Wedstrijd nederzettingen bouwenMontana is door zijn overvloed aan grondstoffen en werkgelegenheid een trekpleister voor nieuwe werkkrachten. Het duurt niet lang voor nieuwe nederzettingen als paddenstoelen uit de grond schieten.
Foto: Henk Rolleman
De speldoos bevat naast een onhandige inlay ook spelmateriaal van degelijke kwaliteit. Het geheel oogt mooi en nodigt uit tot spelen.
Bij de start van het spel wordt met een aantal landschapstegels een spelbord gevormd. Daarop proberen de spelers om het eerst hun nederzettingen neer te poten. Elk veldje van het spelbord geeft aan welke grondstoffen je daarvoor moet afgeven. Grondstoffen verzamel je door arbeiders op het arbeidersbord te zetten.
Hoewel beknopt, geven de spelregels vrijwel een volledige beschrijving van wat er in Montana gebeurt. In je beurt, kies je één van drie mogelijke acties.
Arbeiders rekruteren doe je door de pijl van de rekruteerschijf een flinke zwaai te geven. Als de pijl stopt, mag je de twee aangeduide arbeiders uit de voorraad nemen. Vervolgens mag je graan investeren om twee extra arbeiders te rekruteren. Je mag maximaal 8 arbeiders bezitten.
Arbeiders inzetten is een tweede optie. Je zet dan arbeiders op een bordje zodat die grondstoffen of geld opleveren. De meeste taken zijn zo specifiek dat je er best een gespecialiseerde arbeider voor inzet. Hoewel je evengoed diezelfde taak door twee niet gespecialiseerde arbeiders kunt laten uitvoeren. De arbeider moet natuurlijk betaald worden. Hoe groter de inspanning, hoe dieper je in de buidel moet tasten. Tijdens deze actie mag je ook jouw aannemer aan het werk zetten. Daarbij mogen ook de andere spelers zich in de debatten mengen. Tegen elkaar opbieden doe je met pompoenen!
Uiteindelijk levert dit wat extra (of opgewaardeerde) grondstoffen op.
Als je voldoende grondstoffen verzameld hebt, wil je misschien wel nederzettingen bouwen. Deze actie laat je toe om 1, 2 of 3 nederzettingen op het spelbord te plaatsen. De grondstoffen die je bedekt, moet je afgeven. Door minder dan 3 nederzettingen te bouwen, kun je wat extra zilverstukken verdienen. Op sommige velden mag je onmiddellijk gratis een tweede nederzetting bouwen. Hetzelfde geldt als je een rechte lijn van 4 eigen nederzettingen bouwt. Je kunt ook koeien of een waterzak ontvangen door op bepaalde plaatsen te bouwen. Een koe kan je ruilen voor 1 grondstof of arbeider naar keuze of voor 3 zilver. Een waterzak kan je afleggen om een extra actie uit te voeren.
Het spel eindigt na de ronde waarin een speler zijn laatste nederzetting bouwt. Die speler wint. Gelijkstanden worden aan de hand van koeien en waterzakken uitgevochten.
Montana is, behalve de vervelende inlay, degelijk en mooi afgewerkt. Ik vind het leuk dat de spelbeurten elkaar vlotjes opvolgen en dat de conditie om te winnen eenvoudig en duidelijk is.
Aandachtige lezers herinneren zich misschien mijn eerste poging tot het reviewen van Montana. Ik had de spelregels mis begrepen waardoor Montana mij helemaal niet kon overtuigen. Op BGG heb ik ontdekt dat er nog wel spelers dezelfde fout hebben gemaakt. Rüdiger Dorn heeft de twijfels weggenomen.
Als je arbeiders inzet, doe je dat ofwel in één van de mijnen ofwel in de bank ofwel maak je gebruik van de aannemer. Bij een eerste verkenning, combineerden wij dit alles tot één zet waardoor we na een tijdje in een vast patroon arbeiders verzamelden om ze in één keer in te zetten en daarna nederzettingen te bouwen. Als je de regels toepast zoals Rüdiger Dorn het bedoeld heeft, wordt dat stramien wel wat doorbroken. Toch vind ik dat Montana wat afwisseling/mogelijkheden mist. Ik probeer altijd zo lang mogelijk te wachten voor ik nederzettingen bouw. Hoe meer je er in één beurt kunt bouwen, hoe voordeliger. Tussendoor kies ik dan uit arbeiders verzamelen of inzetten. Minder dan drie nederzettingen bouwen, vind ik alleen zinvol als ik daardoor een 4 nederzetting aan een rijtje van drie kan toevoegen of een dubbele bouwplaats kan bezetten. Het geldstuk dat je krijgt als je minder dan drie nederzettingen bouwt, kan me echt niet overtuigen om dat daadwerkelijk te doen. Een andere speler beletten om een rijtje van vier te bouwen, doe ik alleen als die speler op dat moment rechtstreeks concurrent is. Een tegenspeler kan natuurlijk ook een plaatsje dat jij voor ogen had, innemen. Meestal slaat dit me niet uit mijn lood omdat er altijd wel soortgelijke plaatsen beschikbaar zijn. Als je varieert in de grondstoffen die je verzamelt, zijn er altijd wel mogelijkheden.
Als ik Montana vergelijk met de bordspellen die wij op een spellenavond vaak spelen, dan komt het wat zwakjes voor de dag. Ik mis diepgang, strategische mogelijkheden. Ook als tussendoortje of afsluiter zal Montana niet vaak op mijn tafel verschijnen. Ik grijp dan eerder naar een kaart - dobbel of partyspel. Ik kan begrijpen dat Montana als mainstreamspel zijn waarde heeft. Het speelt vlot en is makkelijk aan te leren. In mijn groep, glipt het wat tussen de mazen van het net. Niet Rüdiger Dorn zijn geniaalste project vind ik.
Foto: Jeroen Hollander
