Een workerplacement waarbij je 3 treinroutes probeert aan te leggen. Om ze allemaal volledig te ontwikkelen is niet haalbaar, daarom moet je keuzes maken wat je wel gaat doen. Deze specialisering is soms een lastige, want met workerplacement kun je niet altijd de actie kiezen die je wil doen.

De weg naar de overwinning is erg divers! Ik heb al met verschillende strategieën gespeeld zien worden en er zijn er ongetwijfeld nog meer te vinden.

In het begin is het even lastig om door de regels heen te komen, maar omdat er een behoorlijk aantal ronden zijn (7) speelt het uiteindelijk heerlijk door!

Toppertje!

Deze viel erg tegen voor mij.
Workerplacement en geschuif met railsblokjes om overal punten te scoren. Het maakt niet uit wat je doet als je maar ergens voor gaat.

Ik heb moeite met de waardering:
Tot waardering 3 betekend dat ik het niet meer wil spelen.
5 betekend dat ik wellicht mee doe maar dat wil ik niet.

Eigenlijk zou ik dit dan als een 3 moeten waarderen omdat ik het niet meer wil spelen. Toch is het geen slecht spel maar mij boeit het niet.

Russian Railroads
De eerste teleurstelling kreeg ik al te verwerken toen ik het speelbord zag. Waar is er een prachtige kaart van Rusland? Die is er dus niet in het spel. Het centrale bord is ingericht met plaatsen voor je poppetjes in deze worker placement. De drie spoorlijnen waar je aan bouwt zijn gedecimeerd tot een trio fantasieloze rechte lijnen, al zit er in één zo'n lijn een mooie haakse curve. En elke speler heeft deze lijnen op zijn eigen speelbord.
Het spel duurt zeven rondes en je mag net zo vaak je punten tellen. Je kan op zo veel manieren veel punten halen dat het bijna betekenisloos is. Interactie is er nauwelijks omdat er voldoende keuzes zijn.

My cup of tea! Het thema is er erg dun op geplakt, maar de hoeveelheid aan mogelijkheden doet mijn spellenhart sneller slaan. Engine-builder van de bovenste plank!

Hrmja. Wat hiermee aan te vangen. Als ik het eerdere lange verhaal even kort samenvat:

• Het onderwerp is er met de haren bijgesleept. Dit is geen treinenspel à la Stoom of 18xx of ...: het is een werkverschaffer waar simpele woordjes ('Moskou', 'Sint Petersburg', 'Kiev', 'Vladiwostok') vrijwel het enige zijn die je eraan herinneren met een zogenaamd Russisch treinenspel te maken te hebben. Treinen zelf zijn begrenzers die aangeven tot hoever een ontwikkel/puntenspoor punten geeft. De magie van de Transsiberiëexpres is zorgvuldig buiten de doos gehouden.
• De auteurs hebben geen enkele moeite gedaan om de werkverschaffingsmotor te voorzien van een moderne draai. Bovendien hebben ze een mechanisme ingebouwd (de ingenieurs) dat spelers sterk verleidt tot het privatiseren van voor hen cruciale acties waardoor de werkverschaffing nog eens aan waarde inboet.
• Het spel zelf vind plaats op een ontwikkelbordje waar middels een bijzonder gekunsteld geheel spoorprofielblokjes worden verschoven die bij het passeren van bepaalde markeerders bonuspunten, bonusacties, actiefiches, nieuwe kleuren profielblokjes en wereldvrede toekennen. De reeds genoemde locomotieven bepalen tot hoever een ontwikkeld spoor daadwerkelijk punten geeft. De indruk die zo ontstaat is Oooohhh... What does THIS button do!??
• De spelhandleiding is geschreven voor nieuwkomers die niets van moderne spellen weten. Maar Russian Railroards is nu net niet een spel dat is bedoeld voor dergelijke personen. Het resultaat is een overdaad aan tekst en beeld die alleen maar irriteert en vlug nazoeken bemoeilijkt. Het allerbelangrijkste credo van het schrijven van handleidingen, Ken uw publiek, is grof geweld aangedaan.
• Het grote dynamische bereik van OP-vergaring werkt op mijn zenuwen. Een speler kan met een beetje moeite meer dan 400 OP halen; en daarvan 125 of meer in de laatste van 7 ronden. Maar hij begint met aantallen van 10 of minder. Een dergelijke spreiding is natuurlijk hemel op aarde voor diegenen die het spel met een klapper uit willen maken. Maar voorspellen of de motor met al heel snel een constante 60+ OP per beurt gaat opwegen tegen de met rasse schreden toenemende puntenhausse van de tegenspeler die begint op 10, dan 25 haalt, dan 45, en dan, ja, wat eigenlijk? 70? 80? Toch nog 60? is een onbegonnen werk.

Het spel werkt, laat daar geen twijfel over bestaan. Het is vriendelijk want spelers zitten elkaar niet echt in de weg, de grafische vormgeving is duidelijk, je verdient honderden punten, je wordt niet lastig gevallen door een moeilijk onderwerp, en er zijn ongetwijfeld een paar degelijke paden naar victorie die wachten om te worden ontdekt. Maar ik vraag me ten zeerste af of je deze titel nog vaak zult spelen na een paar eerste enthousiaste potjes, het is—letterlijk—echt erg veel blokjesschuiven. En zo variabel zijn die sporen waarop je die blokjes beweegt nu ook weer niet, bonusacties ten spijt.

Waardering zou een 5 zijn, maar 1 punt aftrek voor het regelboekje, de rare puntensprokkelarij, en het totale gebrek aan innovatie in het werkverschaffingsgedeelte. Een Boardgamegeeker vatte het als volgt, en naar mijn mening bijzonder treffend, samen: Gamer cat nip — watch them roll over and start dribbling at all the buttons to push, and the three victory scratching posts!

Nog maar één keer gespeeld, dus de score zou nog kunnen wijzigen :)

Tof spel met maar één doel: zo snel mogelijk zo veel mogelijk overwinningspunten verzamelen. Ik had een beetje schrik dat de speler die het beste uit de startblokken kwam, het spel zou winnen, maar dat bleek dit ene spel goed mee te vallen. De uiteindelijke topscores zaten maar 3 punten (minder dan 1%) van elkaar af, met totaal verschillende strategieën.

Spelregels zijn wel veel te ingewikkeld geformuleerd.

Het thema ben je wel snel vergeten als je aan het spelen bent (het enige Russische zijn de stationsnamen en de petjes van de meeples), maar dat vind ik niet zo belangrijk.

Dit is typisch zo'n spel wat je leuk leuk vindt of helemaal niks. Ik vind het leuk!! Ik hou wel van blokjes schuiven, en van heel veel manieren om punten te sprokkelen. Wat Rusland er mee te maken heeft is me niet duidelijk, maar ach het zijn wel treintjes en die laten we lekker rijden. Het spelmateriaal is mooi en degelijk. Het spel is niet moeilijk maar de spelregels zijn onnodig ingewikkeld, dat had echt met de helft van de tekst een stuk duidelijker gekund. Voor 2 spelers is de achterkant van het spelbord aangepast en uitstekend te spelen! De speelduur van 120 minuten die staat aangegeven lijkt me wat veel. Met 2 spelers doen we er een dik uur over.

Degelijke worker placement met een enorm sneeuwbal-effect in de punten. Kies een strategie en optimaliseer deze, halverwege switchen lijkt niet mogelijk want één grote sneeuwbal levert meer op dan twee kleine.

Complexer dan het leven zelf.

Thematisch zwak en teveel gedoe met allerlei kleine regeltjes en dingetjes. Ook weinig vernieuwend wat mij betreft.

Russian Railroads is een eurogame van de ergste soort: droog, zonder thema en geen interactie. Spelers proberen 3 spoorlijnen te completeren (of een industrieterrein) en krijgen hier na elke actieronde punten voor. Veel punten. Heel veel punten. In elke ronde probeer je die puntenmachine te verbeteren. Wat mij bij mijn voornaamste ergenis over dit spel brengt. Een speler die eenmaal voor staat is vrijwel niet in te halen. Zijn of haar voorsprong zal met elke ronde alleen maar groter worden. Speel 1 of 2 slechte rondes en je maakt geen schijn van kans meer.

Ik kan de puzzel die verborgen ligt in Russian Railroads waarderen en wellicht wil ik mij er nog eens aan wagen. Maar RR is zeker geen spel die meer mensen over zal halen om bordspellen te spelen.

Heerlijke worker placement, makkelijke regels en in 1,5 uur gefikst.

Het betere serieuze spel, veel mogelijkheden en veel dingen die het geheel aan kunnen passen. De mechanismen zitten goed in elkaar, enige nadeel is wellicht dat je een beetje voor een bonustegeltje (2 eigenlijk) moet gaan wil je niet achter gaan lopen. Het spel is ingevuld met russische spoorwegen, maar dit had makkelijk iets anders kunnen zijn. Dat is wel op te merken: echte treinzaken zitten niet in dit spel.

jeetje, al die kritiek omdat er geen kaart of fysiek treintje in de doos zit !?
Onterecht ! Ik vind het spel wel heel geslaagd.
Het is echt niet makkelijk om zoveel spelmechanismen goed te balanceren en er zal zeker veel test-play aan te pas gekomen zijn, om alle extra's en bonussen, aan de drie sporen toe te kennen. En bvb. ook aan de paskaarten met OP's, de extra actie-tegel in de laatste ronde en de start-extra's.
De kritiek van Cymric: "dat je het na een tijdje wel snapt", wil ik ook nog zien. Ik speelde RR ondertussen al 5 keer -mijn minimum aantal voor een waardering- en we gebruikten allen opzettelijk verschillende strategieën om het spel door te krijgen maar dat lukte niet.
Het moet wel gezegd worden dat het pas na 2 pogingen lukte om het helemaal juist te spelen. Vooral het aanleggen van locomotieven en fabrieken lijkt evident maar het is het hoegenaamd NIET. Mede vanwege de slechte handleiding.
Toch een heel goed spel met meer interactie dan hierboven gezegd wordt. En het bewijs van kwaliteit is (ook) op BGG te vinden, waar het een hoge rating krijgt.

Typische workerplacement. Redelijk routineus, weinig origineel en weinig interactie tussen spelers. Degelijk en deftig is hoe ik het heel kort zou samenvatten.

Ik sluit mij aan bij de waardering van Klaas hierboven.

Toppertje

Klaas +1

Goed spel.

Deze score kan nog wijzigen, aangezien ik het nog maar 1x heb gespeeld.
Ik heb heel veel spelervaring, maar voor een eerste keer is dit toch een zwaar spel, waar je erg worstelt met de regels en het vinden van de juiste tactiek in het begin. Dat had ik aanvankelijk ook met Mombasa, die ik nu vlot wegspeel. Ik vond het zeker een uitdagende puzzel die smaakt naar meer. Niet voor familiespelers en ik begrijp de "droge commentaar". Ik hou wel van tellen en rekenen, dus voor veelspelers die dat ook doen raad ik 'm aan.

Een spel wat precies in mijn straatje past, maar ik kan zeker begrijpen waarom niet iedereen een fan is. RR is een vrij complexe worker placement. Dat betekent dat de interactie op het door mij gewenste niveau zit: je blokkeert elkaars keuzes, je moet afschatten welke zetten de ander(en) gaan doen en op basis daarvan je eigen prioriteit bepalen, afwegen hoe belangrijk de startspeler is, etc. Ik zou eigenlijk zeggen dat de interactie wat dat betreft gelijk is aan Agricola. Hou je van interactie op het niveau van Eufraat en Tigris, dan zal RR zeker te kort komen. De complexiteit zit ook ongeveer op Agricola niveau of iets erboven, maar dat kan ook komen door de vrij beroerd geschreven spelregels. Een voordeel boven Agricola is wat mij betreft dat je niet geremd wordt door een mechanisme als voedsel betalen, en dat je echt kan kiezen wat je wel en niet doet; je hoeft niet "van alles wat" te doen, sterker nog dat is waarschijnlijk niet aan te raden.
En o ja, alhoewel de auteurs naam hebben gemaakt in het 18XX treinenthema heeft dit spel met treinen niets te maken. De drie sporen hadden bv. restaurantketens kunnen zijn waar je steeds luxer eten (kleuren rails) gaat serveren en meer tafels (treinlengte) hebt, met een apart spoor voor cateringservice (industrie). Gelukkig maar dat ik spellen niet voor het thema speel. ;-)

OK spel. Enkel gespeeld op BGA. Behoort niet tot mijn favorieten omdat ik nog altijd niet door heb hoe dit goed te spelen.

Thematisch erg goed uitgewerkt spel met hele duidelijke icoontjes en hele duidelijke spelregels. Verschillende strategieën kunnen leiden tot de overwinning, het is maar net wie zijn/haar strategie het beste tot uitvoering brengt. Ook nog eens fraai vormgegeven. Het spel is uit 2013 maar heeft voor mij nog niks van zijn glans verloren (en het wordt misschien nóg interessanter met de bigbox die er nu in 2021 aankomt).

Eh, wat doe je in dit spel? Rails bouwen in rusland? het had net zo goed iets totaal anders kunnen zijn.

Er zitten allerlei brokken spel bij elkaar gepropt die onderling alleen maar mechaniekjes zijn, waarbij je na een paar keer spelen erachter komt welk mechaniekje blijkbaar het belangrijkste is.

Dit treintjesspel dat voor mij geen treintjesspel is beviel me voor geen meter.

Na het lezen van bovenstaande reviews is dit blijkbaar een spel van uitersten. Je vind het niks of je houd er van. Weinig in het midden.
Ik vind het een heerlijk spel. Thema vind ik nooit zo belangrijk. Het opbouwen van je motor op diverse manieren vind ik heerlijk gedaan. Speelduur maakt het ook aangenaam.
Alleen de puntentelling is inderdaad wat vreemd.