18) Hoe ben je zelf in de spellenwereld verzeild geraakt?Bij mij thuis speelden ze weinig spellen. Maar mijn grootouders introduceerden het kaartspel ‘Bieden’, iets lokaals waar de hele familie aan meedeed. Dit strategische kaartspel stond steeds garant voor een superleuke zondagavond. Tijdens mijn studententijd verdiepte ik me in drie verzamelkaartspellen Magic, Star Wars en Middle Earth. Met een grote voorkeur voor die laatste. Ik liet me echter (bijna) nooit verleiden tot zware aankopen. Al ging ooit al het geld dat mijn broer en ik bij elkaar zongen tijdens Driekoningen naar een ‘Darth Vader’; exact 2.000 Belgische franken voor één kaart! Het ligt nog steeds zwaar op mijn maag.
Niet veel later namen vrienden me mee naar het Spellenspektakel in Eindhoven. Die editie waarin Goa werd geïntroduceerd. Welk jaar was dat? Ongeveer tegelijkertijd ontstond het idee voor Méllon. En opende zich een heel nieuwe wereld…
19) Speelde je vroeger als kind ook al veel spellen en zo ja welke?Tom en Tineke Cartreul, nog steeds twee van mijn allerbeste vrienden, nodigden mijn broer en mij af en toe uit om spellen te spelen. Enkele zitten nog vers in het geheugen onder de noemer ‘legendarisch’: De Legende van Zagore, Heroquest, Dungeons & Dragons, Kingmaker en het Zwarte Kanon. Ook de klassiekers werden bovengehaald: Hotel, Risk, Monopoly en Stratego.
20/ Lees je zelf nog andere bladen en halen jullie hier soms inspiratie uit? Ik denk dan vooral aan Spielbox.Nee, misschien is ook dit een gemiste kans. Maar wanneer ik op Spiel aan de ingang een gratis magazine toegestopt krijg, vloek ik telkens dat ik mijn vergrootglas vergeten ben. Zulke kleine lettertjes?
21/ Bij Spielbox zitten vaak uitbreidingen of varianten voor bestaande spellen. Zou dit ook een optie zijn voor jullie? Eventueel met spellen van Nederlandstalige ontwerpers?Kan gerust. En we hebben dergelijke voorstellen al een paar keer gekregen van spellenuitgevers. Ze zien ons magazine terecht als een manier om veel spelers tegelijk te bereiken. De reden waarom dit nog niet is gebeurd, is de kostprijs. Spielbox gebruikt zulke acties om meer edities te verkopen en dus meer inkomsten te genereren. Bij ons, als gratis magazine, halen we zo geen extra inkomsten. Toch willen we onze partners enkel de sealingkost aanrekenen. We hoeven hierop geen winst te maken. Als deze twee voorwaarden (partner zijn én de beperkte sealingkost betalen) vervuld zijn, zullen we enthousiast uitbreidingen of varianten verdelen.
22. Okee, ik hap: wat is dat toch met die 'gepersonaliseerde editie' ? Haha, mocht ik beslissen, had jij nu één van de te verloten spellen gewonnen
.
Maar de organisatie zal er gelukkig voor zorgen dat alles eerlijk verloopt.
Wel, als alles goed gaat, zal Spel in Zicht vanaf de volgende editie voor elk van onze verdeelpunten worden gepersonaliseerd. We hebben een razend interessant manier uitgedokterd waarin winkelpunten maximaal worden ondersteund. Ze zullen geen reclame meer hoeven te maken voor andere winkelpunten én bovendien alle mogelijkheden krijgen om hun winkel en acties stevig in de kijker te zetten. Hierdoor denken we dat het aantal gedrukte exemplaren in zowel Nederland als Vlaanderen zeer sterk zal stijgen. Wat ons magazine nog veel interessanter maakt voor producenten en distributeurs.
Eind deze week zal ik hierover meer uit de doeken doen, maar eerst wil ik onze partners op de hoogte brengen. Het is niet meer dan netjes dat zij als eerste over de nieuwe plannen horen. Nog even geduld dus
.
23. Hoe vaak speel je een spel vooraleer je een recensie gaat schrijven? Dat hangt veelal af van het spel. Makkelijke spellen kan je makkelijker schrijven. Kinderspellen heb je snel door. Strategische spellen moet je meer laten rijpen om een oordeel te vellen. Al zijn er ook uitzonderingen. Ronald (Hoekstra) en Johan (Witters) kunnen strategische spellen sneller erg correct inschatten. Iedereen van onze schrijvers heeft zo zijn favoriete spellen. Hoeveel keer ze het spel spelen, laten we graag over aan hun oordeel. Enkel bij een nieuwe kracht gaan we iets meer bijsturen.
24. Gebeurt het wel eens dat je bij een recensent vaststelt dat hij een spel fout gespeeld heeft, waardoor de recensie geen correct beeld brengt van het spel?Hier is één legendarisch en hilarisch voorval waarbij ik nog steeds in de lach schiet. Bedankt om het op te rakelen
. Toen we Cargo Noir voor het eerst speelden klopte er werkelijk niets. Het spel duurde uren, was superstrategisch, ongelooflijk moeilijk en je moest voortdurend samenspannen met andere verliezers om de speler die er op dat moment het beste voorstond in het defensief te drukken. En op die verdomde doos stond ‘half uurtje spelen’, ‘luchtig familiespel’. Vloeken!
Tot we na een paar aspirines en logisch nadenken toch zelf de spelregels eens bekeken. Bleek dat iedere speler de drie fasen na elkaar moest spelen en niet telkens fase 1 in wijzerszin, fase 2 in wijzerszin en fase 3 in wijzerszin. Met de ‘nieuwe’ spelregels ging het vanaf dan héél wat vlotter. En Freek (De Vos), die de eerste lezing op zich had genomen, was gelukkig zo fair om stevig te verliezen.
Om zulke fouten in het magazine tegen te gaan, gaat de recensie telkens langs drie stations. Eerst de recensent en zijn spelersgroep, vervolgens hoofdredactrice Sarah die het spel ook speelde en uiteindelijk langs mijn eindredactie. Telkens worden taal, uitleg en spelsysteem kritisch onder de loep genomen. En indien nodig terug naar station één gestuurd.
.
. 
