Het mooiste beroep ter wereld tijdens een hittegolf: ijsjesverkoper!

Stel je voor. Je zit je suf te zweten ergens onder een boom terwijl het ongeveer 35 graden warm is. Wat heb je dan nodig om jouw dag op te fleuren? Je hebt geen flauw idee, tot je ergens in de verte het deuntje hoort van een ijsjesverkoper. In goed Vlaams spreken we van een crèmekar. Je springt natuurlijk meteen op, loopt naar de straat om jouw held van de dag te ontmoeten en binnen de kortste keren geniet je van een welverdiend ijsje. Wel in Via Stracciatella ben jij die held. Tof toch! Je probeert zo snel mogelijk de potentiële klanten tevreden te stellen om op die manier de beste ijsjesverkoper van het hele land te worden.



In Via Stacciatella (Oorspronkelijk is dit een Amerikaans spel getiteld Rocky Road à la mode. Rocky Road is een bekende Amerikaanse ijssoort.) probeer je zo snel mogelijk loyaliteitspunten te verzamelen. Die dingen krijg je als je jouw klanten de juiste ijsjes kunt aanbieden. Extra loyaliteitspunten zijn te verdienen door de locatiekaarten. Als je klanten bedient, kun je niet alleen loyaliteitspunten scoren, maar ook voorraadsbonussen. Die bonussen heb je nodig als je locatiekaarten wil winnen.

Het spel stopt als iemand negen loyaliteitspunten verzameld heeft. Opgepast die speler is niet noodzakelijk de winnaar van het spel. Spelers die zich achter die bewuste speler op het tijdsspoor bevinden, krijgen namelijk nog nabeurten tot ze de bewuste speler gepasseerd zijn. Zij kunnen daardoor ook negen of meer dan negen loyaliteitspunten verzamelen en zodoende alsnog de overwinning binnenslepen.

Het tijdsspoor is een belangrijk gegeven in het spel en bepaalt de spelersvolgorde. De laatste speler op het tijdsspoor is namelijk de actieve speler. Hij blijft de actieve speler zolang hij geen andere speler heeft voorbijgestoken. Je gaat vooruit op het tijdsspoor, afhankelijk van de actie die je kiest. De actieve speler kan uit drie mogelijke acties kiezen:

• Hij kan zijn voorraad aanvullen (lees ijscokaarten trekken, maximaal tot vijf in een beurt). De handkaartenlimiet van een speler is onbeperkt. Hij moet gewoon op voorhand zeggen hoeveel kaarten hij zal trekken (minimaal 1 – maximaal 5). Hij kiest uit de openliggende kaarten (dit zijn er drie) of hij neemt de bovenste kaart (gedekt) van de trekstapel. Het aantal kaarten dat de speler trekt, is ook het aantal stappen dat hij vooruit gaat op het tijdsspoor. Er zit nog een addertje onder het gras. Als er geen kaarten meer zijn om uit te kiezen (maw trek- en aflegstapel zijn leeg en alle kaarten bevinden zich bij de spelers), dan trekt de actieve speler, als hij deze actie kiest, kaarten uit de hand van een medespeler (i.c. de speler die op dat moment de meeste handkaarten bezit). Oppotten van kaarten kan dus, maar houdt risico’s in.
  
• De actieve speler kan klanten lokken. Daarvoor speelt hij een ijscokaart uit zijn hand en legt die onder zijn wagenkaart. Iedere ijscokaart heeft een getal (variërend van 1 tot 3) staan in de rechterbovenhoek. Dit is de tijdsinvestering die een speler doet als hij deze actie kiest. De tijdsinvestering staat synoniem voor het aantal stappen die de speler zet op het tijdsspoor. Iedere ijscokaart bevat de vraag naar ijsjes van twee klanten. Onderaan de kaart staat de beloning (loyaliteitspunten en/of voorraadbonussen) die de speler krijgt als hij aan de vraag van beide klanten heeft voldaan.
  
• De actieve speler kan ook klanten bedienen. Om klanten te bedienen, speelt de speler de correcte ijscokaarten die een van zijn klanten vraagt. Linksboven iedere ijscokaart staat een afbeelding van het soort ijs dat de kaart voorstelt. Raketfiches of voorraadsbonussen (op vroeger afgewerkte ijscokaarten) kunnen het aantal ijscokaarten dat je moet afleggen verminderen. Heeft de speler aan de vraag van de klant voldaan, legt hij de gespeelde ijscokaarten op de aflegstapel en gaat precies één stap vooruit op het tijdsspoor.

Voila, dit is Via Stracciatella. Onderweg kan je ook nog raketfiches oprapen. Eén zo’n raketfiche vervangt een willekeurige ijscokaart als je een klant wil bedienen.
De actieve spelers kiezen een van deze drie acties, tot een speler negen loyaliteitspunten heeft verzameld en klaar is kees.



Toen ik voor het eerst Via Stracciatella in mijn handen kreeg, dacht ik dat het om een kinderspel ging. Het thema en het artwork van de doos, leidden tot die conclusie. Het verwonderde mij dan ook toen ik de minimumleeftijd (12 jaar)die op het doosje stond in het oog kreeg.

Toen ik de spelregels las en begon te spelen, snapte ik snel waarom. Hoewel twaalf jaar als minimumleeftijd misschien een beetje overdreven is, is Via Stracciatella pittig genoeg om niet in de categorie kinderspellen geduwd te worden. Het is verrassend leuk. Als speler moet je altijd de balans bewaken om niet teveel stappen te willen vooruit gaan op het tijdsspoor (zodat je tijdig terug aan de beurt bent) maar toch voldoende kaarten te trekken of te spelen om punten te verzamelen.

Het aantal ijscokaarten is laag, zeker bij vier spelers. De aflegstapel moet dan ook constant geschud worden. Let er ook op dat de stapel niet leeg raakt, want als je op dat moment kaarten aan het oppotten bent om op het juiste moment toe te slaan, kan een andere speler met jouw kaarten aan de haal gaan.

Bij vier spelers, zeker bij trage goed nadenkende spelers, kan het tempo uit het spel gehaald worden. Dit vermindert vanzelfsprekend het spelplezier als je te lang moet wachten voor je weer aan de beurt komt.

Desalniettemin is Via Stracciatella een leuk en pittig tussendoortje. De variant met de ijscofiches ipv de raketfiches heb ik niet uitgetest. De raketfiches zijn jokers. De ijscofiches staan voor een bepaald type ijs (er zijn eigenlijk maar drie soorten ijsjes in het spel). Waar een raketfiche om het even welke ijscokaart vervangt, kan je een ijscofiche dus maar voor één welbepaald type gebruiken.

• Via Stracciatella (999 Games, 2018)
• Auteur: Joshua J Mills
• Artwork: Adam P. McIver
• 2 tot 4 spelers vanaf 12 jaar
• 30 minuten
• https://www.999games.nl/via-stracciatella-bordspel.html
• Adviesprijs: 13,99 euro