Shem Phillips en Sam Macdonald zijn vrienden uit Nieuw-Zeeland. Het land bestaat eigenlijk uit twee hoofdeilanden die een aaneenschakeling van wondermooie landschappen, vergezichten en dito fauna en flora bieden.
De makers van The Lord of the Rings trilogie maakten er dankbaar gebruik van en gunden op die manier het wereldwijde publiek een blik op die onmiskenbare schoonheid.
Het doet weinig ter zake maar ik zocht een bruggetje naar trilogie. Dat is namelijk waarvan u Shem en Sam ongetwijfeld moet kennen. Het Westelijk Koninkrijk, De Noordzee en nu dus ook de Tigris kregen elk hun trilogie. Samengeteld maakt dat een trilogie aan trilogieën. De vorige twee vielen bij mij alvast in de smaak.
Reizigers van de Zuidelijke Tigris daagt de spelers uit om Bagdad en omstreken in kaart te brengen. Land, zee en ook de ruimte daarboven moeten ontdekt. U trekt daarvoor met een karavaan door onontdekt gebied. Hulp van de lokale bevolking is daarbij welkom. Onderweg kunt u ook de mogelijkheden van de karavaan uitdiepen.
In uw beurt mag u één dobbelsteen of arbeider plaatsen of rusten. De actiemogelijkheden zijn bij de start voor elke speler gelijk maar aan de hand van land – en zeekaarten kunt u een eigen palet aan mogelijkheden creëren.
Als u een dobbelsteen plaatst, moet u aan de juiste voorwaarden voldoen. Een kameel of een telescoop bezitten bijvoorbeeld. De waarde van de dobbelsteen geeft uw bezittingen weer. Zo komt waarde 1 met een kameel en waarde zes met een telescoop. Dit wordt weergegeven door een karavaanvak op het spelersbord. U kan daar tijdens de ontdekkingstocht zaken aan toevoegen.
Arbeiders worden op kaarten gezet om de actie te spelen die erboven staat afgedrukt . Er liggen 20 kaarten rond het centrale speelbord. De kleur van de arbeider bepaalt waar hij geplaatst mag worden. Kaarten kunt u, inclusief arbeiders, ook kopen. Daarmee vergroot u het ontdekt gebied en de actiemogelijkheden.
Rusten is nodig om dobbelstenen te resetten en proviand in te slaan. Inwoners kunnen daarbij helpen. Het is ook het ideale moment om uw avonturen neer te schrijven. Daarvoor wordt het centrale speelbord gebruikt. Als u aan de voorwaarden voldoet, boekt u vooruitgang.
Op die manier bewegen de spelerspionnen van links naar rechts op het speelbord.
Het centrale bord toont ook drie gildes. Daar kunt u invloed vergaren en inzetten om extra voordelen te bekomen.
Eens alle ontdekkingen werden genoteerd, stopt de verkenningsdrift. Eén van de spelers heeft dan met zijn pion de rechterkant van het speelbord bereikt.
U krijgt punten voor het ontdekken van dezelfde soort landschappen en voor sets van verschillende soorten landschappen. Het meeste invloed in een gilde wordt ook beloond, net als bepaalde opwaarderingen in de karavaan en ruimtekaarten. Inspiratiekaarten verdubbelen de score van ruimtekaarten als aan de juiste voorwaarde ervan wordt voldaan.
Reizigers van de Zuidelijke Tigris (wat een titel) ziet er mooi en – eens het klaar ligt voor de start – imposant uit. Het spelmateriaal is van prima kwaliteit.
De spelregels voldoen naar mijn mening niet. De volgorde van de hoofdstukken waarbij eerst voor een volledige uitleg van alle soorten kaarten en daarna voor de uitleg van een spelbeurt gekozen wordt, lijkt me onlogisch. Niet alle symbolen worden besproken en wat wel aan bod komt, is niet altijd duidelijk. Dit kon beter!
Wie deze titel aan anderen uitlegt, is best goed voorbereid. De basisacties zijn eenvoudig maar die komt met een hoop extra uitleg. Het duurt wel even vooraleer daadwerkelijk gestart kan worden.
Onze eerste kennismaking met de Reizigers startte dan ook wat stroef maar al gauw konden we door het bos de bomen zien.
Zoals al eerder gezegd: het basisprincipe is vrij eenvoudig, het zijn de extra mogelijkheden en de verschillende soorten kaarten die voor diepgang zorgen waardoor kennis van zaken zeker en vast een voordeel is.
De opzet van de karavaan met de dobbelstenen is een werkend en leuk spelmechanisme. Hetzelfde geldt voor het plaatsen en verkrijgen van arbeiders. Het feit dat een speler niet over een eigen setje arbeiders beschikt, vind ik een originele vondst. Het zorgt voor extra overwegingen bij het plaatsen van arbeiders en kopen van kaarten.
Het ‘opschrijven’ van de ontdekkingen mag u eigenlijk gewoon als een vooruitgangsspoor in een andere verpakking zien. Het nadeel hier is dat dit spoor ook het speleinde bepaalt waardoor vooruitgang op dit spoor voor de leider eigenlijk zo goed als altijd de beste optie is.
Ik ben van mening dat de makers voor het combineren van kaarten iets te veel beperkingen opleggen. Het zorgt voor een minder vlot verloop van het spel. Elke bewoner hangt vast aan een type kaart, ruimtekaarten vereisen net als inspiratiekaarten specifieke doelen. Dat is balen als het juiste type kaart maar niet lijkt te verschijnen. Het gaf me in mijn eerste potje voldoende voorsprong - ik kon als enige direct een paar juiste combinaties creëren – om met de vingers in de neus de overwinning binnen te halen. Dit door gewoon te focussen op wat nodig was om vooruit te gaan op het centrale spoor. Dat is jammer omdat het alle mogelijkheden en extraatjes teniet doet.
Reizigers van de Zuidelijke Tigris laat me achter met een dubbel gevoel. Ik ontdek er hele leuke en originele spelelementen in die tegelijkertijd voor zowel extra opties als beperkingen kunnen zorgen.
- White Goblin Games (2024)
- Auteur: S J Macdonald, Shem Phillips
- Artwork: Mihaljo Dimitrievski
- 1 -4 spelers vanaf 12 jaar
- 120 minuten
- Adviesprijs: €55