Elk bordspel zijn kaartspel! Carson City zag in 2009 het levenslicht. 9 jaar, dat is voor een bordspel meer dan geslachtsrijp. Opvolging, in de vorm van een kaartspel, lijkt tegenwoordig een vanzelfsprekendheid. Xavier Georges, die mee aan de basis ligt voor het succes van Pearl Games, wijkt hiervoor uit richting Noorderburen en bezorgt Arno Quispel zo zijn natte droom: een verderzetting van de Masterprint Pocket serie.Foto: W Eric Martin
Duelleren om de beste terreinkaarten, daarmee een stad bouwen en eventueel hulp ontvangen van een aantal invloedrijke bewoners. Dat is Carson City The Cardgame kort samengevat.
Om doden en gewonden te vermijden, wordt met biedkaarten geduelleerd. Elke speler ontvangt er 9. De 96 terreinkaarten bestaan telkens uit 4 kavels en worden verdeeld over 2 tijdperken. De terreinkaarten van het eerste tijdperk worden gedekt op tafel gelegd. De bewoners, 21 kaarten, worden goed door elkaar geschud en komen eveneens gedekt op tafel te liggen. Als jouw ogen nog van degelijke kwaliteit zijn, kan een samenvattingskaart nuttig zijn.
Tijdens elk tijdperk worden 9 ronden gespeeld. Bij de start van de ronde worden 4 terreinkaarten en 1 personagekaart open gedraaid. Vervolgens leggen de spelers elk 1 van hun biedkaarten gedekt op tafel. Tot slot worden de biedkaarten gelijktijdig onthuld en kiest elke speler één van de openliggende kaarten. De speler met de hoogste biedkaart, komt daarbij vanzelfsprekend eerst aan de beurt. De biedkaart wordt afgelegd, terreinkaarten worden aan jouw stad toegevoegd, personagekaarten worden open voor de spelers gelegd.
De maximale afmeting van een stad is 8 x 8 kavels. Een nieuwe kaart moet minstens met één kavel grenzen aan een vorige en alle kaarten moeten dezelfde oriëntatie hebben. Je mag met een nieuwe kaart een aanwezige kaart bedekken op voorwaarde dat de bedekte kavels leeg zijn of dat je een gebouw met een identiek gebouw afdekt. Op die manier bouw je een stad met ranches, mijnen, drugstores, banken, saloons, huizen, hotels, enz… Combinaties van gebouwen leveren op het eind van het spel punten op. Een bank levert 1 punt op per aangrenzend huis en 1 punt per mijn in de stad bijvoorbeeld. Personagekaarten leveren ofwel extra punten op aan het einde van het spel ofwel veranderen ze de manier waarop gespeeld wordt.
De speler die tijdens de twee tijdperken de meest waardevolle stad bouwt, wint.
Foto: Henk Rolleman
Carson City The Cardgame schuilt in een leuk doosje en ziet er OK uit. De kwaliteit van de kaarten is degelijk, alleen vind ik de samenvattingskaarten wat klein. Op de samenvattingskaarten mis ik ook een overzicht van hoe gebouwen punten kunnen opleveren. Het kaartspel bezit het DNA van zijn ouder wat vooral aan de gebouwen en het scoremechanisme te merken is.
Het spelmechanisme is eenvoudig, de uitdaging (alhoewel) schuilt in het onthouden van hoe je punten verdient. Lege velden naast ranches, bergen naast mijnen, huizen naast banken, saloons, drugstores, general stores of het stadhuis…Het lijkt wat veel maar eens je de gebruikte iconen onder de knie hebt, valt dit eigenlijk zeer goed mee. Misschien is het een goed idee om vooraf via de solo variant spelenderwijs symbolen leren. Het is immers zo dat bij minder dan vier spelers een aantal virtuele spelers het gezelschap vervoegen. De virtuele spelers beschikken elk over een gedekte stapel biedkaarten waarvan er per ronde één wordt opengedraaid. Een virtuele speler die aan de beurt is, kiest de kaart met de hoogste prioriteit. Die wordt aangegeven met een getal in het midden van de kaart. Winnen van zo’n virtuele speler is echter geen sinecure. Hun score wordt bepaald door de som van de prioriteitsgetallen en loopt vaak hoog op. Een virtuele speler biedt ook niet logisch en als speler van vlees en bloed voel ik weinig behoefte om een virtuele speler dwars te zitten door bijvoorbeeld een kaart met hoge prioriteit te kiezen alleen maar om de virtuele speler het scoren te beletten. De regel is eenvoudig: hoe meer virtuele spelers, hoe minder controle. Ik vind meer uitdaging in het verbeteren van mijn eigen persoonlijke score en laat het na de score van de virtuele spelers te berekenen.
18 rondes, het lijkt wat veel. Gelukkig verloopt het bieden heel vlot en blijft het fijn om zo goed mogelijk een eigen stad te bouwen. Het repetitieve haalt de bovenhand niet. Ook situaties waarbij spelers gelijk bieden, worden vlot opgelost aan de hand van symbolen op de achterkant van de volgende personagekaart. Het blind bieden is eveneens ten voordele van een vlot spelverloop. Bovendien kan je vaak goed inschatten welke kaarten andere spelers graag aan hun stad willen toevoegen. Dat maakt het 'blind' bieden iets minder ‘blind’. Het kan wel eens tegenzitten als je met een 7 toch als laatste aan de beurt bent, maar ik houd er in elk geval geen frustratie aan over.
Er zijn heel wat manieren om punten te scoren waardoor het bouwen aan je stad steeds een uitdagende puzzel blijkt. Soms moet je met tegenzin een kaart kiezen om te beletten dat een speler die zich focust op één strategie een berg punten binnenhaalt. Als niemand die opoffering maakt, speel je voor de tweede plaats.
Uit het leven gegrepen: Siemen bezit een stad met 8 banken en de bankier ligt open (4 punten per bank in de stad). Deze kaart is in principe voor geen van de andere spelers interessant maar als Siemen ze wint scoort hij met die ene kaart 32 punten, wie offert zich op?
Carson City The Card Game is eenvoudig, speelt vlot, biedt uitdaging en voldoende afwisseling om als aanwinst in de Masterprint Pocket serie beschouwd te worden, vind ik. Je wordt er ook beter in naarmate je de kaarten en de manier van bouwen leert kennen. Ik vind het in elk geval fijn dat ik deze aan mijn spellenkast mag toevoegen.Foto: Henk Rolleman
Noot: Kaarten worden in biedvolgorde gekozen, dat staat verkeerd in de Nederlandse spelregels.