Eén van mijn favorieten - al kan ik me voorstellen dat er spelers zijn die dit liever links laten liggen.

Ook een van mijn favoriete spellen.

Leuke keuzes om te maken, en een beetje vooruit moeten plannen, maar ook weer niet teveel door het draften van de actiekaarten.

Tja. Wat zal ik hier nou van zeggen. Het spel zit prima in elkaar, het bekende 'van alles waar je op moet letten', 'je kunt altijd minder doen dan je zou willen' met diverse spelelementen die je kent van andere spellen.

Positief vind ik het bord dat aanpasbaar aan het aantal spelers.
Negatief vind ik dat het me wel een beetje teveel koud laat. Kan niet zo heel goed bedenken waarom, maar na 2x spelen had ik zoiets van 'nou geinig, heb ik ook weer gespeeld, maar hoef 'm niet in mijn collectie'

Speel 'm wel mee als iemand 'm suggereerd.

Notre Dame is een prima voorbeeld van de manier waarop ontwerper Stefan Feld te werk gaat. Onderwerp is niet belangrijk, het gaat om de mechanismen. Centraal staat een verzameling groeimotortjes die op verschillende manieren geld en personeel omzetten in puten. Als rem fungeert een rattenplaag die punten en mogelijkheden afneemt als het te erg wordt. En de manier waarop de spelers elkaar zien is een persoonlijke trekstapel actiekaarten waarvan er telkens drie worden getrokken en twee worden doorgegeven; en van die twee nog eentje. Vervolgens mag je van de drie kaarten die je hebt er twee spelen. Je kiest dus vrijwel altijd de minst slechte van de drie. Je wilt natuurlijk meer doen dan je kunt, maar dat is zo'n standaardzinnetje geworden...

Ik heb Notre Dame nooit bijzonder of leuk gevonden. Ik herken de kwaliteiten wel (zoveel groeimotortjes in zo weinig tijd is knap), maar ik speel het spel grotendeels alleen, en ik heb daarvoor eigenlijk niet eens zoveel controle over mijn doen en laten: één kaart van de drie (te spelen in drie maal drie rondes) is het resultaat van mijn eigen beslissing. Het spel wordt dus redelijk tactisch gespeeld en gezien de grote hoop dingetjes en knopjes en schijfjes is dat naar mijn mening toch overvragen. Dat wil niet zeggen dat ik het makkelijk vind om goed te spelen; ik vind alleen de optredende patronen niet interessant.

deze komt zonder pardon op tafel zodra er gegadigden zijn

Voorlopig met een cijfer gewaardeerd, m'n mening komt eventueel later nog...

Leuk bord. Moeilijke keuzes en lekker de tegenspeler te snel af zijn.

Momenteel is dit een van mijn favorieten. Helaas heb ik het niet in mijn collectie en is het ook niet mijn omgeving, gelukkig biedt internet soelaas.

Goed spel met een mooie speelduur (ongeveer 1 uur).
Let op het rattenspoor.

Dit spel heeft je keuze uit een heleboel mogelijkheiden. Elke beurt heb je er 3 op je hand, maar je moet er telkens ook aan je buur doorgeven. Goed afwegen dus wat je voor jezelf houdt.

Kijk, zo maak je een leuk spel rond het idee van 'draften'. 7 Wonders is leuk hoor, maar Notre Dame is toch een stuk boeiender en laat zien dat je helemaal niet veel verschillende kaarten nodig hebt om daar iets leuks mee te doen. Het kiezen van de te spelen kaarten en wat je er vervolgens mee doet is lastig tot het einde toe.

Speelt ook nog eens goed met alle aantallen. Na Im Jahr des Drachen mijn favoriete Feld.

Notre Dame: mooi spel van Stefan Feld waarbij je op diverse manieren je punten bij elkaar kan sprokkelen. Toch vind ik Trajan en Luna beter.

Het is een Feld. Dat betekend in ieder geval dat ik het een goed spel vind (is tot nu toe gebleken bij mij). Notre Dame stelt mij zeker niet teleur. Echter heeft het spel voor mij een paar dingen die mij niet erg bevallen. Zo is het actiemechanisme zowel origineel als erg geluksafhankelijk. Echter,, blijft mijn motto altijd staan: 'Eerst zelf proberen!!'

Ik vind dit het leukste spel van Stefan Feld. De enige die mijn opruimingswoede heeft overleeft. Zegt ook wel iets.

Een van de beste spellen van Feld. Aanrader.

Ik werd er niet warm of koud van. Een paar keer gespeeld en heeft inmiddels de collectie verlaten.

Van de collectie van Usurper kwam dit spel in mijn collectie en wij vinden het één van de betere Feld-titels. Leuk draft-mechanisme waardoor je elke ronde voor interessante keuzes komt te staan.

Tja... het is een Feld....
En eigenlijk is Im Jahr des Drachen de enige Feld die ik echt leuk vind.

Maar... van de overigen.... is dit idd miss wel de beste... en maakt hij kans dat ik deze na meer gespeeld te hebben (als het moet) toch opwaardeer naar een 7

Pas een keer gespeeld, vond het wel aardig. Wil ik zeker nog wel eens spelen, maar deze komt niet in de collectie.

Vandaag Notre Dame opgehaald in een zeer charmante speciaalzaak in Antwerpen..
Na een proefrondje en de tweede keer gelijk erachteraan, vinden wij het spel heel leuk. Meerdere tactiekjes die je kan volgen om punten te scoren maken het spel interessant genoeg. Misschien dat het anderen niet raakt, maar persoonlijk hoeft het thema me niet te raken om een spel leuk te vinden. Een leuke avond is het belangrijkste.. en dat kunnen we hiermee zeker hebben.
Wel hebben we met het doorgeven van de kaarten een dummy speler geïntroduceerd, die random kaarten doorgeeft. Ook wisselen we elke ronde van doorgeef richting. We kregen namelijk erg vaak dezelfde kaarten van elkaar terug. Dit wordt ook genoemd op BGG als (klein) nadeel met 2 spelers.
Deze methode werkt prima! Mooi grafisch vormgegeven, leuke keuzes en spannend tot de puntentelling op het einde. Een 8+.

Constant een gevecht om je te verbeteren enerzijds en de rattenplaag onder controle houden anderzijds. Zeer goed spel.

Niet Felds beste, maar zeker goed spel!

Mijn favoriete Feld

Goed spel met veel mogelijkheden en het speelt soepel.

Is een prima spel, maar ik raakte er na een potje of 10 op uitgekeken.

Een combinatie van een drafting, een worker placement en een puntensalade-spel. Het is alweer een tijdje geleden dat dit op tafel kwam, maar ik kan me niet herinneren dat ik ooit een slechte ervaring met dit spel had.

Wederom eerst het materiaal: mooie illustraties, beetje kleine kaartjes en nogal dun karton; ook niet echt een goede inlay in de doos en de doos is vrij groot voor wat je krijgt. Allemaal zaken waar overheen is te komen.
Positief punt vind ik de manier waarop het speelbord wordt samengesteld: een heel klein centraal bordje (driehoek, vierkant of vijfhoek) met daaraan vast een aantal spelersborden die gezamenlijk een plattegrond van een stad vormen. Op de een of andere manier vermoed ik dat het Parijs is .... Buitengewoon origineel.

Het spel zelf dan: het hele spelverloop vind ik positief (kaartjes krijgen en doorgeven, dus interactie; blokjes plaatsen en voordeeltjes krijgen; resourcemanagement van kaarten, geld en ratten en een tegenwerkend mechanisme in de vorm van ratten). Beetje lastig vind ik het feit dat je elke ronde maar één eigen kaart hebt (33%) en twee kaarten van je tegenstanders (66%): ik had een 50-50 verdeling beter gevonden, want je bent nu wel erg afhankelijk van wat je krijgt.
Maar goed: verder geen klagen, leuk spel van pak-m-beet een uurtje. Jammer dat het stof staat te verzamelen op zolder, maar dat ligt niet aan het spel.

Geen slecht spel, geen topper, maar springt wel boven de middelmaat uit. Dikke 7.

Prachtig uitgevoerd spel met redelijk eenvoudige spelregels, ideale speelduur en heel veel interactie. Het draften van de kaarten is een heel slim systeem wat steeds voor interessante keuzes zorgt maar ook de strijd op het centrale bord geeft een mooie dimensie aan dit spel.