BordspelManiaK schreef:
Spellenspijs
De inspiratie voor een column of tekst als deze komt niet altijd even makkelijk. Dit keer kwam er met de beste wil van de wereld geen spelgerelateerd onderwerp mijn hersenpan in waaien. De deadline naderde, de spanning en stress namen toe en ik maakte enkele vreselijke, slapeloze uren door – in het holst van de dag, voor mijn laptop.
Net op tijd, voor de complete zenuwtoeval, herinnerde ik me de tips van mijn lerares (en echte boekenschrijfster) op het conservatorium. Ik draaide de verwarming onder mijn bureau een graad warmer, zette een fijn muziekje op en maakte mezelf een warme chocolademelk met koekje. Daar repte mijn leerkracht indertijd met geen woord over, maar wel over het witte blad papier dat ik toen nam en waarop ik zo snel mogelijk wat woordjes krabbelde. Ik deed een schrijfoefening! Ik maakte associaties!
Eén van de eerste woordjes raakte al meteen de gevoelige inspiratiesnaar. Als ik aan spelletjes denk, denk ik aan eten. (Ook best vaak als ik niet aan spellen denk, maar dat geheel terzijde.) Dus daar had ik mijn spelgerelateerd onderwerp voor deze column.
Er zijn heel veel spellen waar voedsel zelf het subject is, zoals daar zijn 'Sla je slagroom', 'Mamma Mia!', 'Bohnanza' of 'A la carte', waar je echt aan het kookfornuis staat. Verder heb je de gezelschapsspellen waar voedingsmiddelen gebruikt, verhandeld of gezocht wordt: 'Ports of Europe: Antwerp', 'De kolonisten van Catan' of 'Fische Fluppen Frikadellen'. En dan zijn er de spellen waar voedsel een onderdeel van de spelstrategie is en waar je voornamelijk moet zorgen dat je voedselbron niet uitgeput raakt, wil je een kans maken om te winnen. Denken we maar aan 'Agricola' of 'Stenen Tijdperk'.
Mijn persoonlijke link tussen spelen en eten is even simpel als hardnekkig. Als ik een spelletje speel, hoort er een knabbeltje bij. Het is sterker dan mezelf. De spanning en de wachttijden tijdens het spelen worden verzacht door iets lekkers. Ik grabbel bij spelstress automatisch in het dichtstbijzijnde kommetje met chips, nootjes of snoep. Vaak gewoon op de tast, wat ooit tot de anekdote leidde dat ik bijna een zandkleurig houten speelblokje in mijn mond stopte in plaats van de nabijgelegen koekjes.
Niet dat ik vind dat ik een probleem heb. Integendeel, het is me gelukt om twee van mijn grootste hobby’s onlosmakelijk met elkaar te verbinden. Wat wil een mens nog meer? Dat gaat me nooit lukken met zwemmen en lezen…
Katrijn