Aap oude meesters na en word meester-schilderErgens diep in mij zit een kunstschilder verborgen. Ik weet het, mensen die mij kennen, fronsen nu hun wenkbrauwen. Zeker diegenen die mij al ooit eens hebben zien tekenen bij een of andere tekenspelletje, hebben moeite om nu niet in lachen uit te barsten. En toch, weet ik dat daar ergens diep van binnen, iets zit wat nog moet ontluiken. Kwatongen zouden nu durven zeggen, hopelijk kan dat iets zwemmen, met al dat bier daar van binnen. Maar goed, dit volledig terzijde gezegd zijnde, ik hou van schilderen ten gepaste tijde. Ik denk nog met weemoed terug aan de warme zomerdagen toen we ons huis in het geel schilderden, dit tot groot jolijt van buren en toevallige passanten. Laat ons hopen dat het spelen van oude meesters datzelfde gelukzalige gevoel oproept. En wie weet evenaren we onze zielsverwant, den Vincent. Je weet wel, die van dat gele huis in Arles./pic4805054.jpg)
Keep Exploring Games, een jonge Nederlandse uitgever, verkreeg de rechten om een internationale uitgave te maken van het Franse spel Couleurs de Paris in het Nederlands (Oude Meesters), Engels (Old Masters) en Duits (Alte Meister)
In Oude Meesters probeer je een schilderswedstrijd te winnen door zo snel mogelijk enkele wereldberoemde werken van oude meesters (19de eeuwse) te reproduceren.
Bij het begin van het spel krijgt iedere speler een speelbord, drie markeerstenen in een spelerskleur, drie assistenten en 3 verfblokjes (van iedere primaire kleur ééntje). Je probeert prestigepunten te verzamelen door schilderijen af te werken, zwarte blokjes te verzamelen of vooruit te gaan op de drie ontwikkelingssporen (verftube, schilderspalet en penseel). Wie op het einde van het spel de meeste prestigepunten heeft, die wint.
Het spel loopt over meerdere ronden. Als een eindespelconditie bereikt is, stopt het spel. Dit is zo van zodra een speler zijn tweede schilderij voltooit of als het laatste (vijfde) zwarte blokje genomen wordt. Van zodra één van die twee voorwaarden vervuld is, wordt de lopende ronde nog uitgespeeld.
Iedere ronde bestaat uit drie fasen. In fase een worden de beschikbare assistenten (drie om te beginnen) op het spelbord ingezet. Te beginnen met de startspeler, plaatst iedere speler één van zijn assistenten rechtop op een beschikbare vakje op het centrale spelbord. Sommige locaties zijn niet toegankelijk tijdens een ronde. Die ronde kunnen die acties dan niet gekozen worden.
In fase twee voeren de assistenten de gekozen acties uit. Drie acties leveren blokjes van een primaire kleur op (een actie per kleur rood, geel, blauw). Het aantal blokjes hangt af van de positie van jouw markeersteen op het ontwikkelingsbord met de verftube.
In drie andere acties kan je twee primaire kleuren mengen. Hiervoor moet je twee blokjes van de te mengen primaire kleur (een van elk) afgeven. Het aantal gekleurde blokjes (paars, oranje of groen) dat je krijgt, is afhankelijk van de positie van jouw markeersteen op het ontwikkelingsbord met het schilderspalet.
In één actie kan je de drie secundaire kleuren mengen. Je geeft van iedere secundaire kleur een blokje af en je krijgt een zwart blokje in ruil. Ieder zwart blokje is op het einde van het spel zes punten waard. Als alle vijf zwarte blokjes genomen zijn, stopt het spel.
In drie acties (de verftube, het schilderspalet en het penseel) mag je jouw markeerstenen op de desbetreffende ontwikkelingssporen een plaats vooruit zetten. Let wel, om dit te mogen doen, moet je wel twee verfblokjes (maakt niet uit welke) afgeven. Zodra jouw markeersteen op het 6de vakje van een ontwikkelingsspoor terecht komt, mag je zes prestigepunten nemen of een bijkomende assistent. Bereikt jouw markeersteen het einde van het ontwikkelingsspoor, dan krijg je tien punten.
Tot slot heb je nog de acties om een nieuwe schilderijkaart te nemen (er staan er vier open bij iedere ronde) of om te schilderen (lees gekleurde verfblokjes op een schilderij plaatsen. Het aantal blokjes dat je mag plaatsen, hangt af van de positie van jouw markeersteen op het ontwikkelingsspoor met het penseel). Van zodra een speler twee schilderijen heeft afgewerkt, stopt het spel.
Tot slot kan een assistent ook nog een actie gekozen hebben op de binnenste cirkel van het spelbord. Een van die acties is startspeler worden voor de volgende ronde. Als beloning voor het kiezen van die actie krijg je ook een wit verfblokje (jokerblokje dat je kan inzetten voor om het even welk gekleurd blokje. Ieder gebruikt wit blokje op een schilderij zijn wel twee minpunten). Een andere actie laat je toe de actie van een andere assistent te kopiëren. Er is ook een actie dat je voor witte blokjes kan kiezen (aantal zie markeersteen op verftubespoor).Tot slot kan je er ook voor kiezen om het spelbord in plaats van éénmaal niet of tweemaal te laten draaien in fase drie van een ronde.
In fase drie wordt de volgende ronde voorbereid. Eerst wordt het spelbord 1 stap (of nul of twee zie actie hierboven) gedraaid. Hierdoor worden andere locaties in de volgende ronde niet toegankelijk.
De schilderijkaarten worden tot vier aangevuld. Overtollige verfblokjes (een speler mag er niet meer dan twaalf in zijn bezit hebben) worden uit het spel verwijderd. Tot slot neem je al jouw assistenten (behalve een) terug van het spelbord. Een assistent blijft dus staan op een locatie klaar om in de volgende fase 2 die actie uit te voeren.
Van zodra één van de twee eindespelcondities bereikt is, stopt het spel. De speler met de meeste prestigepunten wint.
/pic4957512.jpg)
Laten we beginnen met te stellen dat Oude Meesters heel mooi uitgegeven is. Het spelmateriaal is kleurrijk en degelijk. De reproducties van de schilderijen zijn afkomstig van de acht na te bootsen schilders. Er is wel maar één schilderij per schilder. Ieder schilderij komt dus viermaal voor. Op de achterzijde van ieder schilderij staan de kleurcombinaties (ieder schilderij heeft tien verfblokjes nodig om afgewerkt te zijn) die de speler moet kiezen om het schilderij te vervolmaken. Er is geen verband tussen de voor- en de achterzijde van een schilderij. Per schilder kan je een schilderij kiezen met waarde 10, 12, 14 of 16. Hoe meer punten, hoe moeilijker. De schilderijen van tien punten kan je maken met verfblokjes van twee primaire kleuren.
En laat dat nu net het probleem zijn van dit spel. Een speler die twee makkelijk te reproduceren schilderijen kiest, kan door het kiezen van slechts een paar verschillende acties het spel heel makkelijk beëindigen (Twee schilderijen vervolmaken en klaar is kees. Als dit te vaak zou voorkomen, kan je met een simpele huisregel dit omzeilen, bijvoorbeeld om het spel te stoppen moeten de afgewerkte schilderijen minstens een gezamenlijke waarde van 25 hebben. Wie voor de snelle weg kiest, heeft dan minstens drie afgewerkte schilderijen nodig).
Om dit te vermijden moet je dus goed jouw tegenstanders in de gaten houden en jouw acties afstemmen op hun spelstrategie. En dit is nu het geestige aan Oude Meesters. Het spel speelt vlot met eenvoudige regels. Er zijn voldoende mogelijkheden om een speler te dwarsbomen en zijn strategie te laten mislukken. De speler die de juiste balans vindt in het dwarsbomen van de tegenstanders en het ontwikkelen van zijn eigen spelstrategie, is vaak de winnaar. En dat vind ik nu bijzonder leuk aan Oude Meesters.
Och ja, er zitten nog twee uitbreidingsmodules bij het spel. De ene module zijn bonuskaarten die je kan nemen ipv een schilderijkaart. Door het uitspelen van witte blokjes leveren de bonuskaarten meestal een extra actie op. In de tweede module kan je gebruik maken van de speciale eigenschappen van de schilders. Van Gogh zorgt ervoor dat je 16 ipv 12 verfblokjes mag meenemen naar een volgende ronde. Die Vincent toch.
Uitbreidingsmodules vind ik meestal overbodig. Ook hier ben ik best tevreden met de basisversie van het spel. Oude Meesters, een leuk familiespel dat ik met graagte speel. De expertspeler vindt dit misschien iets te flauw gekruid.
