Utopia is een erg 'gepolijst' spel in de zin dat er niets aan hoeft te worden toegevoegd, maar ook niets vanaf hoeft te worden gehaald. Het draait allemaal om gebiedsinvloed, maar is niet echt een meerderhedenspel: invloed wordt op een wat afwijkende manier vastgesteld en verzilverd. Het spel loopt door de korte en overzichtelijke regels vlot en snel; en de keuzes die het spel de spelers biedt passen qua complexiteit en diepgang prima bij de tijd die Utopia duurt. Het is geen superspel, maar aan de andere kant: spellen die gewoon zonder gedoe hun ding doen zijn ook niet alledaags.

Waar het spel het wat laat afweten is jammer genoeg de vormgeving, terwijl die nou juist door de vele plastic huisjes één van de sterkste punten van het spel is. Het contrast tussen landkaart en spelerfiches is niet geweldig, en de afbeeldingen op die fiches zijn meer dan eens reden om te turen welke gebouwen daar nu ook alweer bijhoren. Het helpt niet dat de afbeeldingen op de speelkaarten op sommige punten opnieuw afwijken. Hier is een speelhulpje een handig extraatje. Omdat ik het spel in een opruiming heb gekocht hoor je mij absoluut niet klagen over de prijs-prestatieverhouding, maar je zou zeker reden tot klagen hebben indien je het volle pond had betaald. Daarom toch een puntje aftrek.

Ik ben het met Cymric eens, al dat plastic materiaal wat je niet uit elkaar kunt houden en
het gestuntel met die fiches. Maar wat me nog het meetse tegen de borst stuit is, dat de speler die vooraan staat op het scorespoor altijd de startspeler is. Als deze het slim speelt en de waardevolle fiches voor zijn tegenstanders wegkaapt is de rest zo goed als kansloos.

De vormgeving maakt dat velen in eerste instantie zullen vallen voor dit spel en in tweede termijn het soms zullen vervloeken. Iets minder uitbundige eilanden zou al voor meer contast zorgen. Toch went het vrij snel en met een paar aanpassingen aan de regels blijft er zelfs een erg goed familiespel over, waar ook veelspelers veel plezier aan kunnen beleven. Je kunt bijvoorbeeld na fase 1 (prinsen naar de eilanden laten komen), verder spelen in de omgekeerde spelersvolgorde, en iedereen, behalve de eerste (die nu dus als laatste aan de beurt is) één kaart laten inleveren.
In fase 2 (stadsuitbreiding) scoort iedereeen meteen aan het eind van zijn beurt voor zijn monumenten. Zo profiteer je meer van je eigen acties en voorkom je dat in de laatste beurt iemand de rol van "Kingmaker" moet spelen. (deze aanpasingen vond ik op de Duitse website hall9000 en ze werken uitstekend)

Voor de volledige beoordeling, bekijk mijn Video Uitleg & review.
Nox' Spellenzolder.

Voorlopig met een cijfer gewaardeerd, m'n mening komt eventueel later nog...

Best een tactisch spel.
Maar door de overdaad van het artwork wordt het allemaal erg lastig te zien wat er zich afspeelt op het bord.