INTERVIEW MET DE STRUIKROVER VAN CATANels. TimmermansBeste lezers,
Het is al even geleden dat deze reporter de wijde spellenwereld introk om te berichten over hoe spelstukken en personages uit de bordspelwereld deze crisis ervaren, maar bij deze heb ik de struikrover van Catan kunnen strikken (pun intended 
) voor een interview. Hieronder leest u over zijn ervaringen.
Geachte en gevreesde struikrover, mag ik u allereerst al zeer hartelijk bedanken voor het feit dat u een interview wil geven!’t Is nikske, dezer dagen heb ik sowieso niet veel te doen, het is maar een droevige tijd en dan is dit wel een leuk verzetje.
Het zijn rare tijden inderdaad en Catan is dus ook getroffen?Ja, uiteraard! Moesten de uitbreidingen er niet geweest zijn, was het misschien nog beperkt gebleven, maar met al die Zeevaarders, Kooplieden en Barbaren … was het ook bij ons snel raak. Ik heb nog aangedrongen op bv. het sluiten van de havens door het weren van die houten bootjes, maar tevergeefs…
Op welke manier heeft deze Corona-crisis effect op u en uw beroep?Goh, waar moet ik beginnen? Het zijn veel zaken. Het grootste probleem zijn natuurlijk de mondmaskers. Dat is echt een verschrikking. Als ik vroeger uit de bosjes sprong en spelers en de inwoners van Catan wou beroven, was het effect altijd prachtig: gegil, gevloek, uiteen stuiven, bibberend of verstijfd blijven staan, …. angst tot en met en dan was beroven een makkie.
Tegenwoordig heeft gemaskerd zijn totaal geen effect meer. Iedereen heeft er immers ééntje op! Mensen kijken een beetje raar omdat ik plots tevoorschijn spring, maar daarna lopen ze gewoon door. Voor struikrovers zoals ik, zijn al die maskers echt een nachtmerrie.
Ik heb zelfs één keer meegemaakt …. dat ik dit vertel … het is eigenlijk zo gênant….maar kom, als illustratie van hoe erg het is kan dit verhaal wel tellen ….
Wel, ik sprong uit mijn struiken voor een oude dame met een schaapje (normaal doe ik dat niet zo snel, want die hebben nooit echt veel bakstenen of hout e.d. bij, maar het zijn barre tijden, dus ik ben niet zo kieskeurig meer) en ook zij bleek niet onder de indruk te zijn. In tegendeel, ze zei zelfs: “Maar jongen toch! Zo helemaal in het zwart en dan nog zo’n zwart mondmasker erbovenop, dat is niet echt vrolijk he?” Ze rommelde in haar tas en haalde er een mondmasker uit: roze en met bloemetjes op. “Hier manneke, dat zorgt voor een wat positiever gevoel en geeft tenminste wat meer kleur aan uw outfit!”
Ik heb het maar aangenomen en haar beleefd bedankt, maar daar stond ik dus he: niet met haar schaap, maar met een bebloemd mondmasker.
Ik heb het wel eens aangedaan, gewoon om te proberen. Maar toen kreeg ik zowaar complimentjes voor mijn mooie masker in plaats van gesmeek om genade. ‘Zucht’ Toen was ik het die ging lopen van verschrikking. Heel deprimerend, dat kan ik u verzekeren.
Oei, uw inkomsten zullen dan ook wel flink gedaald zijn als uw masker geen effect meer heeft?Tijdens de eerste lockdown was het vrij dramatisch. En mijn beroep is ook niet erkend op Catan he, dus van steunmaatregelen was geen sprake. Op het dieptepunt heb ik in de zomer wat meegewerkt in een stad waar ze veel graan aan het oogsten waren (3 worpen na elkaar prijs, kan je nagaan …) Op zo’n velden kan je veel afstand houden, dus dat ging, maar geef mij toch maar mijn vaste job. Struikrover zijn, dat zit tot diep in de vezels van mijn hout ingebakken. Het is een passie!
Minder mensen op straat wil ook zeggen: minder inkomsten. Op een bepaald moment was er bijna geen kat te zien op de wegen. Heel triest, ik verveelde me toen zowat dood in mijn struiken. Hoe meer volk op de wegen, hoe meer vreugd en hoe beter voor de economie, waarvan ik als struikrover toch ook min of meer deel van uitmaak (al zal niet iedereen het daar mee eens zijn, dat besef ik).
En hoe gaat het dan vandaag de dag?Veel beter! Een wanhopig mens wordt creatief he. Ook al druist het in tegen alle principes van het struikrover zijn: vandaag de dag spring ik ongemaskerd uit struiken. Zonder masker dichtbij mensen komen, blijkt hetzelfde effect te hebben als met masker vroeger en vaak zelfs NOG beter. Panisch zijn ze, veel meer mensen die het direct krijsend op een lopen zetten en hun goederen ter plekke achterlaten, zeker ook als je dan nog eens een paar keer hoest in hun richting. Ongelooflijk eigenlijk.
De crisis is dus uiteindelijk nog vrij goed uitgedraaid voor u?Ja al bij al gaat het nu vrij goed qua inkomsten. Nu ik de truuk gevonden heb, gaat het me inderdaad voor de wind. Voorraden met hopen! Nadeel is natuurlijk wel dat mensen mij op die manier herkennen en de ordediensten me daardoor makkelijk vinden. Ik heb daardoor toch al enkele keren Corona-boetes gehad en die zijn niet min, zeker niet voor ‘recidivisten’ zoals ik. Heeft me toch al heel wat goederen gekost, waardoor de winst wat verkleind wordt. Nog een geluk dat ik regelmatig van tegel wissel, zodat ik weer nieuw volk aan het schrikken kan maken, anders was dat pijnlijker geweest.
Toch heb ik de indruk dat het voor u toch ook niet te lang meer hoeft te duren. Of heb ik het mis?Nee nee u hebt helemaal gelijk. Covid is en blijft een verschrikkelijke ziekte en u mag ook niet vergeten: mijn nieuwe techniek houdt ook voor mezelf risico’s in he. Straks doe ik het nog zelf op, stel je voor: een Catan zonder struikrover! The horror! Of het dan tijdelijk zou zijn (indien ik niet te ziek word) of definitief …. nee dat is ondenkbaar. Die traditie MOET voortgezet worden. Bovendien wil ik geen inwoners besmetten, ik ben misschien en struikrover maar geen onmens dat er genoegen in schept om anderen te besmetten met een dergelijke gruwelijke ziekte!
Echt waar, geef mij maar de oude manier van werken MET masker. Hoe winstgevend mijn nieuwe techniek ook mag zijn, toch voelt het heel onnatuurlijk aan.
Laten we hopen dat alles snel weer terug naar het oude normaal evolueert nu de vaccins onderweg zijn. Hoe ziet u dat als struikrover?De bevolking van Catan kan op haar twee oren slapen: alle transport van vaccins zal ongestoord op onze wegen kunnen passeren. Ik zal er geen vinger naar uitsteken, dat zweer ik op mijn zwarte struikroverszieltje! Ik mag misschien de ‘bad guy’ van dit eiland zijn: we’re in this together! En dan draag ik ook graag mijn baksteentje bij aan de oplossing!
Dat is heel mooi van u. Hartelijk dank voor dit gesprek!els. Timmermans
