Van mijn Santa kreeg ik het bericht dat hij had gelezen dat ik regelmatig Amerotrash, Amoritros (of wat het dan ook) voor spellen speel. En dat klopt, dat doe ik samen met Ruud2009 voor
Ameritrash.nl.
Hij kende deze spellen niet en vroeg mij om een verslagje te schrijven, de eerstvolgende keer dat ik zou gaan spelen. Ik weet nog niet precies wanneer dat is, dus heb ik ervoor gekozen een verslagje te schrijven van de laatste paar spellen die ik speelde. Hopen dat Santa daar genoegen mee neemt
De laatste twee weekjes ben ik veel bezig geweest met
The Daedalus Sentence, een spel waar ik erg naar heb uitgekeken.
Het is een coöperatief spel waarin je de laatste hoop van de mensheid speelt, die uit een gevangenis in de ruimte proberen te ontsnappen.
Aan de hand van kaarten wordt bepaald hoe de bewakers zich bewegen, wanneer er nieuwe bewakers in het spel komen en hoe de ringen zich ten opzichte van elkaar bewegen. Want dat is waar dit spel om draait (pun intended), elke ring van de gevangenis kan afhankelijk van elkaar ronddraaien, waardoor de gevangenis er elke beurt anders uit komt te zien.
Het spel kreeg er met name in de review van The Dice Tower enorm van langs en ik was benieuwd of mijn mening anders zou zijn. Ben nog een aantal spelletjes verwijderd van het moment waarop de review geschreven en online kan komen, maar tot nog toe vermaak ik me erg goed met het spel!
Met Ruud2009 heb ik
Perdition's Mouth kunnen spelen. Een heerlijk dungeon crawler met wat nieuwe twists.
Eén van de nieuwigheden is het gebruik van een dubbele actierondeel. Enerzijds beperkt het jouw keuzes voor acties die je uit kunt voeren en anderzijds bepaalt het (samen met een kaart) wat jouw tegenstanders gaan doen.
Eerste indruk op basis van één play is dat het een leuke dungeon crawler is met een zekere mate van onvoorspelbaarheid door het gebruik van de verschillende kaarten. Wel had er iets meer aandacht aan de spelregels besteedt mogen worden en is het artwork af en toe wat controversieel waardoor niet iedereen dit op tafel zal leggen.
Als Ruud2009 dan eenmaal naar huis is, dan kan ik met een gerust hart een spel met superhelden daarin op tafel gelegd worden. De laatste was
Batman: Arkham City Escape een spel dat langere tijd bij mij onder de radar door is gevlogen.
Ik zal hier nog maar niet teveel over zeggen, want de review komt vandaag of morgen online en anders wordt die niet meer gelezen
Laat ik afsluiten met een 'ouder' spel,
Thunderbirds. Zoals ook wel uit mijn spellencollectie en Kickstartergeschiedenis blijkt, ben ik vrij gevoelig voor thema's en dan met name thema's waar ik vanuit nostalgisch oogpunt iets mee heb.
Als je spellen op basis van een thema koopt, of omdat je ze graag eens wilt spelen en reviewen dan zitten daar weleens miskopen tussen. Thunderbirds valt niet in die categorie. Absoluut een leuk spel dat goed in elkaar zit. Thema komt ook erg leuk tot uiting in het spel.
Nou Santa, ik hoop dat u hiermee een goed beeld krijgt van hoe uitgebreid de categorie Ameritrash is. Zeker als dit nog lang niet alles is. Ik ben minder Ameritrash-minded dan Ruud2009, maar zie het voor mezelf als een prachtige collectie aan eurospellen die ook met enige regelmaat op tafel komen.
Wellicht ook iets voor u?
