, het is vaak hetzelfde, wat toe.
Pandemic Legacy is na het doorlopen van de 12 maanden letterlijk wegwerpmateriaal en dat vind ik -los van het ecologische- helemaal niet erg. Ons team mag dan legendarisch genoemd worden, de ervaring vond ik een stuk minder legendarisch. Heel wat spelers denken daar ongetwijfeld anders over. Foto: Michael Young- Pandemic Legacy - Seizoen 1 (Z-Man Games, 2015)
- Auteurs: Matt Leacock, Rob Daviau
- Artwork: Chris Quilliams
- 2 - 4 spelers vanaf 13 jaar
- 45 minuten per sessie
- https://www.zmangames.com/en/index/
- Adviesprijs €50