Van de 4 titels die White Goblin Games op Spiel 2010 heeft uitgebracht, vind ik dit toch wel de meest intrigerende.

In dit spel draait het om de gunst van gildes. Wie op het einde van elke ronde (het spel duurt 4 rondes, maar elke ronde kan wel meerdere beurten tellen) de meeste goederen heeft van een gilde, wordt de favoriet van de betreffende gildemeester. Dat levert je uiteindelijk overwinningspunten op (door over verschillende gildemeesters te beschikken, veel dezelfde te hebben, verschillende schilden te hebben, de juiste gasten te hebben gerecruteerd, etc).

De klinkt heel simpel en in de basis is het dat ook. In een beurt, plannen alle spelers zonder het aan de anderen te laten zien hun acties in 1 of meerdere gildehuizen. Per beurt kun je in elk gildehuuis maar maximaal 1 actie doen, waarbij je kunt kiezen uit een goed kopen, een goed verkopen, een gast uit het gastenvertrek van het gildehuis recruteren of niets doen.

Wat maakt dit spel dan zo ontzettend lastig om te winnen? Het spel kent een eigen 'economie' en die moet je even door hebben. Die economie is trouwens met elk spel dat je speelt weer anders, omdat er gildemeesters met andere waarden komen te liggen. Daarnaast is de spelersvolgorde in dit spel c-r-u-c-i-a-a-l en die kan enkel gewijzigd worden als je een gast recruteert.

Zoals ik al zei: ik vind Norenberc enorm boeiend en intrigerend. De regels zijn relatief eenvoudig, winnen is moeilijk en een fout is heel snel gemaakt. En tja, dan rest niets anders dan alle zeilen bij zetten om alsnog de overwinning binnen te halen! Een extra pluspunt: het spel is goed met alle spelersaantallen. De hoeveelheid materiaal en borden die je gebruikt, wordt simpelweg aangepast op het spelersaantal. Daarnaast is de speelduur met 90 minuten aangenaam.

Tip: download van de site van White Goblin Games even de scorehulp: deze geeft aan hoe je punten scoort op het einde van het spel. Als je die eerst even doorneemt en vervolgens pas de regels, is jou en je medespelers wel duidelijk wat je moet doen!

De kern is handig opereren in het op zich simpele economische systeem. Op de juiste momenten profiteren van lage inkoopprijzen en hoge verkoopprijzen is essentieel. Je wilt vaak meer dan je kunt, moet ondertussen de (on)mogelijkheden van de medespelers zien in te schatten en vooral ook je tanden laten zien bij de strijd om de schilden en de meerderheden in de gildehuizen. Da’s een hoop ludieke spanning in een op zich overzichtelijk spelsysteem. Een prima spel dus!

Ik snap alleen niet waarom ze van die idioot grote speelstukken hebben toegevoegd. Die dingen zijn ongetwijfeld prijzig. Dan wordt zo'n spel duurder dan nodig. Lijkt me niet goed voor de concurrentiepositie.

Een spel wat eigenlijk met alle spelersaantal erg goed speelt. Het speelt wel iets anders met zijn tweeën dan met zijn vijven, maar met beide aantallen is het erg goed vermaak.

Je probeert eigenlijk iedere keer een gilde voor je te winnen, door veel goederen van dat betreffende gilde te hebben. Goederen krijg je, door deze te kopen van de huidige gilde meester. Iedere gilde meester heeft een bepaalde prijs bij zich. Aan het einde van iedere ronde veranderd de gilde meester en daarmee dus ook de prijs. Je kunt zien wie de nieuwe gilde meester wordt, waardoor je dus ook de nieuwe prijs weet. Hierdoor kun je zien of het technisch interessant is om goederen te kopen en ze wellicht de volgende ronde te verkopen.

Verder kun je nog speciale gasten in huren waarmee je nog invloed kunt uit oefenen op het spel of om punten of geld te scoren. Verder kun je ook gilde meesters en hun arbeiders verkrijgen. Ook deze leveren op het einde punten op.

Uiteindelijk lijkt het spel erg moeilijk door al het prachtige materiaal. Echter als je de regels doorleest valt dat eigenlijk reuze mee. Je hebt maar een beperkt aantal acties, waarmee je echter veel kunt. Tevens ben je nog afhankelijk van andere spelers hun acties waardoor jij soms van actie moet wisselen.

Gezien gilde meesters geen vaste opstelling hebben, is het spel ook vaak anders. Als alle gilde meesters een hoge prijs hebben, zal er weinig ingekocht worden en veel op andere elementen worden gefocust. Is de prijs echter laag, dan zal er veel ingekocht worden. Dat maakt het spel iedere keer weer interessant.

Ik kan vooralsnog beslist niet het enthousiasme van de voorgaande reacties opbrengen. Norenberc voelt aan als een (ver) neefje van Hansa Teutonica, zeker wat betreft het wat Kniziaanse scoresysteem en de manier waarop het spel wordt gespeeld, namelijk met kleine, scherp gedefiniëerde acties. Het is inderdaad een spel van een mini-economie en spelersvolgordebeïnvloeding, maar in mijn kennismakingsspelletje met 5 spelers lagen de gildeleden zodanig dat er van een actief buy low, sell high-beleid nauwelijks sprake kon zijn. Dan resteren alleen inkomsten van het inhuren van gasten, maar daarvoor moet je wel dure goederen afgeven; en nog veel belangrijker: de eersten zullen er in eerste instantie minder van profiteren dan de laatsten. De spelers moeten zelf naast het spel ook nog de economie op gang proberen te houden door ‘gewoon’ te beginnen en te hopen dat dat eerste begin uiteindelijk, ergens, wordt gecompenseerd. Dat is misschien nog wel te pruimen, maar niet in combinatie met een zó snel en sterk veranderende spelersvolgordetabel dat het vooraf plannen van acties in ‘latere’ gilden vrijwel nutteloos is.

Opnieuw proberen met (veel) minder spelers lijkt me geen slecht idee; en als dat beter en vlotter gaat, wordt de volgende vraag waarom er überhaupt ‘5 spelers’ op de doos staat.

Norenberc vind ik denk ik de beste White Goblinrelease van Essen 2010. Een leuke combinatie van koop laag en verkoop hoog en daarnaast natuurlijk zorgen voor de aankoop van de nodige gasten die de eindtelling flink kunnen beïnvloeden. Ziet er ook erg mooi uit. Met vijf misschien wat aan de trage kant (wordt dan een 7 voor mij). Met drie en vier spelers een echte aanrader wat mij betreft.

Slechts 1x gespeeld tot nu toe, en ik weet het al.
Dit is helemaal mijn spel.
Niet omdat ik het zo goed kan spelen maar omdat ik het thema en de mechanismen zo heerlijk vind.
Veel is al gezegd door mijn voorgangers en daar sluit ik me bij aan.

Schitterend. Ik hou wel van dit soort spellen waar je op voorhand moet plannen wat je wil doen. Ook leuk dat je elkaar toch wel wat kunt tegen werken bij die planning, meestal wel zonder dat je het goed en wel beseft. Voor de rest zijn de meeste dingen wel gezegd hierboven.

Een genadezesje. Norenberc heeft leuke ideeën: je moet je actie goed plannen en daarbij je resources en medespelers scherp in de gaten houden. Maar ach, wat duurt dit spel lang. Hoeft niet erg te zijn, maar wel als iedere ronde weer precies zo verloopt als de vorige en er nauwelijks sprake is van spanningsopbouw.

Daarbij vind ik de puntentelling wat ongebalanceerd. Van ieder gilde minstens één lid krijgen lukt je altijd wel en levert 5 punten op. Een totale waarde van 30 of meer in één gilde is praktisch onmogelijk (zelfs bij 3 spelers) en levert maar 2 punten op. Het eerste is in de potjes die ik heb gespeeld iedereen altijd gelukt, het tweede nooit iemand.

Norenberc is een prima spel voor een uur, maar in de praktijk ben je vaak het dubbele bezig. Zonde.

Ik heb hem nu drie keer gespeeld en ik kan niet zeggen dat het een slecht spel is, aan de andere kant (maar dat is mijn mening) vind ik dat er gewoon zo veel meer spellen beter zijn.

Gebaseerd op 1 keer spelen, kon ik hier geen vat op krijgen.
Hoewel ik uiteindelijk de meeste punten had, kon ik niet achterhalen hoe ik dit voor elkaar had gekregen t.o.v. mijn medespelers. Het plannen van je acties vond ik lastig, want voor je aan de beurt was kon de spelervolgorde gewijzigd zijn.

Voorlopig met een cijfer gewaardeerd, m'n mening komt eventueel later nog...

Slechts 1x gespeeld, maar toen was ik er wel van gecharmeerd. Het is wel een ondergewaardeerd spel helaas.