Een 4,5 of 6 persoonspotje wordt al snel tweepersoons. Saai, legertjes stapelen.

Vroeger veel gespeeld, maar voor huidige maatstaven ondermaats.

Groots spel.
Hoe meer spelers hoe meer vreugde. Alleen jammer dat het dan erg lang duurt.

Vroeger veel gespeeld, maar ik hou gewoon niet van spellen die door de dobbelsteen geregeerd worden. Tegenwoordig zijn er zoveel betere spellen die toch om ongeveer hetzelfde draaien (bijvoorbeeld Amazone!)

spel blijft veel (onzinnig) dobbelen, naast plaatsen of aanvallen blijven de kaarten nog als enige afwisseling over.
je opdrachtkaart bepaald voor een groot deel je winkans, het spel spelen met 2 spelers is onzinnig en duurt te lang (wat sowieso het nadeel is voor dit veredelde dobbelspel).

Weinig strategie, erg veel geluk. Wat je ook voor plannen smeedt, alles kan mislukken door slechte dobbelsteenworpen. Spelers die uit verveling bolwerken gaan bouwen kunnen het hele spelplezier verzieken.

leuk maar je kan beter axis and allies doen daar zit veel meer in dit is zo´n nutteloos spel waar je niet over hoeft na te denken.
mijn cijfer:2(ff die 9 neerhalen want dat slaat nergens op:P)

Ik vind Risk een heel saai spel.
Als je 1 slechte ronde hebt en veel legers verliest door het (on)geluk van de dobbelstenen kom je die veelal niet meer te boven. En dus lig je 2 rondes later uit het spel.

Totaal niet uigebalanceerd een veel te grote geluksfactor door de dobbelstenen en de kaartjes die je krijgt bij het veroveren van een land.
Risk kan ECHT niet meer tegenwoordig.

Absolute klassieker voor wie graag soldaatje speelt en dobbelen wel als onmisbaar onderdeel ziet voor een gezellig avondje "elkaar uitroeien". Welliswaar beetje verouderd (speelde het minstens 150x de afgelopen 12 jaar) maar wat mij betreft nog steeds leuk om eens boven te halen bij koude winteravonden...

Hoe leuk je Risk vindt, hangt volgens mij vooral af van de manier waarop je het speelt. Als iedereen maar beurten achter elkaar legertjes bijspaart is het inderdaad dodelijk saai. Maar als iedereen er een beetje een agressieve speelstijl op na houdt en aanvalt als het enigszins kan is een potje Risk leuk en spannend. En die dobbelstenen? Je gooit ze in Risk vaak genoeg dat de Wet van de Grote Aantallen opgaat, zodat de beste speler meestal wel wint.
Ik speel het nooit meer, maar zal nooit vergeten wat dit spel heeft gedaan om mijn spellenliefde te doen opbloeien.

Leuk spel als je met een goede game groep ben. Veel discussies, ruzies en veel geluk. Een leuk spel maar er zijn veel betere war games die dezelfde speelduur hebben.

Dit vind ik dus helemaal niks. Ik hou niet van spellen die 5uur kunnen duren zonder dat je er aan deelneemt maar dat je dan toch nog verliest....

Het meest gespeelde spel in huis, als ik de doos moet geloven. Maar zelden nog gespeeld, nadat kolonisten van Catan in huis kwam. Dobbelspel .., maar ook tactiek. Met meer spelers 4+ vind ik leuker. Erg saai met 2, zeker als je elkaar tactieken kent. (2spelers) Frustrerend verover de wereld en nog 1 land tegaan > Japan en daar staan dan 80 legers op, dan is het zeer lang dobbelen.
We hingen vroeger met de jeugd op straat, Risk bracht ons binnen!

het is een leuk spel.
mijn kinderen en ik spelen het vaak en het verveeld eigenlijk nooit.
je moet er wel van houden en het kan ooit heel erg lang duren.

Door dit spel ben ik spellen gaan haten als kind. Vreselijk vond ik dit omdat het zo snel duidelijk is wie wint/verliest en de verliezer wordt almaar 'zieliger'. Het heeft heel wat gekost om mij weer aan het spelen te krijgen maar gelukkig is dat wel gelukt!
Ik hoor van meer vrouwen dat ze deze ervaring hebben met Risk en daardoor als snel zeggen "ik hou niet zo van spelletjes.....".
Jammer toch.

Het cijfer bestaat voor 90% uit de nostalgie die aan het spel vasthangt, maar toch spelen we dit spel nog wel eens. Het moet minimaal met drie spelers gespeeld worden, met twee is het erg flauw. En als je opdracht niet overeenkomt met de landen die je gekregen hebt, of het dobbelen zit tegen dan kan je al snel in het spel kansloos zijn en kan het daarna toch nog lang duren. Maar dat hinderde ons vroeger ook niet om vier avonden over één potje te doen, dus waarom nu dan wel? Omdat er in de tussentijd betere spellen op de markt zijn gekomen? Ieder spel heeft zo zijn charme en dat doet niets af aan het plezier wat we toch iedere keer weer met Risk hebben

Oh, Risk, nostalgie... de momenten waarop je leger van 20 stukloopt tegen 8 van de ander vanwege die *&%@ dobbelstenen. Waarop je beide medespelers bij de beginopstelling een klein continent zo goed als hebben (Australië, zuid Amerika) en jij verdeeld staat over de rest van de wereld. Die keren dat je finaal van het bord gespeeld werd en daarna in een hoekje van de kamer kon gaan zitten lezen. En dan de totaal verschillende moeilijkheidsgraad van de opdrachten kaartjes. Nee dank je, nooit weer.

Dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen. Ik win! Joepie! Ander spel doen?

Hierbij speel ik het liefst de kamikazepiloot.
het kan maar over zijn.

Vroeger vond ik dit echt een topspel, nu ik de verscheidenheid aan betere complexe spellen heb ontdekt kan ik niet anders zeggen dat er dit zeer veel onvolkomenheden aan dit spel zijn.

Het is een spel waar je weken later nog steeds memorabele situaties van kan bovenhalen en de discussie hierover terug kan losbarsten, maar een spel waarbij na 15 minuten spelen al 2 of meerdere spelers een vogel voor de kat zijn, of zelfs helemaal uitgeroeid en uit het spel gezet zijn, waardoor ze voor de komende 4 uur noodgedwongen vanuit de zetel kunnen toekijken (leuk he, zo'n spelavond!), kan nooit een topspel genoemd worden en zou ook nooit een score hoger dan 7 van mij mogen krijgen.

Om diverse al genoemde redenen een slecht spel. Weiger ik om te spelen. De enige reden dat ik geen 1 geef is omdat ik diverse spellen in de kast heb staan waarover ik tegen een sporadische Risk liefhebber kan zeggen 'het is een heel klein beetje als Risk, maar dan veeeeeeel beter'. En dat kan dan een leuke avond opleveren.

Dit wordt bij ons in de familie gezien als het ultieme spel voor de mannen.... (geeft niks: ik vul mijn tijd liever met het echte werk). Tot diep in de nacht kunnen ze er zoet mee zijn. Een sessie van 4 uur is heel gewoon (brrrrr). Tja, jammer voor degene die na 3 kwartier al van het bord af is gespeeld. Hij mag buiten een sigaretje roken of voor het natje en droogje zorgen. Nou vet spel hoor. Wie doet er mee een potje Agricola of Dominion?

Met veel spelers is het leuk, maar duurt het eeuwen tot het spel is uitgespeeld. Met minder is er dan weer weinig aan. Het wordt ook erg eentonig op de duur.

Is natuurlijk een klassieker in het wargame genre. Is echter hard voorbijgestreefd door spellen als smallworld.

Enige wat je doet is met de dobbelsteen gooien. Het spel hangt van te veel geluksfactoren af.

Klassieker! Maar vroeger zo vaak gespeeld dat nu de lol er wel vanaf is. Eerste zoveel ronden bijplaatsen en dan winnen...

Gewoon een mooi spel dat als het op een leuke snelle manier gespeeld wordt , erg leuk kan zijn. Verwacht alleen niet teveel strategie.

Een spelletje Risk kan ik altijd smaken.
Zwaar ondergewaardeerd door spellenliefhebbers. Voor mij mag het gerust naast Ticket To Ride, Stenen Tijdperk, Puerto Rico, 7 Wonders en andere toppers staan.

Ik speel wel het liefst Risk waarbij iedereen een andere opdracht heeft. De ene moet de andere uitmoorden, terwijl nog iemand anders 2 of 3 werelddelen moet bezitten.

Geen wereldveroverend spel waarbij het spel eindigt wanneer 1 persoon heel de wereld heeft veroverd. Dat duurt te lang en is vaak ook minder spannend.

Je kan dit spel in iedere speelgoedwinkel kopen, dus ik dacht dat het goed moest zijn en heb ik het gekocht. Zonde van mijn geld. Het is gewoon verschrikkelijk... Wij hebben het thuis geprobeerd, maar nooit uitgespeeld! Ik snap gewoon niet hoe z'n spel
in deze tijd van zo veeeeel goede spellen nog kan blijven boeien????

Voor de volledige beoordeling, bekijk mijn Video Uitleg & review.
Nox' Spellenzolder.

Dobbelsteen bepaalt inderdaad grotendeels dit spel. Als je je hier op instelt kan het echter wel lollig zijn om te zien hoe de verhoudingen soms wijzigen als de dobbelsteen even meewerkt (iemand die met 1 legertje 10 aanvallers afweert ofzo).
Speel liever diplomacy, zelfde basisprincipe maar géén dobbelstenen!!

Vroeger het spel gespeeld met mijn zus. Al snel blijkt al wie van de 2 gaat verliezen. Tot frusterends toe bleek ik altijd de verliezer te moeten zijn. Echt geen spel voor 2 dus.
Later enkel nog gespeeld met een vriend die om één of andere reden niet liever doet dan dit spel te spelen en waarbij hij dan nog es tientallen keren zijn legers opnieuw begint te tellen. En dit spel duurt al zo lang... Ik begin er altijd met goede moed aan, maar na een tijdje heb ik het gehad en dan zit er voor mij maar 2 keuzes op:
of ik val aan als een gek, of ik probeer met mijn medespelers een complot te smeren waarbij we de fanatiekeling in maken. Zodat we zo snel mogelijk aan een leuk spel kunnen beginnen.
Ondertussen hebben we die vriend getoond dat er nog heel veel andere spellen bestaan en komt Risk gelukkig zelden nog op tafel.

Mijn ouders speelden dit vroeger vaak met vrienden en vonden het een regelrechte schande dat ik zo'n topper nog nooit gespeeld had. In het begin dacht ik nog 'mwah, valt mee'. Het legertjes plaatsen is nog redelijk tactisch. Ik helemaal klaar om eraan te beginnen, vraag 'en hoe gaan we nu vechten?'. 'dobbelen tuurlijk!'. Dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen, dobbelen. Tot het je oren uitkomt. 2 keer heb ik het gespeeld die avond. Alsjeblief, doe mij dit nooit meer aan. Nooit meer, en daarmee is alles gezegd.

Jeugdsentiment dat ik nog steeds graag speel!
Ontzettend vals spelen maar altijd erg gezellig!!

Voorlopig met een cijfer gewaardeerd, m'n mening komt eventueel later nog...

Tja, weer zo'n love it or hate it spel.
In dit geval valt het bij mij negatief uit.
Als 6-jarig jongetje kon het mij nog wel een beetje bekoren, maar ik moet er niet meer aan denken om dit ooit nog op tafel te zetten.

Dit spel bezorgt me geen enkel plezier. Het duurt veel te lang en is enorm langdradig.

Veel te veel invloed van de dobbelstenen. Ik presteer het om met 20 tegen 5 legers nog te verliezen. Was wel goed voor je topografische kennis.

Risk is een leuk spel, jammer dat het niet leuk is met 2 personen.. (of toch niet de varianten die wij ervan kennen)..

Eigenlijk krijgt Risk van ons 6,5.. Toch maar afgerond naar boven deze keer..

Dit duurt laaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaang. Slaapverwekkend spel waar je maar blijft gooien met de dobbelstenen. Nu hou ik al niet van dobbelstenen die niet ingenieus gebruikt zijn, als iets dan ook nog rustig 4 tot 5 uur duurt haak ik af.

Ik ben nooit een fan geweest van dit spel en dat komt met name door de speelduur en het gebrek aan invloed dat je kunt uitoefenen in het spel. Vaak weet je bij het begin van het spel al of jouw opdracht haalbaar is of niet.

En als alle mensen dan ook nog eens door blijven gaan totdat hun laatste leger verslagen is....

Vroeger heel veel gespeeld met mijn vrienden. Nadat je andere spellen leert kennen, verliest dit natuurlijk veel van zijn charme. Vooral dat het geluk van de dobbelstenen veel invloed heeft, doet het erg in speelwaarde zakken.

Op zich is dit spel niet mis. Al naar gelang de versie die je speelt kan het lang duren vooraleer het spel op gang komt. De nieuwere versie heeft de missies vereenvoudigd waardoor het sneller gedaan is maar anderzijds ook minder strijden betekent. Strijden doe je sowieso door het gooien van dobbelstenen waarmee er een grote geluksfactor bij komt kijken.

Een wargame waar het vrijwel alleen om de dobbelstenen draait. Qua wargames zijn daar toch betere keuzes in te maken.

Een klassieker. Niet meer bij de tijd, maar toch een lovenswaardig spel.

Tja. Veel te veel afhankelijk van de dobbelstenen, en bovendien ben je beter af als je je zoveel mogelijk buiten de conflicten houdt. En dat is nou niet iets waar conflictspellen beter van worden.

Pure nostalgie! Vroeger heel vaak gespeeld over verschillende kamp-en weekenddagen heen. Als het op de juiste wijze wordt gespeeld, een pracht van een spel. De teerling werpen en de kaarten trekken is inderdaad een grote geluksfactor, maar ook in historische veldslagen werd er al eens met pech afgerekend. En het spel is toch nog eerder te winnen door strategie dan door volledig op de dobbelstenen te rekenen.

Vind dat het spel nu nog altijd zijn charme heeft en haal het nog gerust boven als de juiste mensen zich voor een langere tijd rond de tafel willen nestelen.

-Oppassen dat je er geen dobbelblessure aan over houdt.
-Een geluksfactor groter dan de mount everest.
-Zo ongebalanceerd als ikzelf na 15 flessen bier.
-Zo voorspelbaar als mijn schoonmoeder.
Moet ik er echt een punt voor geven????
Vooruit dan maar....

tja heb het zo vaak gespeeld dat de doos een stuk huisvleid is geworden van papier en plakband, maar het is eigenlijk gewoon puur geluk en niet boeiend genoeg.

Risk is een spel dat ik enorm veel heb gespeeld toen ik jong was. Toen vond ik het echt een superspel, maar toen kende ik ook niets beter. Leuk om het eens te spelen, maar liever ook niet!

Omdat ik het vroeger zo vaak gespeeld heb krijgt het alsnog wel een 6, maar er zitten toch eigenlijk wel iets teveel negatieve punten aan het spel (veel geluk, je kan lang moeten wachten als je 'dood' bent bv).

Ik vind dit spel nog best aardig, en de beste uit de categorie 'classic' games zoals Monopoly e.d. Het moet dan wel met 4 of meerdere spelers gespeeld worden om goed tot zijn recht te komen.

Met de oorspronkelijke regels is dit inderdaad een spel dat veel te lang duurt en een hele grote geluksfactor heeft. Zelf ook diverse keren mijn tanden stukgebeten op een tegenstander die kennelijk niet in staat was om laag te gooien......

Er is echter een alternatief zonder dobbelstenen, waarbij je gewoonweg meer legers moet hebben dan de tegenstander (+2) om het gebied te veroveren: de legers worden 1:1 uitgewisseld, waarna je het restant verdeelt over de twee gebieden. Bij iedere beurt krijg je extra legers voor ieder gebied dat niet grenst aan een gebied van een andere speler. Ook worden de kaarten niet in setjes ingeleverd, maar individueel, op voorwaarde dat je het gebied bezit dat op de kaart staat. De verdedigende spelers worden op die manier vrij snel kapot gespeeld en het spel kan binnen een uur klaar zijn.

Via onderstaande link kun je deze regels terugvinden, geloof me, dat maakt het een compleet andere ervaring:
http://boardgamegeek.com/filepage/14175/fanaat-riskdoc

Na het spelen van imperial 2030 stelt dit spel niks meer voor... Helaas

Ik heb hier toch aardig veel plezier aan beleefd in het verleden. Flink grijs gespeeld.
Zou het nu best nog kunnen spelen.

Vroeger vele (nachtelijke) uurtjes aan besteed.
Het blijft dobbelen en intussen heb ik massa's betere spellen ontdekt, maar hier en daar neem ik het risico dit nog eens te spelen met de mannen onder elkaar en dan zorgt het toch altijd voor een geladen, hanengevechtige avond en dat is wel fijn. Maar wereldveroverend is dit spel al lang niet meer.

Vergane glorie. Winnen of verliezen heeft niets met inzicht te maken.

Te weinig variatie.

Heb eerder veel gespeld zo een beetje nostalgie. Misschien niet meer het beste strategie spel maar de nieuwe aanpassingen om het spel een beetje korter te makken helpen wel.

Vroeger met veel plezier gespeeld. Of nou ja, ik weet nog dat er van te voren veel plezier was. Met veel enthousiasme zette ik al mijn legertjes bij elkaar, soort bij soort opgesteld. Dit was eigenlijk al het hoogtepunt.

Zodra de opdrachtenkaartjes worden uitgedeeld, kun je al aardig inschatten of er überhaupt een kans was dat je kon winnen. Bijvoorbeeld; als je Azië en/of Europa moet veroveren ben je eigenlijk al kansloos.
Er zijn zoveel landen vanwaar je aangevallen kan worden, dat het niet mogelijk is om al deze landen goed te verdedigen en genoeg legers op te plaatsen. Mocht je dat wel lukken, dan zijn er natuurlijk de dobbelstenen, waar met slechts een paar slechte worpen je grote leger compleet de pan in wordt gehakt. Erg frustrerend.
Heb je echter de opdracht om Noord-Amerika en Australië te veroveren en heb je al een landje in Australië? Kassa!! Alle legers erop zetten en je bent binnen. Niemand die jou van je eiland kan verjagen. En dan maar afwachten totdat de rest elkaar afmaakt en ondertussen de paar landjes in Noord-Amerika aanvallen. Aangezien je Australië al bezig, kan je mooi legers sparen.

En dan de eindeloosheid van het spel. Je weet al gauw wie er zou kunnen winnen, maar ja... je moet het spel afmaken en soms duurt het wel even voordat je écht bent uitgeschakeld. Wanhopig plaats je nog een leger om één van je weinige landjes... en zit je je tijd uit. Wanneer je wordt aangevallen biedt je nog wat weerstand, als een soort cpt. John Miller in Saving Private Ryan. En zo gaat je zondagmiddag slopend voorbij.

Ik begrijp niet dat het nog zoveel verkocht wordt, zonde! Er zijn zoveel betere en leukere spellen. Niet kopen! Kijk op zolder bij paps/mams/oma/opa of daar nog een oude versie ligt, probeer het en kom tot de conclusie dat hij voorlopig wel weer op zolder kan blijven.

Wat heb ik dit spel veel gespeeld!
Vanuit frustratie letterlijk de dobbelstenen door het raam gegooid.
De geluksfactor speelt wel een hele grote rol (ligging en dobbelstenen)
Met de kennis van nu is een 5 eigenlijk nog te hoog, maar jeugdsentiment telt ook mee

Nostalgische klassieker :-)

Jammer dat mensen er zo'n laag cijfer aan geven hier. Plaats het spel ook in zijn tijd; het gemiddelde hier is echt zeer uit zijn verband gerukt.

Zoals zoveel mensen hier: vroeger als tiener veel gespeeld, maar nu komt het quasi niet meer op tafel.

Zonder overdrijven heb ik ca. 75% van alle Risk spellen gewonnen (en het waren er veel), dus wie beweert dat het een puur geluksspel is, is gewoon een slechte Risk speler :-p

Wat mij het meeste stoort aan dit spel is de tijdsduur. Een licht spel mag voor mij een korte speelduur hebben. Ook zijn verschillende Risk spellen stop gezet doordat het te lang duurde en men dus geen zin meer had. Ergens begrijpelijk, maar ook niet altijd even aangenaam voor de medespelers...

Alternatief voor Risk: 878 Vikings: Invasions of England. Dit spel is slechts iets complexer, maar het duurt minder lang (en het heeft miniaturen) :-)

De klassieker of bijna gezegd de moeder der strategische spellen. Blijft leuk alleen niet te veel achter elkaar spelen.

Spel wat erg afhankelijk is van het dobbelen. Ook zijn sommige ´geheime´ opdrachten snel doorzien en niet allemaal even krachtig.

Vroeger heel erg vaak gespeeld, achteraf omdat er gewoon niks beters was (diplomacy misschien, maar dat kon je bijna nooit spelen omdat je daar zeven spelers en een hele nacht voor nodig had). De "vernietig de ... legers" haalden we er altijd uit trouwens, want die opdracht maakte het al helemaal onevenwichtig allemaal. Duurde altijd te lang en de meeste spelers haakten al ver voor het eind af (die konden dan mooi bier halen).
Toch ligt het gelukkig nog in huis, en gaat het met onze ouder wordende kinderen geheid weer eens op tafel komen.

Het spel dat ik veruit het meeste gespeeld heb. Wekelijks met vrienden voorafgaand aan het avondje stappen. Ik spreek dan van het pre-Catan tijdperk. Wat hebben we veel plezier en ruzie gehad. En succes natuurlijk.

Redelijk wat issues met dit spel:

- te hoge geluksfactor met beginkaarten en dobbelstenen
- veel te langdradig
- player elimination

Als ik het speel dan zal het nooit wereldveroverend zijn. De Lord of the Rings-versie is een veel leuker alternatief waarbij de meeste issues niet meer aanwezig zijn. Dobbelstenen blijven natuurlijk wel dé geluksfactor.

Pure nostalgie.
Als het nu uit zou komen zou ik het veel lager waarderen. Dit roept bij mij echter zulke warme herinneringen op dat ik het met heel veel plezier blijf spelen.

Mits het juiste haantjesgezelschap en gerstenat soms wel fijn. Je mag enkel niet denken aan de verloren tijd waarin je een veel beter en gelijkaardig spel had kunnen spelen... History of the world, War of the ring, Game of Thrones, etc...

Met een klein groepje van 3 spelen we dit regelmatig. Vaak 2 of 3 potjes op een avond. De strategie is belangrijk, misleiding voor je eigenlijke opdracht een must, en vooral de psychologische beïnvloeding van de andere spelers helpt goed. En geluk met de dobbelstenen is wel handig. Blijft altijd leuk en spannend.