We starten de dag bij de bevriende demoërs van White Goblin Games. We dragen vandaag ook wel een oranje shirt, maar met een ander logo. We laten Griet achter bij haar collega’s van vandaag en nemen ondertussen een kijkje in de winkel. Dat geeft ons ook de gelegenheid om de vriendschapsbanden aan te halen met onze bekenden. Na de briefing door Elise, maak ik ook van de gelegenheid gebruik om de groep toe te spreken en hen te laten weten dat ik op het eind van de dag graag demospellen wil verzamelen voor Spel in Antwerpen. Door deze afspraak te maken, verloopt het verzamelen van de spellen vrij vlot ’s avonds.
Omdat Stijn uit onze spellenclub de laatste tijd bijna permanent in het buitenland verblijft, moeten we hem hier opzoeken om nog eens een praatje met hem te kunnen slaan. Stijn is aan de slag bij Geronimo. Hij is blij om ons te zien en na wat geklets schuiven we aan voor ons eerste spel van de dag. We bevinden ons 10 minuten voor de opening van de beurs, net tijd genoeg om samen demoër Filip, Stijn, Piet en ik Cat in the box te spelen.
Cat in the Box - foto Bart51
Cat in the Box: Deluxe Edition is een slagenspel, maar van het vreemde soort (als je het mij vraagt). De kaarten hebben geen ‘kleur’; alle kaarten zien er hetzelfde uit, behalve de verschillende cijfers. Afhankelijk van het aantal spelers speel je met meer of minder kaarten. Voor je op tafel ligt een spelersbordje waar de vier kaartkleuren op aangeduid kunnen worden: rood (altijd troef), blauw, geel en groen. Per kleur is elk getal eenmaal aanwezig. Voor het spel begint, moet je op je spelersbord ook aangeven hoeveel slagen je denkt te halen Als je een kaart uitspeelt, dan leg je een steen van jouw kleur op het centrale bord (niet beschikbare getallen, omwille van spelersaantal, worden afgedekt). Op dat bord vind je alle beschikbare getallen in de vier kleuren. Wie bijvoorbeeld een vijf uitspeelt, geeft met zijn steen aan in welke kleur de vijf uitgespeeld wordt, bijvoorbeeld groen. Die groene vijf is dan niet meer beschikbaar; wie dus een vijf op hand heeft, zal een andere kleur moeten kiezen. Je kunt de slag ook kopen en het gespeelde kleur niet meer volgen. Daarom moet je de steen wegnemen van de kleur die je niet meer volgt; je kunt dus geen enkele kaart meer spelen in die andere kleur. Op het einde van de ronde worden punten toegekend per slag, is je voorspelling juist dan krijg je nog extra punten voor stenen in jouw kleur die orthogonaal de langste rij vormen op het centrale bord.Tijdens de uitleg had ik het gevoel dat ik niets van het spel snapte en leek het alsof het niets voor mij zou worden. Gaandeweg bleek echter dat mijn eerste gevoel fout zat. Het is een wat vreemd spel, doordat er geen kleur aan de kaarten toegekend wordt, maar na één ronde heb je wel door hoe het moet. Maar het is niet omdat je het door hebt, dat je het ook goed doet. Ik dacht dat ik goed bezig was, totdat ik een blokkering veroorzaakte. Dat zorgt ervoor dat de ronde onmiddellijk stopt en dat je geen punten krijgt. Ik moest er wat in komen, maar hoewel slagenspellen niet op nummer één staan bij mij, is dit een spel dat ik zeker en vast nog wel eens opnieuw wil spelen.
Bij IELLO ontmoeten we BSM-forumlid WTULTC die de kleine toegankelijke spelletjes voor zijn rekening neemt. We maken wel een praatje, maar schuiven uiteindelijk niet bij hem aan voor een spel; we kiezen om Get on Board te gaan spelen.
In Get on Board: New York & London bouw je een buslijn, waarbij je passagiers oppikt : omaatjes, studenten, zakenmannen, toeristen. Al die passagiers moeten naar wel bepaalde plekken op het bord. Als je hen daar weet te brengen, dan zet dat een vernuftig (vind ik) scoremechanisme in gang. Elke ronde wordt een buskaartje met een getal gedraaid. Dat getal bepaalt welk stuk van jouw buslijn gebouwd mag worden: een rechtdoorstuk, een stuk buslijn met een of meer bochten … Die buslijn bouw je door Trans Europa-gewijs routes op het bord te plaatsen. Je moet ook rekening houden met files en andere bussen, die files kunnen voor minpunten zorgen. Er zijn ook opdrachtkaarten die je moet proberen te vervullen: net als in Ticket To Ride krijg je een doelkaart waarbij je moet proberen om de voorgestelde route te bouwen. Wie erin slaagt, ontvangt tien punten. Verder zijn er doelkaarten die opengedraaid worden en nagestreefd worden door alle spelers.
Get on Board - foto Bart51 en Piet
Ik vond van mezelf dat ik goed bezig was. Piet slaagde er weliswaar in om vlot te scoren, ik dacht op langere termijn (nogmaals, vond ik). Helaas, driewerf helaas, mijn aanvankelijke enthousiasme ging liggen, omdat ik mijn bus vastreed. Je mag immers niet tweemaal hetzelfde traject gebruiken. Wat ik even vergeten was uit de uitleg, was dat je dan geen punten krijgt. Roemloos ging ik ten onder, Piet kon zegevierend de tafel verlaten.Wat verder botsten we op illustrator Tom Delahaye, die als een volleerde marktkramer volk naar zijn kraam lokte. Met een groot enthousiasme liet we ons allen Kamon uitleggen. We moeten zeggen dat we eigenlijk al gestopt waren, omdat de spellen er heel aantrekkelijk uitzagen: sober, mooi afgewerkt, uitdagend. De designer van Kamon gaf ons een heldere uitleg en even later zaten zes mensen te Kamon te spelen.
Kamon is een abstract tweespelerspel. Je kunt het spel op drie manieren winnen: het is je gelukt om het bord over te steken met jouw speelstukken, je kunt een rondje maken met een speelstuk van de tegenstander erin, nog een derde manier die ik nu even vergeten ben.
Kamon - foto Bart51
Aanvankelijk ging ons spelletje gelijk op, maar gaandeweg zette Piet mij voor het blok en kon ik geen kant meer uit. Zette ik hier, dan plaatste Piet zijn speelstuk daar, en omgekeerd. Ik vind het spel er erg mooi uitzien, alleen de speelstukken hadden wat zwaarder mogen wegen wat mij betreft. Abstracte spellen kunnen me soms bekoren, maar nu even niet 
.Bij Pink Orc Studios maakten we een praatje met Barbara. Barbara heeft vorig jaar het schilderen van mini’s ontdekt en wil er zich vandaag verder in bekwamen. Ze vindt echt rust in het schilderen van de miniaturen. Het geeft haar een rustig gevoel. Het lawaai stoort haar helemaal niet, want ze kan zichzelf makkelijk afsluiten en zich concentreren op het schilderen. Meestal besteedt ze twee à drie uur aan het verven van één mini, soms ook langer. Barbara levert nu al mooi werk af, vind ik. Ik heb bewondering voor haar focus en geduld. Dat geduld zou ik alvast moeilijk kunnen opbrengen.
miniatuurschilderen - foto Piet
Bij JBGames lieten we ons verleiden tot een spelletjes Colorow. Colorow is een visueel aantrekkelijk kinderspel met zeshoekige kaartjes met zes verschillende figuren in zes verschillende kleuren. Met een dobbelsteen dobbelen bepaalt welk kaartje je van het speelveld mag nemen, op voorwaarde dat het kaartje vrij weg te schuiven is, zonder andere kaartjes te raken. Het gewonnen kaartje moet omgedraaid worden en dat symbool in die kleur telt. Zo speel je verder tot je ofwel zes verschillende kaartjes hebt of zes dezelfde. Simpel, maar ook leuk. Ik keek tegen een flinke achterstand aan, maar ik maakte een stevig inhaalmanoeuvre; ik zag de overwinning al aan einder. Maar hoogmoed komt altijd voor de val, Piet ging dus alsnog met de overwinning lopen. Van dit spelletje bestaat er ook een koeienversie met leuke tekeningen die kinderen zeker zullen aanspreken.
Colorow - foto Piet
Bij Jumping Turtle Games spraken we met Gertjan Ekkel van Theme Park Mania. Samen met zijn vrouw Susan werkte hij dit spel uit en ze lanceerden een succesvolle kickstartercampagne. Dit laat hen toe om het spel uit te brengen zonder financiële zorgen, maar er kruipt wel heel veel werk in het uitbrengen van een spel. Hij vertelde ons dat hij lang getwijfeld had of hij het zou doen, dat hij gewaarschuwd werd om het niet te doen, dat het ontzettend veel werk zou zijn enz. Het spel ligt nog niet in de schappen en nu al kan hij dat allemaal bevestigen. Maar een tweede keer een spel uitbrengen is niet uitgesloten, al zou hij wel een aantal dingen anders aanpakken de volgende keer. Ook in de spellenwereld leert een mens van zijn fouten …Gertjan Ekkel en Piet - foto Bart51
Op weg naar HABA botsten we nog op Medical Mysteries, van de makers van Escape Room. In de doos zitten vier scenario’s waarbij je telkens een patiënt moet zien te redden van de dood. Dat doe je door de juiste beslissingen te nemen. Tijdsdruk zoals bij Escape Room is er hier evenwel niet. Binnenkort komt de Nederlandstalige versie op markt, iets waar ik nu al naar uitkijk.Bij HABA lieten we ons Showdown en King Cactus uitleggen. Twee maal kregen we een heldere uitleg, wat erg gewaardeerd wordt.
In Showdown speel je een rover die zich beweegt in een dorp. In dat dorp houdt de sheriff toezicht in de bank, om de kluizen te beschermen tegen rovers. Om acties te kunnen uitvoeren, moet je kaarten trekken (open of gesloten stapels) en icoontjes verzamelen op de kaarten. Wie minimum drie maal hetzelfde icoontje heeft op de kaarten, kan acties uitspelen: dobbelen om je tegenstander te beroven, dobbelen om de overheid te bestelen, de sheriff verplaatsen van de ene naar de andere kluis in de bank, zelf een nieuwe positie in het dorp kiezen, geld in je spaarpot stoppen …
Het spel is geschikt voor spelers vanaf tien jaar, maar wij hadden de indruk dat het ook met jongere spelers mogelijk zou zijn. Het spel zit goed in elkaar, thematisch ook leuk uitgewerkt en het speelt vlot. Uiteraard is dit een kinderspel, maar het zit goed in elkaar en is aangenaam te spelen. Kinderen van die leeftijd hebben we niet (meer), maar het aanraden aan ouders met kinderen die wél in deze leeftijdscategorie vallen, zullen we wel doen.
In King Cactus speel je kaarten uit die je vergelijkt met een centrale draaischijf waar drie of vier stekels van de cactus jou prikken. Je wint een punt als je uitgespeelde kaart de prikker is of zo dicht mogelijk bij de prikker ligt op de draaischijf. Je kunt elke ronde tot drie kaarten uitspelen, je vergelijkt de kaarten met de draaischijf en je krijgt punten in de vorm van pleisters. Wie het eerst een aantal pleisters verzameld heeft, wint het spel.
Ook dit spel zit thematisch en qua spelmechanisme goed in elkaar. Het spel zelf kon ons minder bekoren dan Showdown, maar kinderen denken daar wellicht anders over.
Bij Jolly Dutch wilden we het splitsplinternieuwe Pulp testen. In dit tweepersoonskaartspelletje speel je vruchten uit om een smoothie te maken. Die kaarten laten icoontjes zien die punten opleveren bij jezelf of je tegenstander, effecten veroorzaken of teniet doen, eerder gespeelde of later te spelen kaarten beïnvloeden én elke kaart is anders.
Pulp - foto Piet
Precies die icoontjes maakten het voor ons lastig bij een eerste spel. We moesten te vaak kijken naar het bijgevoegde overzicht om er echt spelplezier aan te beleven. Misschien hadden we vooraf aandachtiger naar de kaarten en icoontjes moeten kijken en wellicht wordt het spel bij een volgende ronde wel leuker, omdat je de kaarten en icoontjes dan al wat beter kent.Vorig jaar speelden en kochten we spdb=./spellen/detail/alarun_3644.html]Alarún[/spdb] bij Ruben en Ruurd van Waterfall Games. We leerden hen kennen ten tijde van Spexxx en telkens is het een blij weerzien als we elkaar ontmoeten op deze of gene beurs. Beide spellen vallen in de smaak bij het publiek. Altijd leuk als je op die manier directe feedback krijgt van mensen die je spellen spelen en kopen.
Bij de papa van Maxime van de spellen Maximaal hadden we vorig jaar heel lang zitten babbelen. Hij nam ons mee in het verhaal van de ontwikkeling van het spel en hoe het tot dan toe allemaal gelopen was. Het spel blijft het goed doen in de verkoop en al meer dan 70.000 kaartspelletjes gingen over de toonbank. Voor heel veel kinderen gaat het dankzij dit spel vlotter om de tafels van vermenigvuldiging in te oefenen.
Ondertussen zijn er aantrekkelijke posters met de tafels bijgekomen: eentje op A4-formaat en eentje op posterformaat. Leuk extraatje.
Maximaal - foto's Bart 51
Wat verder waagden we ons aan een potje Hitster: Nederland-België. In deze partygame scan je een QR-code, hoor je een liedje en moet je proberen te achterhalen in welk jaar het lied uitgebracht werd. Bijkomende punten verdien je door de juiste uitvoerder en titel te benoemen. Het was een spannende strijd, maar we moesten nipt de duimen leggen.Verder kochten we nog puzzels van Dixit voor Griet, we maakten een praatje met Charlie en Christophe bij 999, we gingen het resultaat voor het goede doel checken bij de bring&buystand en gingen de demoërs bij White Goblin alvast aan onze afspraak van deze morgen herinneren. Daarna hadden we precies nog voldoende tijd om in een andere zaal even te gaan rondneuzen bij de tornooien van o.a. Lorcana en Magic. In die hal kregen we ook nog een tijdschrift Donald Duck aangeboden, dit kennen wij in Vlaanderen niet of nauwelijks. Ik ben alvast van plan het te gaan lezen.
Bij BS Toys raakten we aan de praat met de verantwoordelijke over hun spellen en onze site. Daaruit bleek dat het water tussen ons minder diep was dan gedacht, waardoor we ook een recensie-exemplaar meekregen dat Davy binnenkort zal spelen met zijn kinderen en daarvan zijn oordeel in een recensie zal uitschrijven in onze gekende rubriek.
Stilaan naderde het einde van de beurs. Tijd voor Piet en mij om demomateriaal op te halen voor Spel in Antwerpen op 25 en 26 november in Expo Antwerpen (https://www.spel-forumfederatie.be). De demospellen, banners en ander materiaal verzamelen is altijd wel wat werk, maar al bij al hadden we vrij snel bij de nodige spullen bij elkaar verzameld. Tijd om in te pakken, letterlijk en figuurlijk.
De vorige jaren was ik hier als demoër voor WGG, dit jaar als verslaggever voor BSM. Een andere rol, een andere invulling, maar zeker niet tegen mijn goesting als ik de hele dag met mijn vriend Piet op stap mag.
Ik snap niet dat Filip heel de dag Piet loopt te zoeken, ik had hem de hele dag aan mijn zijde. Hij had mij maar moeten zoeken, dan had hij Piet meteen gevonden!
Volgend jaar kom ik graag terug … in welke rol weet ik nog niet, maar dat zien we dan wel weer.
