Inca Empire is eigenlijk een 'remake' van wat Boardgamenews als een 'cultklassieker' omschreef. In dit spel draait het om het uitbreiden van je Inca-rijk. Dat doe je door het veroveren van gebieden, het bouwen van steden, garnizoenen en tempels en het aanleggen van wegen en terrassen.

Om dit allemaal te kunnen doen, heb je eigenlijk maar één ding nodig: mankracht! Ook voor het veroveren van gebieden. Er zijn twee aspecten die wat mij betreft Inca Empire tot een enorm leuk spel maken:

Allereerst het feit dat je bij tellingen in de Sapa Inca fase (als ik het goed zeg) punten krijgt voor steden en andere bouwwerken die je aangesloten hebt op je stratennetwerk. Op elke positie kan echter maar van één speler een straat komen te liggen (behalve wanneer je gebruik maakt van de kaart 'road through the wilderness' of zoiets). Dat betekent, dat je niet alleen zelf volop aan het bouwen gaat, maar ook zoveel mogelijk meeprofiteert van de bouwwerken van andere spelers! Erg belangrijk om dit spel in winst om te kunnen zetten!

Het tweede aspect dat Inca Empire enorm leuk maakt, is het 'sun event bord'. Op dit bord plaats je kaarten met positieve danwel negatieve gebeurtenissen. Het grappige is, dat het bord (bij 4 spelers tenminste) in 4 kwadranten is verdeeld en daartussen de spelerskleuren zijn afgebeeld. Per ronde mag er maar 1 kaart in elk kwadrant worden gespeeld, te beginnen bij de speler die achteraan ligt, en die kaart beinvloed dus altijd 2 spelers! Uiteraard probeer je negatieve kaarten bij je tegenstanders te plaatsen en positieve bij jezelf... Maar let wel op, want een van de andere spelers profiteert daar dus ook van mee!

Ondanks de lange speelduur, is Inca Empire mij ENORM goed bevallen!

Het artwork vind ik zelf al erg mooi ingericht. Mooie kleurstelling en erg mooi weergegeven bord.

Het spelen van het spel bevalt me verder ook erg goed. Je probeert een zo groot mogelijk inca rijk te bouwen, door o.a. gebruik te maken van door ander gebouwde bouwwerken. Hierdoor ben je niet alleen bezig om je rijk uit te breiden door zelf te bouwen, maar ook door gebruik te maken van gebouwen die door anderen zijn gebouwd.

Het feit dat je actiekaarten kunt spelen die op meerdere personen van toepassing zijn vind ik ook leuk. Als je iets positiefs bij je zelf speelt, profiteert er altijd iemand anders mee. Tevens zitten er een paar vervelende pestkaarten tussen om anderen weer lekker een hak te zetten. Er zitten erg leuke combinaties tussen.

Een crayon game in vermomming! Dit genre spellen, waar je met een gekleurde viltstift een streepje op een vel plastic zet om jouw eigendom of route aan te geven zie je slechts zelden in spellenland. Het origineel Tahuatinsuyu deed het op deze manier, maar WGG heeft besloten om de geometrie van het speelveld wat aan te passen zodat je nu wat beter zichtbare houten staafjes neerlegt die zich ook wat makkelijker laten verwijderen; en verder het artwork op te kalefateren zodat je nu gewoon een mooi spel koopt in plaats van een vel papier in een witte doos.

Het spel kent naast het tekenen van weggetjes ook nog een groeielement: je doet met je weggetjes gebieden aan die opbrengsten genereren, en met die opbrengsten kun je diverse zaken laten oprichten waarmee je punten verdient. Echter de andere spelers kunnen meeliften door hún wegennetwerk te laten aansluiten op gebouwen die door jóu zijn neergezet, zij het dat ze er niet zoveel punten voor krijgen; maar als je het vaak doet, ben je volgens mij nog steeds een serieuze kanshebber op winst. Tot slot kent dit spel nog een gemeen kaartenspelletje: je moet namelijk op gezette tijden kaarten uitspelen die twee spelers tegelijk zullen beïnvloeden tot het einde van de fase. Die kaarten beïnvloeden de basisregels en leiden tot zaken als het verhogen van bouwkosten, of het ontvangen van meer punten, of het verwijderen van wegen, of...

Al met al kon ik best vrolijk worden over Inca Empire, zij het dat ik het spel eigenlijk te lang vond duren voor hetgeen je als speler moest doen. Er zit niet zoveel variatie in de speleracties, en op een gegeven moment lijkt het geheel wel een erg rekenspelletje met veel kleine getalletjes te worden. Ik heb begrepen dat er een snelle variant in de spelregels is opgenomen; ik zou die wel eens willen proberen. Al met al een titel die kans maakt in mijn verzameling op te duiken.

Update Met de opbrengst van een verkoop héb ik Inca Empire op een gegeven moment aangeschaft en enkele keren op de tafel/pijnbank gelegd. Met ervaring en de Pizarro-variant resulteerde een gedegen ontwerp waar ik en mijn medespelers met veel plezier op konden terugkijken. In navolging van een suggestie van de auteur ga ik met drie spelers echter wel een kleine variant gebruiken: vier kaarten in de hand in plaats van drie, om zo te stimuleren dat spelers af en toe hun eigen gang gaan en niet alleen maar leechen (alhoewel dat wel een belangrijke bron van punten is). Waardering omhoog gezet, en kan mogelijk zelfs nog verder stijgen.

na twee jaar in de kast gestaan te hebben is dit gisteravond eindelijk op tafel gekomen.
Om de een of andere reden (wellicht de kritieken die ik hier ebn daar gelezen had over de duur van het spel), schrikte het me altijd een beetje af. Ook waren we vaak met 2 of 5, een aantal waarmee dit spel niet speelbaar is.
Maar gisteren dus met 3 geroutineerde spelers, dus durfde ik het op tafel te leggen.
We hadden het alle 3 nog niet gespeeld en waren ook allemaal blij verrast.
Het speelde heel soepel, en inclusief uitleg en opzet hebben we er 2 uur over gedaan. Best redelijk dacht ik zo.
Het enige minpuntje wat ons zo opviel was de kracht van de kaart "Straat door de wildernis"
Een belangrijk aspect met betrekking tot het netwerkbouwen, is het blokkeren van je tegenstander. Met deze kaart kun je geblokkeerde routes omzeilen. Op zich natuurlijk hartstikke leuk. Maar naar ons idee kwam deze kaart iets te veel in het spel waardoor het blokkeren eigenlijk weinig tot geen zin had. Wellicht een optie om er maar 1 exemplaar van te gebruiken.

Erg goed spel. Weggetjes leggen met het nodige ellebogenwerk.

Fraai uitgevoerd ook. Goede gamer's game.

Dit is nou echt een expertspel inderdaad. Mooi vormgegeven bord (ook de kleurstelling vind ik erg goed) en kwalitatief hoogwaardige materialen. Je moet wel wat zitvlees hebben maar dan heb je je ook geen seconde verveelt!

gaaf spel waar je wel heel wat tijd nodig hebt om de scores bij te houden.

Een interessant treinenspel zonder treinen. Gelukkig niet zoveel gereken als bijvoorbeeld Hoogspanning, maar nog steeds is dit een lange zit, waarbij chaos regelmatig zijn kop opsteekt. Ik vond het net niet leuk geneog om zelf te hebben, maar af en toe een potje sla ik niet af.

Een uniek spel, maar door de zonkaarten niet gebalanceerd. Plus het spel duurt te lang.

1x gespeeld. Interessant spel, maar wel wat lang en enkele kaarten kunnen een grote invloed op het spelverloop hebben (maar wellicht dat je met meer ervaring met het spel je daarbeter tegen kunt wapenen).