Vind El Dorado om ter snelst en word stinkend rijk!Ergens in elk van ons zit ongetwijfeld een avonturier verscholen. Iemand die zonder nadenken have en goed verkoopt om zich zonder stil te staan bij alle mogelijke risico’s in een weergaloos avontuur te storten. Is dit nu om de bronnen van de Nijl te vinden, dokter Livingstone te zoeken of de restanten van Atlantis te vinden. Het maakt niets uit. Als we ons maar amuseren en ons steentje kunnen bijdragen aan het oplossen van een van de wereldmysteries. Wel de bronnen van de Nijl zijn intussen gevonden, alsook dokter Livingstone. Daar moeten we ons geen zorgen meer over maken. En Atlantis, wel ja Atlantis ligt daar ergens of misschien wel niet. Maar dat ligt waarschijnlijk onder water en ik kan niet zwemmen. Dus laten we dat maar voor wat het is. Wat schiet er dan nog over hoor ik u vragen?
El Dorado! De mythische stad vol met goud waar Spaanse conquistadores hun tanden op stuk beten, ligt nog altijd ergens in de grote Zuid-Amerikaanse jungle op ons te wachten. Maar haast u, er zijn kapers op de kust. In deze saaie tijden zijn er namelijk nog anderen op zoek naar een nieuwe uitdaging. En er kan er maar één de eerste zijn om El Dorado te ontdekken!/pic3617168.jpg)
The Quest for El Dorado is kinderlijk eenvoudig. Het bordspel bedoel ik wel. Laten we elkaar niet verkeerd begrijpen. Het spel begint door het in elkaar steken van de weg naar El Dorado. Je hebt daarvoor maar liefst 10 dubbelzijdige tegels ter uwer beschikking. Duizenden mogelijkheden dus om speelterreinen samen te tellen. Enkel de starttegel en de eindtegel (El Dorado) doen in ieder spel mee. Voor de rest mag je jouw fantasie laten werken. Gelukkig worden er bij het spel 7 voorbeelden van mogelijke wegen naar El Dorado aangeboden, gerangschikt van makkelijk over gemiddeld naar moeilijk.
Eens het speelterrein klaar is, start de race naar El Dorado. Iedere speler heeft een eigen pion (twee in een tweespelersspel) die met behulp van kaarten zich een weg baant naar El Dorado. De avonturier (aangeduid als expeditieleider) krijgt velden van drie verschillende terreintypes voorgeschoteld (groen, geel en blauw). Ieder veld heeft daarnaast ook nog een moeilijkheidsgraad variërend van 1 naar 4. Naast de begaanbare velden zijn er ook bergen die ongevraagd de weg versperren.
Om te starten krijgt iedere speler 8 dezelfde kaarten. Dit is zijn trekstapel. De speler neemt hiervan vier kaarten op de hand. Met die kaarten kan de speler twee acties doen. Hij kan zijn expeditieleider bewegen en hij kan nieuwe kaarten kopen op de markt. Het bewegen is simpel. Speel de juiste kaart uit voor het terreinveld dat je wilt betreden. Let er op dat de kaart de juiste moeilijkheidsgraad voor het terreinveld heeft. Bijvoorbeeld, je kan geen groen veld met waarde 3 betreden met een kaart van waarde 2 en een kaart van waarde 1. Nope, we zijn kieskeurig. De gespeelde kaart moet waarde 3 hebben. Je kan wel met een 3-kaart een veld van waarde 1 betreden en daarna met dezelfde kaart verder stappen naar een veld met waarde 2. Medespelers kunnen jouw opmars vertragen door in de weg te lopen, want je mag nooit een terreinveld betreden waar al een expeditieleider aanwezig is.
Je kan alle vier de kaarten gebruiken om jouw pion te bewegen, maar je kan ook kaarten gebruiken als geld om op de markt andere (lees betere) kaarten te kopen. Opgepast, je mag maar een kaart per beurt kopen en de markt is beperkt tot zes soorten kaarten. Enkel als een soort uitverkocht is (er zijn telkens drie kaarten van een soort) kan je naar de uitbreiding van de markt kijken om daar een van de andere 12 soorten te kopen. Meteen wordt die nieuwe soort dan op de markt geplaatst om de markt terug tot 6 soorten aan te vullen.
De pas aangekochte kaart leg je samen met de gebruikte kaarten op jouw aflegstapel. Sommige kaarten (gemarkeerd met een rode X) verdwijnen echter uit het spel na gebruik. Daarna vul je jouw hand terug aan tot 4 kaarten. Is jouw trekstapel leeg dan mag je jouw aflegstapel terug schudden en zo de bijvoorbeeld pas gekochte kaart in het spel brengen.
Van zodra een speler El Dorado bereikt wordt de speelronde nog ten einde gespeeld. Iedere speler moet namelijk evenveel beurten krijgen. Bereikt nog een andere speler in zijn laatste beurt El Dorado dan wordt er gekeken wie onderweg de meeste blokkades (overgangen tussen twee van de tegels waaruit het speelbord is opgebouwd) heeft weggenomen. Die wint dan het spel. Ben je de laatste speler in spelersvolgorde en je bereikt El Dorado als eerste dan ben je meteen gewonnen.
Het spel is ook perfect met twee spelers speelbaar. Iedere speler krijgt dan twee pionnen. De winnaar is nu de speler die beide pionnen als eerste in El Dorado krijgt. Let wel beide pionnen bestuur je ook maar met jouw vier handkaarten.
Daarnaast zit er in de doos ook nog een grottenvariant. Onderweg kan je dan namelijk grotten verkennen. Die grotten bevinden zich op bepaalde bergvelden. In de grotten liggen bijkomende tokens die je kan verzamelen. Die tokens zijn extra stappen die je kan bewegen, of hulpmiddelen die je toelaten om extra kaarten van de trekstapel in jouw hand te nemen of zelfs velden te passeren waarop de pion van een andere speler staat en zo voort. Ik heb deze variant niet uitgeprobeerd, het basisspel is uitdagend en afwisselend genoeg.
/pic3501307.jpg)
The Quest for El Dorado is geen nieuw spel. Ravensburger bracht het al in 2017 uit, het won ook verschillende prijzen in Duitsland en toch heb ik het gevoel dat het op de Nederlandstalige markt een beetje onder de radar bleef. Onterecht, dit is een van de beste Knizia’s van de laatste jaren.
Ik ben niet zo’n voorstander van deckbuilding. Dominion is echt niet aan mij besteed. Maar hier werkt de deckbuilding fantastisch. Knizia slaagde erin om de deckbuilding om te zetten in een racemechanisme. El Dorado speelt snel, verrassend snel. Zelfs met vier spelers heb je nauwelijks de tijd om na te denken, de spelersbeurten volgen elkaar in wervelend tempo op.
Telkenmale moet je als speler een keuze maken tussen zo snel mogelijk vooruitgaan of even temporiseren om de juiste kaart te kopen op de markt. Maar ook die kaarten kopen moet je niet onbezonnen doen. Door de laatste kaart van een bepaalde soort te kopen open je de markt voor de spelers na jou en, zeker met vier spelers, kan die ene kaart die je nodig hebt om vooruit te geraken, weggekocht worden door de andere spelers.
Het spel heeft ook een heel grote herspeelbaarheid. Niet alleen de weg naar El Dorado kan iedere keer anders zijn. Ook de keuzes die jouw medespelers maken tijdens het spel, zorgen iedere keer voor een ander spelgevoel.
Ik ben een fan. Maak me gerust wakker midden in de nacht als je je verveelt en je zin krijgt om El Dorado te zoeken. Ik zoek met plezier mee!
, al zo´n tiental potjes achter de rug (zowel met 2 als 4 spelers) en wil dit altijd spelen.
