The Netherlands, douze pointsTamara BakkerAfgelopen vrijdag is bekend geworden dat Rotterdam volgend jaar de stad wordt waar het Eurovisie Songfestival wordt gehouden. Na de winst van Duncan kwam nog de competitie tussen de verschillende steden welke stad de eer krijgt om gastheer te zijn van dit Europese en Australische kijkcijferkanon.
De drang naar competitie zit in de menselijke genen. De Oude Grieken hielden al hun Olympische Spelen en Citius, Altius, Fortius (sneller, hoger, sterker) is het motto van de moderne Olympische Spelen, naast Meedoen is belangrijker dan winnen.
Het competitie-element is tevens cruciaal onderdeel van onze spellenhobby. Bij competitieve spellen ligt het er dik bovenop, bij coöperatieve spellen wil je met zijn allen winnen van het spel. En als je bijvoorbeeld Pandemie te makkelijk wint, dan leg je de lat in het volgende spel hoger door de moeilijkheidsgraad op te schroeven.
Naast competitie binnen spellen bestaat er ook nog zoiets als competitie tussen spellen. Als jurylid van de Nederlandse Spellenprijs ben ik daar nu hard mee bezig: de nominatielijst en de uiteindelijke winnaar van de Nederlandse Spellenprijs worden bepaald door een 10-koppige jury.
Hoe gaat dat in zijn werk? Het begint met het maken van de groslijst. Dat is de lijst met alle spellen die in het nominatietijdvak zijn uitgekomen. Daarbij geldt wel als restrictie dat het moet gaan om zelfstandig speelbare spellen (geen uitbreidingssets) die geen heruitgave zijn van een eerder in Nederland uitgebracht spel. Het maken van die lijst is een zorgvuldig en tijdrovend proces. Het is nu eenmaal niet zo dat uitgevers een panklaar lijstje hebben van de spellen die zij in het nominatietijdvak hebben uitgebracht.
Dan de indeling familiespel/expertspel. Ooit had de Nederlandse Spellenprijs maar één smaak, maar enkele jaren geleden is dit gewijzigd in twee categorieën: familie en expert. En laten er nou altijd spellen zijn die wat zwaar zijn voor een familiespel, maar tegelijk wat licht voor een expertspel. Over dit grijze gebied beraadt de jury zich en komt uiteindelijk tot een oordeel.
Vervolgens maken de juryleden elk hun lijstje met hun favoriete vijf familiespellen en vijf expertspellen van het afgelopen jaar. Uit deze lijstjes worden de spellen gedestilleerd die de meeste stemmen hebben gekregen. Daarnaast heeft elk jurylid nog de kans om individueel een spel te pitchen. Dit om te voorkomen dat een spel dat bijvoorbeeld net op de markt is, of uit is gekomen bij een kleine uitgever, ondersneeuwt.
De jury komt hiervoor bij elkaar in een nominatiebijeenkomst en hieruit rollen de beide nominatielijsten. De uitgevers van spellen op de nominatielijsten worden onder embargo ingelicht en op de septemberbeurs van Ducosim krijgen zij de kans om uit te pakken met hun kersverse nominaties!
Tijdens het Spellenspektakel in november volgt het sluitstuk: het bekend maken van de winnaars van de Nederlandse Spellenprijs. Ook hiervoor komt de jury bijeen. Nadat de genomineerden één voor één worden besproken, volgt een stemming en worden de winnaars gekozen. Deze winnaars worden vervolgens gelauwerd op een bijeenkomst bij het Spellenspektakel.
Klinkt als een gesmeerd proces, en dat is het eigenlijk ook. Toch zijn er elk jaar de bijzonderheden en de discussies die het boeiend maken. Valt een spel wel of niet binnen het nominatietijdvak? Er zijn uitgevers die erg hun best doen om een spel nog net binnen het tijdvak uit te geven, omdat het anders pas een jaar later mee kan dingen en ondersneeuwt onder de nieuwere spellen van het jaar erop.
Verkrijgbaarheid is ook zo’n bijzonderheid. Als criterium voor nominatie moet het spel in voldoende mate beschikbaar zijn. Het zou nogal sneu zijn als een spel wint en de enthousiaste spelliefhebber die het spel wil kopen, te horen krijgt dat het spel uitverkocht is. Of pas over een paar maanden weer leverbaar is. Vanwege slechte verkrijgbaarheid zijn er in het verleden spellen van de lijst afgevoerd en dat zijn soms pijnlijke keuzes.
Daarnaast hebben we een aantal jaren geleden een uitgever gehad die zo enthousiast over de nominatie van zijn spel was, dat hij het embargo vergat en het heuglijke nieuws meteen op zijn Facebookpagina zette. Enthousiasme voor de NSP bij een uitgever is natuurlijk fantastisch, maar dat embargo is er niet voor niets. Voortijdig uitlekken van genomineerden en/of winnaars willen we uiteraard voorkomen.
En om dan terug te gaan naar het Songfestival: twee dagen voor de officiële bekendmaking lekte uit dat Rotterdam het festival zou organiseren. Een paar Eurovisie fanatici typten zowel Maastricht als Rotterdam in in een bekende URL voor het Songfestival, die elk jaar met de stad en het jaartal wordt gewijzigd. De pagina voor Rotterdam bestond wel, die voor Maastricht niet. Beetje jammer, dit onbedoelde lek…