Zoek de schat!Och ja, pas op voor de dwergen van de tegenpartij, de draak, de verrader in uw team, die egoïstische stoethaspel in uw team, vallen en trollen langs de weg, onweer, meren, groeven, omgevallen bomen. En loop niet verloren!Veronderstel, je bent een dwerg. Ergens diep in jouw binnenste zit een onweerstaanbare drang verborgen naar goud, zilver en edelstenen. De helft van jouw stamboom heeft in vroegere tijden zich bezig gehouden met het delven naar die hebbedingen. Op alle familiefeesten worden er herinneringen aan die zalige tijden opgehaald. Je weet niet of die verhalen waar zijn of niet. Maar op een bepaalde dag sta je op en weet je: dit is de dag! Dit is de dag dat je beslist om op zoek te gaan naar die verloren mijnen. Om na te gaan of die wilde verhalen over verborgen schatten waar zijn of niet. Maar je bent niet alleen. Enkele neven en nichten delen jouw droom en gaan samen met jou op weg. Opgepast een andere familietak heeft hetzelfde idee en zal jullie wegen kruisen op zoek naar dezelfde mijnen. Wie wint de wedstrijd en verzamelt de meeste schatten. Jouw tak of die andere verdorven tak?
Och ja, niet iedereen in jouw team is met dezelfde nobele bedoelingen gestart. Het kan dat een van de teamleden partij kiest voor de tegenstander en als saboteur aanwezig is om jullie opmars te vertragen en zijn gevonden schatten aan de anderen te geven. En er kan een neefje of nichtje meespelen die liever niet deelt, maar alles voor hem of haar wil houden. Dus het belooft een leuke tocht te worden. Laat Saboteur: de verloren mijnen beginnen./pic4175254.png)
In Saboteur: de verloren mijnen (het bordspel genaamd omdat in tegenstellingen tot de andere Saboteuruitgaven er een spelbord in de doos zit) strijden twee teams van dwergen om de meeste schatten te verzamelen. Ieder team bestaat uit minstens 1 speler en kan maximaal vijf teamleden hebben. Opgepast naast drie loyale teamleden kan er ook een verrader (die mee heult met de tegenpartij) en een zelfingenomen kinkel (die niet wenst te delen) in het team zitten. Ik zeg wel kan, want niet ieder karakter doet iedere spelronde mee. Dus bij het begin van het spel krijg je je eigen rol, maar weet je niet of alle andere rollen meedoen. Je zult dit wel ondervinden. Wel is duidelijk bij welk team iedere speler hoort, het gele of het blauwe.
Daarnaast krijgt iedere speler vijf (3-6 spelers) of vier (7-9 spelers) handkaarten. Handkaarten kunnen wegen- of actiekaarten zijn. Met wegenkaarten verleng je het parcours vanuit jouw basiskamp naar de mijnen. Met actiekaarten breng je wat pit in het spel.
Iedere speler plaatst zijn pion in zijn basiskamp op het spelbord. Tijdens een spelbeurt moet een speler 1 kaart spelen of passen door 1 of 2 handkaarten af te leggen, mag hij zijn pion 1 tot 3 stappen verplaatsen en vult hij daarna zijn hand terug door 1 of 2 kaarten van de trekstapel te nemen.
In stap 1 speel je dus een handkaart uit. Dit kan een wegenkaart zijn waardoor je aan de weg naar een van de verloren mijnen bouwt. Wegenkaarten kunnen echter hindernissen bevatten (enkel weg te nemen door het spelen van de correcte actiekaart), kunnen ook een wegversmalling bevatten waardoor er maar 1 dwerg tegelijkertijd kan passeren of versnellen (kampvuur) de reis van de dwergen.
Je kan er ook voor kiezen om een actiekaart te spelen. Zoals gezegd kunnen die hindernissen wegnemen, maar ze kunnen ook informatie verschaffen aan de speler door hem toe te laten een mijn- of schatkaart te bekijken. Of nog beter de dwergkaart van een van de andere spelers waardoor de speler diens karakter te weten komt.
Daarnaast zijn er actiekaarten die gebeurtenissen (onweer, vallen of trollen) onthullen. Onweer, vallen of trollen vertragen de opmars van andere dwergen.
Wie als eerste een mijn bereikt mag de mijntegel omdraaien. Is het een goud-, zilver- of edelstenenmijn dan mag de speler een bijhorende schatkaart nemen. Is het een draak dan scoort de speler twee minpunten.
Een spelronde stopt als de trekstapel leeg is en geen enkele speler nog handkaarten heeft of als alle schatten gepakt zijn.
Iedere speler onthult nu zijn identiteit en de schatten worden verdeeld onder de teamleden. De speler die na twee spelronden de meeste punten heeft, wint.
/pic4294236.jpg)
Saboteur: de verloren mijnen is vanzelfsprekend gebaseerd op de wereldwijde hit van Frederic Moyerson, zijnde Saboteur het kaartspel. Toch heeft de bordspelvariant een aantal opmerkelijke verbeteringen. Nu worden er bij het begin twee teams gemaakt. Je kent dus meteen al een deel van jouw tegenstanders. Het feit dat mogelijks twee van de eigen teamleden een verborgen agenda heeft, zorgt voor de nodige spanning. Dat er ook een medestander in het team van de tegenstander kan verscholen zitten verhoogt die spanning nog.
Voor de rest is het bordspel redelijk gelijk lopend aan het kaartspel. De actiekaarten zorgen voor de nodige spelwisselingen en vermijden dat het een simpele race wordt naar de mijnen. Ook het feit dat een van de vier mijnen minpunten oplevert, is een mooie toevoeging aan het spel.
Toch zit er in Saboteur het bordspel nog altijd een grote geluksfactor. Je bent namelijk afhankelijk van jouw handkaarten. Of je de juiste kaarten op het juiste moment trekt of niet, bepaalt de kans op succes aanzienlijk.
Met de juiste spelersgroep die voor de nodige ambiance aan de speltafel zorgt is Saboteur een vermakelijk spelletje. Hoewel je het bordspel tot 9 spelers kan spelen, lijkt vier à vijf spelers een goed aantal om het spel controleerbaar te houden. Met meer spelers is het eerder chaotischer.
Ongetwijfeld zal het bordspel net zoals het kaartspel op een grote schare liefhebbers kunnen rekenen. Ik ben er echter niet wild enthousiast over maar ben altijd bereid om mee te spelen als het spel op tafel komt.
